Dinsdag in de Zuivelweek

APOSTEL

Judas 1-10

Lezing uit de algemene brief van Judas,

Van Judas, dienaar van Jezus Christus en broer van Jakobus, aan de geroepenen, die door God de Vader zijn geheiligd en die door Jezus Christus worden bewaard: mogen barmhartigheid, vrede en liefde voor u vermeerderd worden. Geliefden, toen ik mij er met alle inzet toe zette u te schrijven over het gemeenschappelijk heil, werd ik genoodzaakt u te schrijven met de aansporing om te strijden voor het geloof dat eenmaal aan de heiligen overgeleverd is. Want er zijn sommige mensen binnengeslopen, die tot dit oordeel al lang tevoren opgeschreven zijn, goddelozen, die de genade van onze God veranderen in losbandigheid, en die onze enige Meester en Heer Jezus Christus, verloochenen. Maar ik wil u eraan herinneren – gij weet dit eens en voorgoed – dat de Heer, nadat Hij het volk uit het land Egypte verlost had, vervolgens hen die niet geloofden, te gronde heeft gericht. En de engelen die hun oorspronkelijke staat niet hebben bewaard, maar hun eigen woonplaats verlaten hebben, heeft Hij voor het oordeel van de grote dag met eeuwige boeien in de duisternis in verzekerde bewaring gesteld. En herinner u ook Sodom en Gomorra, en de steden eromheen, die op dezelfde wijze als zij hoererij bedreven hebben en ander vlees achterna zijn gegaan. Zij liggen daar als een waarschuwend voorbeeld, doordat zij de straf van het eeuwige vuur ondergaan. Niettemin bezoedelen deze dromers ook nu op dezelfde wijze hun lichaam, zij verwerpen het gezag en lasteren al wat eer toekomt. Michaël, de aartsengel, echter durfde, toen hij met de duivel redetwistte en een woordenwisseling had over het lichaam van Mozes, geen oordeel van lastering tegen hem uit te brengen, maar zei: Moge de Heer u bestraffen! Deze mensen echter lasteren alles waarvan zij geen kennis hebben, en wat zij, net als de redeloze dieren, instinctmatig wél begrijpen, wordt hun ondergang.

EVANGELIE

Lk 22 : 39-42, 45-23 : 1

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Lukas,

In die tijd ging Jezus de stad uit en ging volgens Zijn gewoonte naar de Olijfberg, en Zijn leerlingen volgden Hem. Toen Hij daar gekomen was, zei Hij tegen hen: ‘Bid dat jullie niet in verzoeking komen.’ En Hij verwijderde Zich op ongeveer een steenworp van hen af, knielde neer en bad: ‘Vader, als U het wilt, neem dan deze beker van Mij weg; maar laat niet Mijn wil, maar die van U gebeuren.’ En toen Hij opstond na Zijn gebed en bij Zijn leerlingen kwam, zag Hij dat ze van verdriet in slaap waren gevallen. En Hij zei tegen hen: ‘Waarom slapen jullie? Sta op en bid dat jullie niet in verzoeking komen.’ En terwijl Hij nog sprak, kwam er opeens een menigte aan, en één van de twaalf die Judas heette, liep voor hen uit en ging naar Jezus toe om Hem een kus te geven. Want hij had met hen een teken afgesproken: degene die ik kus, die is het. En Jezus zei tegen hem: ‘Judas, lever je de Mensenzoon uit met een kus?’ En toen zij die bij Hem waren, zagen wat er ging gebeuren, zeiden zij tegen Hem: ‘Heer, zullen wij er met het zwaard op inslaan?’ En één van hen trof een dienaar van de hogepriester en sloeg hem zijn rechteroor af. Maar Jezus antwoordde en zei: ‘Laat het hierbij.’ En Hij raakte het oor aan en genas hem. En Jezus zei tegen de hogepriesters, de tempelwachters en de oudsten die op Hem afgekomen waren: ‘Als tegen een misdadiger bent u uitgetrokken met zwaarden en stokken. Dagelijks was Ik bij u in de tempel, en toen hebt u geen hand naar Mij uitgestoken. Maar dit is uw uur en de tijd van de macht van de duisternis.’ Zij namen Hem gevangen, voerden Hem weg en brachten Hem naar het huis van de hogepriester. En Petrus volgde op een afstand. Ze staken een vuur aan midden op de binnenplaats en gingen eromheen zitten; en Petrus ging tussen hen in zitten. In het schijnsel van het vuur zag een dienstmeisje hem daar zitten, ze keek hem nauwlettend aan en zei: ‘Die man hoorde ook bij Hem.’ Maar hij ontkende het en zei: ‘Vrouw, ik ken Hem niet.’ En kort daarna zag een ander hem en zei: ‘U bent ook één van hen.’ Maar Petrus zei: ‘Welnee, man, dat ben ik niet.’ En ongeveer een uur later verzekerde een ander het met stelligheid, zeggend: ‘Ja zeker, die was ook bij Hem, hij is immers ook een Galileeër.’ Maar Petrus zei: ‘Man, ik weet niet waar u het over hebt.’ En op hetzelfde ogenblik, terwijl hij nog sprak, kraaide een haan. En de Heer draaide Zich om en keek Petrus aan. En Petrus herinnerde zich het woord van de Heer, dat Hij tegen hem gezegd had: ‘Voordat de haan kraait, zul je Mij driemaal verloochenen.’ En Petrus ging naar buiten en huilde bitter. En de mannen die Jezus gevangenhielden, bespotten en sloegen Hem. Ze blinddoekten Hem en vroegen Hem: ‘Profeteer, wie is het die U geslagen heeft?’ En ze zeiden nog tal van andere lasterlijke dingen tegen Hem. Toen het dag geworden was, kwam de Raad van de oudsten van het volk bijeen – hogepriesters en schriftgeleerden – en zij leidden Hem voor hun raadsvergadering. Ze zeiden: ‘Als U de Messias bent, zeg het ons dan.’ Hij zei hun: ‘Als Ik het u zeg, gelooft u Mij toch niet. En als Ik u iets vroeg, zou u Mij toch niet antwoorden of Mij vrijlaten. Maar van nu af aan zal de Mensenzoon gezeten zijn aan de machtige rechterhand van God.’ Zij zeiden allen: ‘U bent dus de Zoon van God?’ Hij zei tegen hen: ‘U zegt dat Ik het ben.’ Toen zeiden zij: ‘Waarom hebben wij verder nog een getuigenis nodig? Wij hebben het immers zelf uit Zijn eigen mond gehoord.’ Ze stonden allen op en ze leidden Hem voor Pilatus.