Donderdag in de 11e week na Pinksteren

APOSTEL

Pericoop 175 (II Cor 4 : 1-12)

Lezing uit de tweede brief van Paulus aan de Corinthiërs,

Broeders, aangezien wij deze bediening hebben naar de barmhartigheid die ons bewezen is, verliezen wij de moed niet. Integendeel, we hebben ons afgekeerd van heimelijke schande; we gaan niet sluw te werk, vervalsen het Woord van God niet, maar maken de waarheid openlijk bekend en bevelen onszelf aan bij ieders geweten, voor het aangezicht van God. Maar in het geval dat ons evangelie nog bedekt is, dan is het bedekt in hen die verloren gaan: de ongelovigen, van wie de gedachten door de god van deze wereld zijn verblind, waardoor de verlichting van het evangelie, de heerlijkheid van Christus, Die het beeld van God is, hen niet bestraald. Want wij prediken niet onszelf, maar Christus Jezus als Heer, en onszelf als uw dienaren omwille van Jezus. Want God, Die gezegd heeft dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is ook Degene Die in onze harten geschenen heeft om ons te verlichten met de kennis van de heerlijkheid van God voor het aangezicht van Jezus Christus. Maar wij hebben deze schat in aarden kruiken, opdat de alles overtreffende kracht van God zou zijn en niet uit ons. Wij worden in alles verdrukt, maar niet in het nauw gebracht; wij zijn in twijfel, maar niet vertwijfeld; wij worden vervolgd, maar niet verlaten; neergeworpen, maar niet te gronde gericht. Wij dragen altijd het sterven van de Heer Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus’ wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees. Zo is dan wel de dood werkzaam in ons, maar het leven in u.

EVANGELIE

Mt pericoop 99 (Mt 24 : 13-28)

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Mattheüs,

De Heer zei tegen Zijn leerlingen: ‘Wie volhardt tot het einde, die zal gered worden. En dit evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld verkondigd worden tot een getuigenis voor alle volken; en dan zal het einde komen. Wanneer gij dan de gruwel van de verwoesting, waarvan gesproken is door de profeet Daniël, zult zien staan in de heilige plaats – laat hij die het leest, proberen het te begrijpen-, laten dan zij die in Judea zijn, vluchten naar de bergen. Wie op het dak is, moet niet naar beneden gaan om iets uit zijn huis te halen, en wie op het veld is, moet niet terugkeren naar wat hij achterliet om zijn kleren te halen. Maar wee de zwangeren en de zogenden in die dagen! En bid dat uw vlucht niet zal plaatsvinden in de winter en ook niet op een sabbat. Want er zal dan een grote verdrukking zijn, zoals er vanaf het begin van het wereld tot nu toe niet geweest is, en er ook nooit meer zijn zal. En als die dagen niet verkort werden, zou er geen mens behouden worden; maar omwille van de uitverkorenen zullen die dagen verkort worden. Als iemand dan tegen u zegt: Zie, hier is de Christus of daar, geloof het dan niet; want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan en zij zullen grote tekenen en wonderen doen, om zelfs de uitverkorenen zo mogelijk te misleiden. Zie, Ik heb het u voorzegd. Als zij dus tegen u zeggen: Zie, Hij is in de woestijn; ga er dan niet heen; zie, Hij is daar in de binnenkamers, geloof het dan niet, want zoals een bliksemschicht vanuit het oosten komt en zichtbaar is tot in het westen, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn. Want waar het dode lichaam is, daar zullen de gieren zich verzamelen.’