De heilige apostel Simon de Zeloot‚ de Kananiet. Ten tijde van Christus bestond er in Israël een verzetsbeweging tegen de romeinse overheersing, die de naam Zeloten droeg, omwille van hun ijver voor de Wet. Bij Simon zal deze ijver meer religieus dan politiek getint zijn geweest, en daarom erkende hij in Christus de grote Gerechte Die Gods heerschappij weer zou herstellen.
Om de andere toevoeging aan zijn naam heeft men vermoed dat hij de bruidegom was op het feest waar Christus Zijn eerste wonder had verricht door water in wijn te veranderen. Het is goed mogelijk dat juist dit wonder hem de ogen voor Christus’ grootheid heeft geopend.
Zijn spoor als apostel leidt vanuit Judea naar Egypte, Lybië, Cyrenaica en Bretagne‚ waar hij gekruisigd werd. Volgens een andere legende is hij in de Kaukasus gestorven.

De heilige Simon, bisschop van Wladimir en Suzdal. In de kroniek wordt hij “de grote geleerde” genoemd, maar behalve een bijzonder mooie beschrijving van het Holenklooster, is er niet veel van hem bewaard gebleven. Hij was monnik in het Holenklooster te Kiev en werd in 1206 hegoumen van het Moeder Gods Geboorte-klooster in Wladimir. Acht jaar later werd hij bisschop gewijd van Wladimir en Suzdal. Door zijn geestelijk gezag wist hij een einde te maken aan een moorddadige broederoorlog welke de stad teisterde en die meer dan drieduizend doden had teweeggebracht.
De vorst van de stad was hem daarom bijzonder toegedaan en hielp met het bouwen van kerken en met organisatorisch werk. Uit dankbaarheid wilde hij ook Polykarpos, de geliefde leerling van Simon en met wie hij en zijn vrouw vriendschap hadden gesloten, tot bisschop laten wijden, maar daartegen verzette Simon zich omdat hij de ander daar niet rijp voor achtte. Al spoedig bleek dit waar te zijn. De teleurgestelde Polykarpos werd ontevreden, hij voelde zich steeds beledigd door de anderen die hem niet naar waarde wisten te schatten, hij gehoorzaamde met tegenzin, begon zelfs de gemeenschappelijke diensten te mijden en dacht erover het Holenklooster te verlaten om hegoumen te worden van het Kosmas en Damianosklooster, zoals de vorst hem voorstelde.
Polykarpos was in elk geval zo verstandig om al zijn twijfels aan Simon voor te leggen, en deze schreef hem uitvoerig over het kloosterleven en over de wonderbare geschiedenis van het Holenklooster. Dit bracht een ommekeer teweeg in de jonge monnik die nu het besluit nam voor de rest van zijn leven eenvoudig monnik te blijven, zich met heel zijn hart aan het kloosterleven te wijden, en zich over te geven aan de wensen van zijn overste. Deze droeg hem op door te gaan op wat Simon in zijn brief over het Holenklooster geschreven had, en zo kwam het Vadersboek van het Kievse Holenklooster tot stand. Deze brief is het eigenlijke testament geweest van Simon. Deze voelde zich zwak worden, en in mei 1226 aanvaarde hij het Engelschima. Op 22 mei is hij toen gestorven.

De heilig Taïssia (Thaïs) leefde In Egypte in de 5e eeuw. Zij was een wees van rijke ouders en leidde een vroom leven, maar zij liet zich verleiden op de weg van het wereldse bederf. Door de oudvader Joannes de Kleine werd zij met God verzoend en ging over naar de stormloze haven van het eeuwige leven.

De heilige martelaren Alfeos (Amfeas, Alphius, Apfias) Filadelfos en Kyprinos (Cyrinus), zonen van Vitalius, gouverneur in Zuid-ltalië samen met Onesimos en Erasmos en nog 14 anderen Zij werden om hun geloof in Christus gevangen genomen, en van de ene rechter en beul naar de andere gesleept, tot zij tenslotte op Sicilië werden omgebracht ten tijde van keizer Licinius.

De heilige lsidora, Dwaas om Christus, en moniale in het klooster van Tabenna. Zij werd beschouwd als achterlijk en werd belast met de smerige karweitjes. Ze at slechts wat ze na de maaltijd afschraapte van de borden, stond iedereen ten dienste en werd behandeld als een voetveeg.
God openbaarde de heerlijkheid van haar leven aan de heilige Pitirim in de Thebaïde. Deze bezocht het klooster, en toen hij Isidora zag, maakte hij een grote metanie voor haar, wat zij op dezelfde wijze beantwoordde. De zusters zeiden hem dat Isidora niet goed wijs was, maar Pitirim antwoordde, dat Isidora in Gods ogen groter was dan hijzelf of de andere zusters, en dat hij heel dankbaar zou zijn als God hem, iets van het haar toekomende erfdeel zou schenken. De zusters vroegen vergeving en hun houding tegenover Isidora veranderde. Er begon ook een stroom bezoekers op gang te komen van gelovigen die lsidora wilden zien. Deze voelde dat daardoor de zin van haar leven haar ontglipte en zij ontvluchtte de aandacht en het klooster rond 365. Verder is er niets meer van haar vernomen.

De heilige priester Calepodius en zijn medemartelaren: de consul Palmatius met vrouw en kinderen en 42 huisgenoten‚ de senator Simplicius met zijn vrouw en 68 huisgenoten; Felix met zijn vrouw Blanda, te Rome in 222. Hun hoofden werden opgehangen aan de verschillende stadspoorten, tot afschrikwekkend voorbeeld.

Vinding van de relieken van de heilige martelaren Nazarius en Celsus door de heilige bisschop Ambrosius in 395. Zij waren ter dood gebracht onder keizer Nero op de 28e juli van het jaar 68 (zie aldaar). Het bloed op hun lichamen was nog vers.

De heilige Solangia (Soulange) maagd en martelares. Zij was een arme schaapherderin van het stadje Villemont bij Bourges. Op een heel mooie manier brengt de legende haar vroomheid onder woorden “Wanneer zij volgens haar gewoonte ‘s nachts buiten bad, begon de ster die boven haar hoofd twinkelde, met bijzondere luister te stralen.”
Toen zij zich heftig verzette tegen de verleidingspogingen van de zoon van de graaf, sloeg zijn teleurstelling om in blinde woede en hij stak Solangia neer met zijn jachtmes. Zij leefde in de 9e eeuw.

De heilige abt Comgall (Coemgall, Congel), te Ulster geboren in 516, was een leerling van de heilige Fintan en bouwde de abdij Bangor aan de kust van de Ierse zee in 559. Het aantal monniken nam snel toe (hun totaal werd geschat op 3000), en er moesten verscheidene stichtingen gemaakt worden. Uit dit klooster stamt ook de heilige Columbanus, die Bangor beroemd heeft gemaakt over heel Europa. Comgall is gestorven in 601.

Ook op deze dag de heilige martelaren Hesychios, met een steen om de hals verdronken onder Diokletiaan, Antiochië 4e eeuw‚ Dioscorides, Smyrna; en Quartus en Quinctus‚ te Rome aan de Via Latina.

Eveneens op deze dag de heilige Laurentios, monnik in Egypte, 6e eeuw; Simon van Yurievits, Dwaas om Christus; Palladius I (384) en Palladius II 460), bisschoppen van Bourges; Sylvester en Fronymus, bisschoppen van Besancon, 4e eeuw; bisschop Cataldus te Tarento‚ wonderdoener; Leonardus, kluizenaar te Marchenoir, 6e eeuw; en Eustadiola (Stadiola), weduwe te Bourges, 624.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.