Maandag in de 26e week na Pinksteren

APOSTEL

I Tim 1 : 1-7

Lezing uit de eerste brief van Paulus aan Timotheüs,

Van Paulus, een apostel van Jezus Christus, in opdracht van God, onze Redder en van de Heer Jezus Christus, onze hoop, aan Timotheüs, mijn waar kind in het geloof: genade, barmhartigheid en vrede van God, onze Vader, en van Christus Jezus, onze Heer. Dat ik je heb opgeroepen om in Efeze te blijven toen ik naar Macedonië vertrok, was opdat jij aan sommigen lieden zou gebieden dat ze geen andere leer moeten brengen, zich ook niet bezig moeten houden met fabels en eindeloze geslachtsregisters, die eerder twistgesprekken opleveren dan Gods heilswerk in het geloof. Het doel nu van het gebod is liefde vanuit een rein hart, en een goed geweten en ongeveinsd geloof. Sommigen zijn daarvan afgeweken en hebben zich gewend tot zinloos gepraat. Zij willen leraars van de wet zijn en hebben geen inzicht in wat zij zeggen en evenmin in wat zij zo stellig beweren.

EVANGELIE

Lk20 : 27-44

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Lukas,

In die tijd kwamen er enkele Sadduceeën, die ontkennen dat er een opstanding is, naar Jezus toe en vroegen Hem: ‘Meester, Mozes heeft ons dit voorgeschreven: Als iemands broer gehuwd is en kinderloos sterft, dan moet de broer trouwen met de vrouw en voor zijn broer nakomelingen verwekken. Nu waren er zeven broers. En de oudste trouwde met een vrouw maar stierf kinderloos. Toen trouwde de tweede broer met de vrouw en ook hij stierf kinderloos, ook de derde trouwde met haar, en zo alle zeven, en zij stierven zonder kinderen na te laten. Het laatst van allen stierf de vrouw. Bij de opstanding, van wie zal zij dan de vrouw zijn? Alle zeven hebben haar immers tot vrouw gehad!’
Jezus antwoordde hun: ‘De kinderen van deze wereld huwen en worden uitgehuwelijkt, maar zij die waardig bevonden worden deel te hebben aan de komende wereld en aan de opstanding uit de doden, huwen niet, noch worden zij uitgehuwelijkt. Zij kunnen immers niet meer sterven, want zij zijn als engelen en zij zijn kinderen van God, omdat zij kinderen van de opstanding zijn. Maar dat de doden opgewekt worden, heeft Mozes al aangetoond bij het braambos, toen hij de Heer noemde: de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob. Hij is geenGod van doden, maar van levenden; want voor Hem leven zij allen. Enkele schriftgeleerden namen het woord en zeiden: Meester, dat hebt Gij goed gezegd. En zij durfden Hem verder niets meer te vragen. Toen zei Hij tegen hen: Hoe kan men zeggen, dat de Christus een zoon van David is? David zelf zegt in het boek van de psalmen: De Heer zei tot mijn Heer: Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden gemaakt heb tot een voetbank voor Uw voeten. David noemt Hem dus Heer; hoe kan Hij dan zijn zoon zijn?’