De heilige Titos de wonderdoener was van jongsaf van liefde tot Christus vervuld. Hij verliet daarom de wereld zo vroeg dat kon om monnik te worden, en hij gaf zich aan dat leven over met heel het grote enthousiasme dat hem bezielde. Dat enthousiasme verliet hem ook niet toen hij ouder werd, zodat velen zich onder zijn leiding stelden. Ten tijde van de iconentwisten behoorde hij tot de steunpilaren van de kerk. Hij stierf in vrede in de 9e eeuw en liet een hele schaar van leerlingen achter. Om de reinheid van zijn leven en om het geweld dat hij zichzelf aandeed om naar het volmaakte te streven, om zijn liefde en zijn deemoed, had God hem de gave van wonderen verleend, zowel tijdens zijn leven als na zijn dood.

De heilige Amfianos was een van de slachtoffers van de vervolging van keizer Maximinus, toen deze nog gouverneur van Palestina was. Hij was geboren te Pagas in Lykië en studeerde aan de beroemde hogeschool van Beyroet, waar hij opviel door zijn kalme terughoudendheid te midden van het woelige studentenleven. Bij zijn terugkeer naar huis vond dit christelijk gedrag echter geheel geen waardering bij zijn vader, die zich blijkbaar had voorgesteld samen met zijn zoon nog eens een tweede wilde jeugd te genieten. Toen zijn vader steeds meer aandrang op hem begon uit te oefenen, ontvluchtte Amfianos de ouderlijke woning en vond een onderkomen in Caesarea (Palestina), bij Eusebios, de beroemde kroniekschrijver‚ die ook zijn leven beschreven heeft. Hij werd diens leerling en maakte opzienbarende vorderingen in de studie van de heilige Schrift. Er werd van hem gezegd dat hij wel een lichaam had dat 20 jaar oud was, maar dat hij het begrip en de zielengrootheid van een rijpe grijsaard toonde.
Amfianos was nauwelijks 20 jaar toen de vervolging weer uitbrak. Vele christenen ontvluchtten de stad. Amfianos kende echter geen vrees doch verheugde zich over de mogelijkheid voor zijn beminde Heer te mogen lijden. Tijdens een heidens feest ging hij naar de tempel, en in zijn jonge ijver greep hij de hand van de stadsbestuurder toen deze de plechtige offerdienst wilde voltrekken. Hij werd daarom aan de wreedste folteringen onderworpen, die hij heldhaftig doorstond‚ en tenslotte werd hij in zee geworpen. Op dat ogenblik ontstond er een heftige aardbeving, gevolgd door een vloedgolf, die het lichaam van de martelaar voor de stadspoort neerlegde. Dit gebeurde op vrijdag, de vierde van de nonen van april, d.w.z. 2 april 304. Zijn naam wordt ook geschreven als Afios, Apfios of Appios.

De heilige Edesios (Aidesios), de broer van Amfianos‚ werd in de steengroeven tewerk gesteld. Hij had blijkbaar hetzelfde heftige karakter als zijn broer, want toen hij eens zag hoe een van zijn lotgenoten door de opzichter mishandeld werd, kon hij zijn handen niet thuishouden en gaf de laffe beul een slag in het gezicht. Hij werd toen natuurlijk in boeien geslagen en na zware martelingen in zee verdronken in 306.

De heilige Polykarpos protesteerde bij de stadhouder van Alexandrië tegen de onrechtvaardige wreedheid waarmee onschuldige mensen behandeld werden wanneer ze christen waren. Hij werd toen gevangen genomen en onthoofd.

De heilige Theodosia was geboren in een christelijk gezin te Tyros in Fenicië. Toen zij volwassen werd, deed zij gelofte van maagdelijkheid. In het jaar 308 was zij in Caesarea in Palestina toen daar de vervolging heviger werd. Een groep christenen was in voorarrest in het paleis van de gouverneur. Theodosia zag kans hen te bezoeken. Ze wenste hen geluk omdat zij moesten lijden omwille van Christus, en spoorde hen aan edelmoedig hun geloof te belijden, en voor haar te bidden wanneer ze bij God toegelaten zouden zijn. Om dit gedrag werd zij zelf gevangen genomen en voor de gouverneur gebracht, die reeds sinds drie jaar alles in het werk stelde om de naam van christen uit te roeien in zijn machtsgebied. Hij voelde zich daarom persoonlijk beledigd door de onverschrokkenheid van Theodosia: een 18-jarig meisje dat zich niet door hem liet intimideren! Hij liet haar daarom wreed verscheuren op de pijnbank en ontzettend verminken. Maar zij uitte geen klacht, haar gezicht straalde zelfs, van een blijdschap die door geen foltering te verdrijven was. En de woorden die zij nog kon uitbrengen waren dank aan God dat zij tot de martelaarskroon geroepen was. Tenslotte werd Theodosia in zee verdronken; de anderen werden tot de mijnen veroordeeld.

De heilige Nicetius (Nizier)‚ bisschop van Lyon, was geboren uit een aanzienlijke familie in Bourgondië. Hij ontving een goede christelijke opvoeding en toonde reeds als kind een grote liefde voor het gebed. Daarbij was hij bijzonder beminnelijk in de omgang, deed alles om zijn broers plezier te doen en was hartelijk voor de bedienden. Hij gaf hun kinderen les in lezen en zingen zodat zij konden meedoen in de kerk. Hij werd priester gewijd door de heilige bisschop Agricola van Chalons-sur-Saône en in 551 volgde hij zijn oom op als bisschop van Lyon. 22 Jaar stond hij daar aan het hoofd van de kerk die hij met onvermoeibare ijver bestuurde tot aan zijn dood in 573.

De heilige Abundius, bisschop van Como van 445 tot 468. Om zijn geleerdheid en diplomatieke gaven werd hij door Leo de Grote als gezant naar Constantinopel gezonden voor het Concilie van 450.

De heilige Ebbe, abdis, met haar mede-martelaressen, monialen van het klooster te Coldingham, het beroemdste vrouwenklooster in Schotland. Toen dit belegerd werd door de Denen, die het land waren binnengevallen, waren zij niet zozeer beangst hun leven te verliezen, dan wel hun maagdelijkheid. Ebbe bedacht een drastische oplossing: zij sneed zich de neus en de bovenlip af, en de anderen volgden haar voorbeeld, terwijl zij zich allen in het kapittel verzamelden. De binnengedrongen barbaren lieten zich hierdoor inderdaad afschrikken. Zij staken daarop het klooster in brand zodat allen omkwamen in de vlammen, 870.

De heilige Longis (zijn naam wordt op 11 verschillende manieren geschreven), abt van Boisselière au Maine, kwam uit een adellijk heidens gezin in Duitsland. Hij raakte bevriend met iemand die met zoveel liefde over Christus sprak dat zijn hart daardoor geraakt werd. Hij trok daarom naar het christen Frankrijk en werd in Clermont gedoopt. Zijn enthousiasme werd groter naarmate hij meer over Christus leerde, hij kwam steeds vaker in de studiekring die zich rond de bisschop verzamelde, en weldra werd hij priester gewijd.
Er werd met veel eerbied gesproken over een heilige bisschop, Haduinus, in Maine, en Longis begaf zich daarheen. Haduinus raadde hem aan een pelgrimstocht te maken naar Rome, geheiligd door het bloed van zoveel martelaren en van de apostelvorsten Petros en Paulos, en op hun graf te bidden om zijn levensweg duidelijk te mogen zien. Toen hij in Maine terug was, met de relieken die hij uit Rome had meegebracht, bouwde hij in het dorp Boisselière een kluis met een kapel, toegewijd aan de heilige Petros. Zijn leven trok de aandacht van de nog heidense boeren uit de omgeving. Zij zochten hem op, spraken met hem en velen bekeerden zich. Verschillende van zijn bekeerlingen wilden zijn leven delen, en zo ontstond er een klooster onder zijn leiding. Hij is na een vruchtbaar leven gestorven in 653, toen hij 73 jaar oud was.

De heilige Musa was een klein meisje in Rome, in de 6e eeuw. In een droom zag zij eens een groot gezelschap van in het wit geklede kleine meisjes rond de heilige Moeder Gods. Ze wilde erheen rennen om bij hen te zijn, maar werd tegengehouden terwijl ze tegen haar zeiden dat zij eerst een goed en ernstig kind moest worden eer zij daarbij kon zijn.
Toen Musa de volgende ochtend ontwaakte was zij geheel veranderd. Ze was geen luchthartig schepseltje meer, maar werd verteerd door het verlangen om bij die witte schare te komen en zij was vervuld van liefde tot God. Enkele weken later werd zij ziek en lag met hoge koorts te bed. Zij verzwakte, maar de vijfde dag leefde zij plotseling op en riep: “Dame, ik kom, ik kom!” En zo ontsliep zij.

Eveneens op deze dag de heilige Gregorios‚ die leefde als asceet aan zee bij Nikomedië, 1240; Urbanus, bisschop van Langres, 450; en Victor, bisschop van Capua, een geleerde.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.