De heilige aartsengel Michaël en alle engelen. Dionysios de Areopagiet telt 9 Koren der engelen, die hij rangschikt in 3 hiërarchieën:
De 1e hiërarchie, de Universele Voorzienigheid: Serafim, Cherubim en Tronen;
De 2e hiërarchie, de Algemene Voorzienigheid: Heerschappijen, Krachten en Machten;
De 3e hiërarchie, de Bijzondere Voorzienigheid: Vorsten, Aartsengelen en Engelen.

De 1e hiërarchie is belast met de voortdurende lofprijzing van God;
De 2e hiërarchie voert de onophoudelijke strijd tegen het kwaad;
De 3e hiërarchie heeft de zorg voor de geschapen wereld.

Tegelijk staan allen ten dienste van de mensen. Een Seraf werd gezonden naar Jesaja; een Cherub bewaakt het paradijs; de Aartsengel Michaël, de Vorst, ging in Gods opdracht naar Daniël; Rafaël, de overste der Krachten naar Tobias; Gabriël, de Aartsengel, naar Maria. Ook hun dienst aan God is er ten behoeve van de mensen. De Engelen behoeden ons; de Aartsengelen onderrichten ons in de goddelijke Wet en de hemelse Mysteriën; de Krachten zorgen voor onze geestelijke en lichamelijke gezondheid; de Machten voeren strijd tegen onze dodelijke vijanden; de Vorsten besturen ons leven op de rechte weg; de Heerschappijen verlenen ons kracht om heerschappij te voeren over onze driften; de Tronen bevestigen ons in het goede waaraan wij begonnen zijn; de Cherubim verlichten onze geest met hemelse wijsheid; de Serafim ontvlammen ons hart in hemelse liefde. Natuurlijk doen zij dit niet in eigen kracht: het is God die dit alles in hen bewerkt. De Heilige Schrift spreekt ons ook over Engelen die macht hebben over het vuur (Openb.14:18), de wateren 06:5), de wind. Anderen zijn aangesteld over de verschillende naties: Griekenland, Perzië, Israël (Dan.10). Engelen strijden voor ons tegen de Boze, zoals Michaël tegen de Draak. Engelen behoeden ons in allerlei gevaar: de Engel die de leeuwenmuilen stopte in de kuil waarin Daniel geworpen was; de Engel die Jakob bevrijdde; Rafaël die Tobias redde toen hij werd aangevallen door de roofvis; Petros die gered werd uit de wrede macht van Herodes; en nog vele andere gelegenheden waar de Schrift spreekt over de hulp van Engelen. In het bijzonder dragen zij onze gebeden op aan God (Tob.12:12-15). Michaël was de aanvoerder van het Engelenleger dat wacht hield rond Israël. Nu is hij de behoeder van het geestelijk Israël, de Kerk. Maar alle Engelen zijn de Gezondenen van Gods wil. Op meer dan 300 plaatsen spreekt de Heilige Schrift ons over de Engelen. De naam Michaël betekent: ‘Wie is als God’.
Deze dag gedenkt een oud heiligdom dat aan de heilige Michaël was gewijd bij de stad Kolosse, het latere Chonae. In deze kerk gebeurden vele genezingen. Dit wekte de afgunst van de heidenen op, en zij legden een zware dam door de erlangs stromende rivier, opdat het opgestuwde water zowel het heiligdom als de oude Archippos, die er van zijn 10e tot zijn 70e jaar de behoeder van was, zou verzwelgen. Deze was daarover zeer droevig gestemd, maar kreeg toen een verschijning van de Aartsengel, die hem troostte en zei goede moed te hebben. Vervolgens sloeg de Aartsengel met een tak tegen de uit zware rotsblokken gebouwde muur, en terstond viel daarin een diepe opening die het reeds verzamelde water liet afvloeien.

De heilige soldaat-martelaren Romulos met nog vele anderen die onder Trajanus (98-117) geleden hebben te Melitene van Klein-Armenië, waarheen zij vanuit Gallië verbannen waren en waar zij wreedaardig ter dood werden gebracht.
Twee eeuwen later, in 308, werden de gelovigen in Melitene, onder wie Eudoxios, Makarios en Zeno, opnieuw vervolgd, nu onder keizer Diokletiaan. Eudoxios, de graaf van de stad, ontving de soldaten die hem op kwamen halen, aan de deur, zonder zich bekend te maken, en zette hun een goede maaltijd voor. Nadat hij in het gebed van God de zekerheid had gekregen dat de tijd voor zijn martelaarschap gekomen was, maakte hij zich bekend en leverde zichzelf, in de handen van de soldaten. Zij schaamden zich en boden aan hem te laten ontsnappen, maar Eudoxios weigerde en vroeg alleen hem afscheid te laten nemen van zijn vrouw en de mogelijkheid om zijn zaken te regelen.
Hij verliet alles met vreugde, en verscheen in het gezelschap van een groot aantal christen-soldaten voor de gouverneur, wie hij zijn waardigheidstekens voor de voeten wierp, evenals de soldaten hun koppel. Zij werden daarvoor wreed gefolterd en tenslotte naar het executieveld geleid. Onderweg ontmoette hij zijn vriend Zeno en hij deed een beroep op hun gemeenschappelijke liefde tot Christus om zich bij hen te voegen. Een week later verscheen Eudoxios in een droom aan zijn vrouw en vroeg haar zijn andere vriend, Makarios, te waarschuwen dat ook zijn uur gekomen was. Deze begaf zich naar de rechter met de verklaring dat ook hij christen was, en hij werd eveneens onthoofd.

Sterfdag van de heilige profeet Zacharia, als grijsaard uit Chaldea naar Palestina teruggekeerd, waar hij naast de profeet Aggeas begraven werd. De heilige priester Faustos, de, monnik-diaken Abibos (Bibos), de kapper Andreas, de soldaat Andronikos‚ de lektor Dionysios, de zwangere Kalodotia, een man uit het volk Kyriakos, de burger Makarios, de schipper Theoktistos, de senator Sarapabon, en de martelaressen Andropelagia en haar zuster Thekla, die onder keizer Decius te Alexandrië ter dood zijn gebracht, tegen het jaar 250.

De heilige Onesiforos en Porfyrios, apostelen uit de Zeventig. De heilige Paulos spreekt met veel lof over Onesiforos (2 Tim.1:16-18, 4:19) en roemt zijn moed en edelmoedigheid die hij ondervonden had in de gevangenis, toen anderen hem in de steek hadden gelaten. Onesiforos ging naar Paros in de Hellespont, samen met zijn dienaar Porfyrios. Daar werden zij gevangen genomen en ter dood gebracht. Deze twee namen worden ook nog op andere data genoemd, maar uit de omstandigheden blijkt dat het telkens om andere personen gaat.

De heilige bisschoppen Donatianus, Fusculus, Germanus, Mansuetus en Praesidius, uit de provincie Byzacena in Noord-Afrika, werden door de ariaanse koning Huneric in 483, na zwaar mishandeld te zijn, in ballingschap gezonden naar het onherbergzame eiland Corsica. De actiefste en welsprekendste bisschop uit deze groep, de heilige Laetus, werd levend verbrand. Zij behoren tot de 466 Afrikaanse bisschoppen die door Huneric werden verbannen, zoals beschreven staat bij de gedachtenis van de heilige Eugenios (zie 13 juli).

De heilige Chagnoaldus, bisschop van Laon, kwam uit een familie van heiligen. Hij was een leerling van de heilige Columbanus, die hij volgde in zijn ballingschap. Na diens dood werd hij naar Ebriac gezonden, samen met de heilige Walbertus, om daar een abdij te grondvesten. Zij wijdden zich met vuur aan deze taak tot er een goed lopend klooster tot stand was gebracht. Toen ging Walbert terug naar Luxeuil en Chagnoaldus bleef als abt in Ebriac, het latere Farmoutier, tot hij gekozen werd als bisschop van Laon. Over zijn werk daar is weinig bekend; hij is er gestorven aan een beroerte in 633.

De heilige Augustinus met zijn broer Sanctianus en hun zuster Beata. Zij waren Spanjaarden, jonge christenen, naar Frankrijk gevlucht voor de vervolging, maar in Soissons werden zij gearresteerd. De prefect die ontroerd was door hun jeugd, gaf zich veel moeite hen ervan te overtuigen dat zij hun leven vergooiden door achter Christus aan te lopen. Zij lieten zich echter niet overhalen en werden daarom onthoofd, in 273.

De heilige abdis Bega (Bee), in de tweede helft van de 7e eeuw. Haar naam is verbonden aan de abdij in Cumberland in het noorden van Engeland, op de berg van een landtong in de Ierse Zee. Zij werd geroemd om haar strenge levenswijze, haar vurigheid, en haar meelevende zorg voor de armen. Zij zorgde ook op moederlijke wijze voor de arbeiders tijdens de bouw van, het klooster, bereidde zelf hun maaltijden en hield toezicht op hun werk en hun huisvesting. Daardoor is zij nog steeds een van de geliefdste heiligen in noord-west Engeland, en de volkspoezie weefde rond haar persoon een menigte legenden. Zij was de – natuurlijk beeldschone – dochter van een Ierse koning, en had zich van haar jeugd af aan Christus toegewijd. Als bevestiging had zij van haar Engelbewaarder een armband met ingegraveerd kruis gekregen. Op de vooravond van haar gedwongen huwelijk wist zij het paleis te ontvluchten, en op een grote graspol zeilde zij over de zee heen naar Cumberland. Daar leefde zij 30 jaar in een kluis in het woud, maar naast haar gebed zorgde zij ook voor de zieke armen uit dit kustgebied. Door zeerovers werd zij verder naar het binnenland werd verdreven. Er mist nu een schakel uit haar levensverhaal, maar zij wordt weer zichtbaar als de abdis bij de kloosterbouw. Nog eeuwenlang werd haar door de engel geschonken armband bewaard als een kostbare reliek, en daarop werd getuigenis afgelegd door mensen die in moeilijkheden verkeerden door verdrukkers en overweldigers.

De heilige Eleutherius, abt van het klooster van de heilige Markos, te Spoleto. Om zijn volstrekte eenvoud van hart en rouwmoedigheid van geest was Eleutherius tot abt gekozen. God schonk hem de gave van wonderen, en hij was bevriend met de heilige Gregorius de Grote. Op het einde van zijn leven legde hij het bestuur van zijn klooster neer en hij bracht zijn laatste dagen door in het door Gregorius gestichte klooster van de heilige Andreas in Rome, waar hij gestorven is tegen het jaar 585.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Augebertus en Felix te Langres, 7e eeuw; Kottidis, diaken, Eugenios en anderen, in Kappadocië: Eva, te Dreux; en Kyrillos‚ bisschop van Gortyna (Kreta), onthoofd onder Maximiaan, 3e/4e eeuw.

Eveneens op deze dag de heilige David die in de 6e eeuw vanuit het roverschap monnik is geworden met zulk een inzet dat zijn gebed wonderen werkte; Gondulphus, bisschop van Metz; Imbertus, abt te Poitiers, 7e eeuw; en Petronius, bisschop van Verona.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.