Woensdag in de 9e week na Pinksteren

APOSTEL

I Kor 13 : 4-14:5

Lezing uit de eerste brief van Paulus aan de Korinthiërs,

Broeders, de liefde is geduldig, zij is vriendelijk, de liefde is niet jaloers, de liefde pronkt niet, zij doet niet gewichtig, zij handelt niet ongepast, zij zoekt niet haar eigen belang,
zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad, zij verblijdt zich niet over de ongerechtigheid, maar verheugt zich over de waarheid, zij bedekt alles, zij gelooft alles,
zij hoopt alles, zij verdraagt alles. De liefde vergaat nooit.
Maar profetieën, zij zullen tenietgedaan worden, talen, zij zullen ophouden, kennis, zij zal tenietgedaan worden. Wij kennen onvolkomen en wij profeteren onvolkomen, maar wanneer het volmaakte is gekomen, zal wat onvolkomen is, tenietgedaan worden. Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, overwoog ik als een kind, maar nu ik een man geworden ben,
heb ik het kinderlijke tenietgedaan.
Nu immers kijken wij door een spiegel in een raadsel, maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik ten dele, maar dan zal ik kennen, zoals ik zelf gekend ben.
Nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde.
Jaag de liefde na en streef naar de geestelijke gaven, en vooral dat gij moogt profeteren. Wie namelijk in een taal spreekt, spreekt niet tot mensen, maar tot God, want niemand begrijpt het, maar in zijn geest spreekt hij geheimenissen. Wie echter profeteert, spreekt tot mensen woorden van opbouw, bemoediging en troost. Wie in een taal spreekt, bouwt zichzelf op, maar wie profeteert, bouwt de kerk op. En ik zou wel willen dat gij allen in talen spreekt, maar vooral dat gij profeteert. Immers, wie profeteert, is meer dan wie in talen spreekt, tenzij hij het uitlegt, opdat de kerk erdoor opgebouwd wordt.

EVANGELIE

Mt 20 : 1-16

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Mattheüs,

De Heer vertelde de volgende gelijkenis: Het Koninkrijk der hemelen is te vergelijken met een landheer, die ’s morgens vroeg van huis ging om arbeiders voor zijn wijngaard in te huren. En toen hij het met de arbeiders eens geworden was voor een denarie per dag, zond hij hen naar zijn wijngaard. En omstreeks het derde uur ging hij er weer op uit en zag anderen werkloos op de markt staan. En hij zei tegen hen: ‘Gaat ook gij naar de wijngaard, en ik zal u geven wat rechtvaardig is.’ En zij gingen er heen. En nogmaals ging hij eropuit omstreeks het zesde en het negende uur en deed hetzelfde. En toen hij omstreeks het elfde uur eropuit ging, vond hij er nog anderen werkloos staan en hij zei tegen hen: ‘Waarom staat gij hier de hele dag werkloos?’ Zij zeiden tegen hem: ‘Omdat niemand ons ingehuurd heeft.’ Hij zei tegen hen: ‘Gaat ook gij naar de wijngaard, en gij zult ontvangen wat rechtvaardig is.’ Toen het avond geworden was, zei de heer van de wijngaard tegen zijn opzichter: ‘Roep de arbeiders en betaal hun het loon uit, te beginnen bij de laatsten, tot de eersten.’ En toen zij kwamen die omstreeks het elfde uur ingehuurd waren, ontvingen zij ieder een denarie. En toen de eersten kwamen, dachten zij dat zij meer ontvangen zouden, maar ook zij kregen ieder een denarie. Toen zij die ontvangen hadden, morden zij tegen de landheer en zeiden: ‘Deze laatsten hebben één uur gewerkt, en gij hebt hen gelijkgesteld met ons, die de last van de dag en de hitte verdragen hebben.’ Maar hij antwoordde en zei tegen één van hen: ‘Vriend, ik doe u geen onrecht; zijt gij niet met mij eens geworden over een denarie? Neem wat van u is, en vertrek. Ik wil aan deze laatste evenveel geven als aan u. Of is het mij niet geoorloofd met het mijne te doen wat ik wil? Of is uw oog afgunstig omdat ik goed ben?’ Zo zullen de laatsten de eersten zijn, en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.’