De heilige Eupsychios was een der slachtoffers van Juliaan de Afvallige. Hij werd verantwoordelijk gesteld voor de verwoesting van de tempel van Fortuna in Caesarea van Kappadocië. Hij was juist getrouwd toen hij gegrepen werd en terechtgesteld in 362. Bovendien werd de bevolking, die vrijwel geheel christen was, een zware boete opgelegd met het bevel de afgebroken tempel te herbouwen.
In plaats daarvan bouwden zij een kerk ter ere van de martelaar Eupsychios. Reeds korte tijd later spreekt de heilige Gregorios van Nazianze over een aan hem toegewijde kerk, terwijl de heilige Basilios de Grote de bisschoppen van Pontus uitnodigde om zijn feest te komen vieren. Juliaan was intussen gesneuveld in de oorlog tegen Perzië.

De heilige Badimos (Vadim), een rijk en aanzienlijk man in Perzië, wilde zijn hele leven en zijn bezittingen aan Christus wijden en had daarom in Bithlapet een klooster gebouwd. Hij werd met 7 van zijn mede-monniken gevangen genomen tijdens de vervolging van Sapor. Na 4 maanden werden zij allen onthoofd in het jaar 376. Hun beul was vroeger zelf christen geweest maar uit angst was hij van het geloof afgevallen. Nu moest hij zijn terugkeer tot het heidendom bewijzen door het beulswerk te verrichten tegen zijn vroegere geloofsgenoten. Er was blijkbaar chantage nodig om mensen te dwingen zulke wreedheden te begaan, want het is een motief dat bij verschillende vervolgingen voorkomt. Het hangt misschien ook samen met het feit dat het gewone gevangenispersoneel vaak onder de indruk kwam van de moed der gefolterden en dat zij zich dan tot Christus bekeerden.

De heilige bisschop Heliodoros van Bizabden (Perzië) en zijn priesters Dosan en Mariab, de martelaar Audiësos en nog 270 anderen die tijdens de vervolging van Sapor in Perzië zijn gedood tussen 362 en 364. Koning Sapor was de stad binnengevallen en had daar alle weerbare mannen gedood, maar de geestelijkheid vooralsnog gespaard. Heliodoros voelde zijn einde naderen en wijdde daarom Dosan tot bisschop, maar terwijl deze dienst voltrokken werd, vielen de Perzische soldaten de kerk binnen en richtten een slachtpartij aan, omdat zij het Perzische geloof zouden hebben belasterd. Audiësos was tot zijn groot verdriet niet dodelijk getroffen. Hij liep daarom de straat op en zong luidkeels een hymne voor Christus. Zoals hij verwachtte, werd hij gegrepen en onthoofd.

De heilige Hugo, bisschop van Rouen en neef van koning Pepijn. Hij was een monnik van Fontenelle en schonk daaraan, evenals aan de abdij van Jumièges, belangrijke bezittingen. In 722 werd hij tot bisschop gekozen van Rouen en belast met het bestuur van de bisdommen Parijs en Bayeux, terwijl hij tevens de verantwoordelijkheid droeg voor de beide abdijen. Hij verzamelde ze alle in zijn hand omdat juist toen het misbruik begon op te komen de kerkelijke bezittingen in handen van edellieden te geven, als dank voor aan de koning bewezen diensten. Nu konden de inkomsten besteed worden voor goede werken. Hugo is gestorven te Jumièges in 730.

De heilige Dotton stichtte in de 6e eeuw een groot klooster op een der eilanden van de Orcaden, waaraan nu nog zijn naam verbonden is. Hij is gestorven toen hij bijna 100 jaar oud was, terwijl hij voortdurend het psalmvers bad: “Ik ben verheugd omdat men mij zeide: ‘Zie, wij gaan op naar het Huis des Heren’.”

De heilige martelaren uit Massylië in N-Afrika die hun bloed vergoten hebben voor Jezus Christus. Er zijn geen verdere bijzonderheden over hen bekend, maar er bestaat nog een preek van de heilige Augustinus die hij op hun feestdag gehouden heeft.

De heilige Maria, de vrouw van Kleopas en zuster van de moeder van de heilige Moeder Gods, die met haar stond aan de voet van het Kruis.

De heilige Waltrudis (Walli), patrones van de stad Bergen, hoofdstad van Henegouwen, België. Zij was gehuwd met Madelgaire, de graaf van Henegouwen, een der voornaamste edellieden aan het hof van koning Dagobert. Zij hadden 4 kinderen, 2 meisjes en 2 jongens. Nu zij naar haar mening genoeg voor het geslacht had gedaan, haalde Waltrudis haar man over de aardse loopbaan te verlaten en zich geheel te wijden aan de dienst van Christus. Madelgaire werd monnik te Haumont bij Maubeuge, onder de naam Vincentius. Zijn gedachtenis valt op 20 september, als stichter van het klooster te Soignies. Waltrudis bleef nog 2 jaar op het kasteel, totdat haar man zijn geloften had afgelegd en dus niet meer zou terugkeren. Nog eens legde zij zich geheel en al toe op het helpen en verzorgen van de armen en ongelukkigen in de omtrek.
Daarna nam zij, in 656, zelf de sluier aan uit de hand van de heilige Aubertus, bisschop van Kamerijk, en ging leven als kluizenares bij een klein kerkje in Castriloc. Verschillende vrouwen kwamen tot haar en stelden zich onder haar leiding, zodat er een communauteit ontstond, die later een kapittel werd van kanunnikessen. Rond dit klooster is de stad Bergen gegroeid. Zij is gestorven in 686.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Prochoros, een van de eerste 7 diakens, gedood te Jeruzalem; Demetrius, Concessus, Hilarius en anderen te Rome; en 7 maagd-martelaressen te Sirmium.

Eveneens op deze dag de heilige Marcellus, bisschop van Die, 474; en Akatios, bisschop van Amida (Mesopotamië), die de kerkschatten verkocht om gevangenen los te kopen.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.