De heilige Samuel, de profeet, een van de aantrekkelijkste figuren uit het Oude Testament, waaruit twee boeken naar hem zijn genoemd. Het begint al met het verhaal van zijn geboorte, de lieve manier waarop zijn kinderloze ouders, Elkana en Hanna (Anna) met elkaar omgingen. ‘…Beteken ik voor jou niet meer dan tien zonen?…’ Dan het triomflied van Hanna wanneer zij toch nog een zoon krijgt, en dat later het schema zal vormen voor het danklied van de Moeder Gods. Daarna het kind Samuel in de Tempel, waar hij voor het eerst kennis maakt met de Heer en heel geleidelijk tot profeet wordt. Wanneer hij volwassen is, wordt hij Rechter van Israël, de profetische figuur die het volk leidt in naam van God.Tot zijn teleurstelling wil het volk liever een koning hebben, een beroepsleider en legeraanvoerder. Samuel verzet zich een tijdlang maar op den duur stemt hij toe omdat het God is Die bepaalt wie het koningschap toevalt. Het wordt Saul, een jongeman uit de plaatselijke adel, met koninklijk allure
De oude Samuel raakt aan hem gehecht, maar hij wordt opnieuw teleurgesteld wanneer Saul zich zijn roeping niet waardig toont. En nog eens moet hij een koning zoeken. Nu wordt het David, die eerst het land in een burgeroorlog stort, maar die een blijvend koningshuis zal vestigen, met het vooruitzicht de stamvader te zijn van de beloofde Messias.
Samuel stierf terwijl de strijd in volle gang was (1 Sam. 25: 1). Zo uitvoerig als zijn jonge jaren beschreven werden, zo laconiek is de Schrift hier: ‘Samuel stierf en alle Israëlieten kwamen bijeen. Ze rouwden over hem en begroeven hem in zijn huis te Rama’. Het is dan de 11e eeuw voor Christus. 1500 jaar later werden zijn relieken overgebracht naar Konstantinopel, onder keizer Arkadios, in het jaar 406.

De heilige Lukios, een senator uit Cyrene in Libië, was door de marteldood van bisschop Theodoros tot het geloof gekomen. Hij werd gedoopt en wist ook de gouverneur van Cyrene, Dignianos, te overtuigen. Zij legden hun ambt neer en trokken zich terug op Cyprus, waar nog rust heerste. De vervolging breidde zich echter steeds meer uit en bereikte ook Cyprus. Vele christenen werden gedood. Ook Lukios behoorde tot de slachtoffers, maar Dignianos had een goede schuilplaats gevonden. Hij wilde echter niet alleen achterblijven en hij gaf zich aan als christen. Toen hij zich tijdens de martelingen verzette toen men hem wilde dwingen te offeren, wierp hij daarbij het altaar omver. Hij werd daarna onthoofd;

De heilige Severos was priester in Filippoupolis in Thracië en had velen tot Christus gebracht. Zij werden gegrepen en op allerlei manieren gemarteld en ter dood gebracht. De volgende namen zijn bekend: de honderdman Memnon, Severos, Orion, Antilinos, Molias‚ Eudemon, Silvanos, Sabinos, Eustathios, Straton, Gosbas, Timotheos, Palmados, Mestos, Nikon, Difilos, Dometianos, Maximos, Neofytos, Viktor, Rinos, Satorninos, Epafroditos, Kekos, Gaios, Zotikos, Kronion, Anthenas, Euros, Zoïlos, Tyrannos, Agathos, Pasthenes, Achilles, Pantherios, Chrysanthos, Athenodoros, Pantaleon, Theosbes en Genethlios. Zij heten: de 37 martelaren van Bizye, 304.

De heilige Philibert heeft een aantal kloosters gesticht, waaronder de beroemde abdij van Noirmoutier op een eilandje in de Loire-monding. Daar is hij ook gestorven in 684.

De heilige Oswin, koning van de Deirans in Northumbrie. Hij was een aantrekkelijke persoonlijkheid, zowel van uiterlijk als van innerlijk. Zachtmoedig en zorgzaam voor allen die zijn hulp vroegen. Hij was zo toegankelijk, hoffelijk en edelmoedig dat er bijna getwist werd om de eer aan zijn hof te mogen dienen.
In de jaren van zijn ballingschap onder de Saksen was hij christen geworden, en hij was zeer bevriend met de heilige bisschop van Lindisfarne, Aidan, afkomstig van Iona. Aidan volbracht al zijn missietochten te voet, maar Oswin schonk hem zijn beste paard zodat hij tenminste droogvoets de vele rivieren kon oversteken. Terwijl Aidan zo gebruik maakte van het rijk getuigde rijdier, ontmoette hij een arme boer die bij hem zijn nood klaagde. Zonder aarzelen gaf de bisschop hem het kostbaar geschenk in handen.
Toen hij daarna weer eens bij Oswin op bezoek was, vroeg deze hem waarom hij zijn gave zo van de hand had gedaan. Aidan vroeg hem verbaasd: ‘Maar koning, is de zoon van een merrie dan meer waard dan een kind van God?’ Terwijl Oswin zich bij het vuur stond te warmen vóór hij aan tafel ging, dacht hij over deze woorden na. Plotseling deed hij zijn zwaard af, knielde neer voor de voeten van Aidan en vroeg vergeving, terwijl hij zei: ‘Nooit zal ik meer spijt hebben over iets van mij dat aan Gods kinderen gegeven wordt’.
Vol vreugde zat de koning daarna aan tafel, maar de gezellen van Aidan zagen hoe er tranen vloeiden langs zijn gegroefde wangen. Een van hen vroeg in het Keltisch, dat de koning niet verstond, waarom hij treurig was. ‘Omdat ik zie dat zulk een edele koning niet lang zal leven: zijn oproerig volk is hem niet waard’. Het duurde ook niet lang of Oswin werd door de huurmoordenaars van zijn rivaal gedood, in 651.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Heliodoros en Dosa, gefolterd en omgebracht in Perzië, 380; Fotina, gedood buiten de poort van de Blacherna- kerk; Reginos en Orestes werden eerst in Karchedon en later op Cyprus gemarteld, en daar ter dood gebracht; en Filippos, bisschop van Heraklios.

Eveneens op deze dag de heilige Amadour (Amator), de stichter van de schrijn van Rocamadour; Leovigildus en Christophorus, monnik-martelaren te Cordova, door de Arabieren gedood; Porphyrius te Rome; Maximus te Chinon in Zuid-Frankrijk; Hadoïnus, bisschop van Le Mans, 7e eeuw; en Mesmus, monnik te Chinon, 5e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.