De heilige Agape, Chionia en lrene waren drie zusters die, ofschoon hun ouders nog heiden waren, zich als maagd aan Christus hadden toegewijd.
Zij leefden te Thessalonika tijdens de regering van Diokletiaan. Deze had de doodstraf gesteld op het bezit van de heilige Schrift, maar zij waren erin geslaagd verschillende boeken uit de Bijbel voor de vervolgers verborgen te houden.
Tenslotte werd het echter toch ontdekt bij een huiszoeking, toen zij beschuldigd waren van het niet willen eten van aan de goden geofferd voedsel. Zij werden gevangen genomen en samen met Kassia, Filippa‚ Eutychia en Agathon voor de gouverneur gebracht, die vertederd werd door hun jonge schoonheid. Hij beloofde hun een man uit zijn gevolg, als ze van hun dwaasheid afstand wilden doen. Toen hij echter niets bereikte, hield hij hen gevangen en hij veroordeelde Agape en Chionia tot de vuurdood.
lrene, de jongste, werd naakt in een bordeel geplaatst, maar toen niemand bij haar durfde te komen, werd zij met een pijl doorboord‚ in het jaar 304.

De heilige Michaël, kopersmid uit Bourla (Klein-Azië), een vlotte jongeman, werd toen hij 18 jaar oud was, door zijn kameraden overgehaald de islam aan te nemen. Toen hij echter met Pasen het Christos anesti hoorde zingen, kreeg hij er spijt van. Hij liet duidelijk merken dat hij een christen was; daarom werd hij te Smyrna onthoofd in 1772.

De heilige Theodora (prinses Bassa) van Nizjni Novgorod was de geestelijke dochter van de heilige Dionysios. Met zijn zegen bouwde zij daar een cenobitisch vrouwenklooster, het Zatsjatiev-klooster.
Zij is de eerste Russische vrouwelijke asceet volgens de echte Byzantijnse traditie. Zij is in haar klooster gestorven in 1375.

De heilige Fructuosus‚ aartsbisschop van Braga, was een afstammeling van het Visigothische koningshuis. Vanaf zijn jeugd voelde hij zich aangetrokken tot een geheel aan Christus gewijd leven, en na de dood van zijn ouders kon hij in vrijheid zijn plannen verwezenlijken. Hij nam deel aan een cursus over de heilige geestelijken. Hierdoor gesterkt verkocht hij het grootste deel van zijn bezittingen om de opbrengst aan de armen te geven. De rest gebruikte hij vooral voor het stichten van kloosters. Hij bouwde o.a. een abdij in het Leon-gebergte en ook verschillende kerken. Daarna trok hij zich terug in de wildernis en hij leidde een leven van grote ontberingen. Toch bleef hij ook de leiding van de kloosters in handen houden, waar hij ijverde voor de regelgetrouwheid. Hierdoor werd hij ook steeds meer bekend, en hij moest zijn geliefde eenzaamheid opgeven toen hij tot bisschop gekozen werd van Duma. Later, in 656, werd hij door het concilie van Toledo tot aartsbisschop van Braga benoemd. Negen jaar later is hij gestorven, 16 april 965, nadat hij zich in de kerk op de grond had laten neerleggen, met as bestrooid.

De heilige Turibus, bisschop van Astorga in Galicië (Spanje). De vorige bisschop was tot ketterij vervallen en had daardoor het geestelijk leven in, het diocees geheel in wanorde gebracht. Turibus moest heel zijn werkkracht concentreren op het verbeteren der verhoudingen. Hij werd daarin gesteund door brieven van paus Leo de Grote. Turibus is gestorven in 460.

De heilige Engratia (Encratides) en 18 medemartelaren: Optatus, Lupercus, Successus, Martialis, Urbanus, Julia, Quinctilianus, Publius‚ Fronto, Felix, Cecilianus‚ Eventius‚ Primitivus‚ Apodemius en nog 4 anderen, en Caius, Crementius en Lambertus te Saragossa in 304, tijdens de vervolging van Diokletiaan.
Optatus en 17 medestrijders van Christus, werden reeds de eerste dag van hun proces ter dood gebracht. Caius en Crementius stierven toen zij de volgende dag opnieuw gefolterd werden.
Engratia was geboren en opgegroeid in Portugal, en in het geheim christen geworden. Toen haar vader haar wilde uithuwelijken, ontvluchtte zij huis en vaderland en kwam in Saragossa. Toen zij zag met welk een grenzeloze wreedheid de christenen daar vervolgd werden, kon zij zich in haar verontwaardiging niet stil houden en zij verweet de gouverneur zijn barbaarsheid. Deze ontstak in woede, liet haar grijpen en in handen stellen van de meest sadistische beulen. Met een opengescheurd en zwaar verminkt lichaam werd zij weer in de gevangenis geworpen, waar zij na enkele dagen aan heftige wondkoorts overleed, in 304.
Lambertus was in dienst bij een rijke boer. Terwijl hij aan het ploegen was eiste zijn meester dat hij eerst de goden zou vereren. Toen Lambertus dit weigerde omdat hij christen was, sloeg de boer hem dood met het ploegijzer. De anderen werden op dezelfde dag doodgefolterd. Hun roemvolle marteldood is door een dichter uit die tijd, Prudentius‚ bezongen.

De heilige Vasius (Walsus, Valse) had rijke bezittingen in Saintes‚ in het huidige Cognac-gebied. Hij hoorde eens deze woorden van de Apostel voorlezen: “Heb niet de wereld lief, noch de goederen van deze wereld, want wie de wereld liefheeft, in hem is de liefde van de Vader niet.”
Hij nam dit ter harte en besteedde zijn rijke inkomsten aan het lenigen der noden van de armen. Hij was niet getrouwd en deze vrijgevigheid werd hem zeer kwalijk genomen door zijn naaste familieleden die hoopten eens alles te erven. Zij namen verschillende landerijen eigenhandig in beslag en toen Vasius zich daartegen verzette en er een rechtszaak van wilde maken, werd hij door die oom en neef aangevallen en gedood, tegen het jaar 490. Hij wordt daarom vereerd als martelaar.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Leonidas met Chariessa, Niki, Galina‚ Kallis, Nynechia, Basilissa en Theodora uit Morea‚ die in Korinthe ter dood zijn gebracht op Pasen van het jaar 258, evenals Irene.

Eveneens op deze dag de heilige Turibus, bisschop van Le Mans; en Drogo, monnik dichtbij Valenciennes.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.