De heilige Herodion, Agabos, Asynkritos, Rufos, Flegon en Hermas, apostelen uit de zeventig. Zij worden door de heilige Paulos gegroet in de Romeinenbrief (16:11-14).
Herodion was een stamgenoot van Paulos‚ eerst priester en later bisschop te Nea Patrae in Thessalië. Hij werd op wrede wijze doodgeslagen.
Asynkritos was bisschop van Hyrkania, waar hij ook ter dood werd gebracht (Rom. 16:14).
Flegon was bisschop van Marathon waar hij werd verbrand, zoals in zijn naam geprofeteerd lag.
Hermas was bisschop van Filippi in Makedonië.
Agabos voorspelde de hongersnood onder keizer Claudius en het lijden van de heilige Paulos (Hand. 11:28, waardoor de ondersteuning van de gelovigen in Jeruzalem op gang kwam; en Hand. 21:11, toen Paulos voor de laatste maal op weg was naar Jeruzalem).
Rufos was bisschop van het Griekse Thebe (Rom. 16.13).

De heilige Celestinus, een leerling van de heilige Augustinus, werd eenstemmig tot bisschop van Rome gekozen in 422. Tijdens zijn pontificaal werden belangrijke besluiten genomen. De ketterij van Nestorios die in Christus meer de mensheid dan de godheid zag, werd veroordeeld op het concilie van Rome in 430, waarbij voor de Moeder des Heren de titel Theotokos, zij die God gebaard heeft, werd vastgehouden. Hij verdedigde ook de heilige bisschop Augustinus tegen de aanvallen der semi-pelagianen die hem ervan beschuldigden een overdreven predestinatieleer te verkondigen. En hij zond in 431 de heilige Palladius als eerste missionaris naar Ierland‚ waar toen ook de heilige Patrick begon te werken, die door Celestinus daartoe gemachtigd was. Dit alles kwam tot stand onder het 10-jarig bestuur van Celestinus. Hij is gestorven in 432, tijdens de regering van keizer Theodosios de Jongere (408-450).

De heilige Pausilippos werd onder Hadrianos (117-438) als christen aangeklaagd. Hij was een rijke Romein die openlijk de christenen steunde en hen opwekte trouw te blijven aan het geloof. Ook voor de rechtbank legde hij met grote vrijmoedigheid getuigenis af, hoezeer hij ook geslagen en op andere wijze gefolterd werd. Tenslotte werd hij tot onthoofding veroordeeld. Op weg naar het executie-terrein, toen hij volkomen verzwakt was door de ondergane mishandelingen, en niet meer in staat verder te gaan, vielen de boeien van hem af en had hij een ogenblik rust. Hij legde zich neer op de grond, bad dringend en ontsliep toen in de Heer.

De heilige Nifont uit Kiev werd monnik in het Holenklooster. In 1129 koos men hem tot bisschop van Novgorod. Een aantal van de mooiste oude kerken werden op zijn initiatief gebouwd. Hij stichtte vrede onder de elkaar bestrijdende vorsten en hield nauwlettend de hand aan de kerkelijke canons. Zijn ervaringen heeft hij te boek gesteld onder de titel: “Antwoorden op vragen in twijfelgevallen”. Nadat hij 27 jaar zijn plichten als bisschop had vervuld, is hij in 1156 in zijn klooster gestorven.

De heilige Johannes Naukliros, een kapitein, was door een ongeval bewusteloos geraakt en werd toen door de Turken besneden om hem tot moslim te maken. Toen hij, nadat hij weer bijgekomen was, bemerkte wat er met hem gebeurd was, begon hij luidkeels te protesteren. En dreigementen noch folteringen konden hem ervan afbrengen Christus te belijden. Daarom werd hij op Kos levend verbrand in 1669.

De heilige Dionysios, bisschop van Corinthe, was een van de oudste kerkelijke schrijvers. Zijn brieven waren in het bezit van Eusebios, maar zijn verloren gegaan. Daarin moet gestaan hebben dat de apostelen Petros en Paulos‚ nadat zij de kerk in Corinthe bevestigd hadden, samen naar Rome zijn gegaan en daar de marteldood hebben geleden. Hij is gestorven rond 180, en wordt geëerd als martelaar omdat hij zoveel lijden omwille van het geloof heeft moeten doorstaan. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 29 november.

De heilige Perpetuus, bisschop van Tours, stamde uit een rijke senatorenfamilie. Zijn vele bezittingen besteedde hij aan kerkelijk werk en aan de ondersteuning der behoeftigen. Hij regelde het kerkelijk leven, beschreef hoe de vigilies van de grote feesten moesten worden gevierd, dat gedurende het jaar gevast wordt op woensdag en vrijdag, en dat er nog een derde dag gevast wordt in de voorbereidingstijd van Kerstmis. Zijn medelijdende liefde voor de armen komt prachtig tot uiting in het testament dat hij schreef in 475, ongeveer 15 jaar voor zijn dood: “ln de naam van Jezus Christus, Amen. Ik, Perpetuus, zondaar en priester van de kerk van Tours, wil niet sterven zonder mijn laatste wil bekend te hebben gemaakt, want ik ben bang dat dan de armen vergeten zouden worden bij het verdelen van mijn bezittingen. Gij, mijn zo innig beminde broeders, mijn kroon, mijn vreugde, mijn meesters en mijn kinderen, gij armen van Christus, die in nood verkeert; die uw brood moet bedelen, gij zieken, weduwen en wezen! Ik verklaar hierbij dat ik u benoem en aanstel tot mijn erfgenamen. Ik draag u over al wat ik bezit aan land, akkers en wouden, aan wijngaarden, huizen en tuinen, aan rivieren en molens, aan goud, zilver en kleding, en wat er ook maar is. En ik wil dat direct na mijn dood dat alles zal worden verkocht en aan de rechthebbenden zal worden uitgedeeld.” Daaraan voegt hij nog lieflijk gestelde opwekkingen toe tot eensgezindheid en vroomheid, en hij verdeelt een aantal persoonlijke voorwerpen onder zijn vrienden. Nadat hij 30 jaar zijn diocees had bestuurd is hij gestorven op 8 april 491.

De heilige Edesios, afkomstig uit Lycië, was een beroepsfilosoof en bleef zijn ambtskleding dragen, ook nadat hij tot het christendom was overgegaan. Gedurende de vervolging van Galerius Maximiaan werd hij gearresteerd en hij beleed de Heer Christus voor het gerecht. Door zijn overtuigende welsprekendheid werd hij vrijgelaten, maar telkens opnieuw kwam hij in de gevangenis terecht en tenslotte werd hij veroordeeld tot de mijnen in Palestina. Door een bruut jaagsysteem waren de meeste gevangenen binnen korte tijd ten dode gedoemd, maar Edesios zag kans zijn termijn uit te dienen en werd toen vrijgelaten.
Hij week uit naar Egypte, waar hij misschien onbekend en in rust had kunnen leven. Maar toen de prefect van Alexandrië met grote barbaarsheid de christenen begon te vervolgen, en vooral de maagden schandelijk onteerde, kon hij zich niet stilhouden. Hij ging naar de prefect om hem zijn wreedheid en onwaardigheid te verwijten. Toen werd hijzelf aan allerlei folteringen onderworpen, die hij met heldhaftige gelijkmoedigheid doorstond. Tenslotte werd hij in zee verdronken.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Januarius, Maxima en Macaria in N-Afrika; en Concessa te Carthago.

Eveneens op deze dag de heilige Rufus, recluus van het Holenklooster in Kiev, 14e eeuw; Redemptus, bisschop van Ferentino; en Amantius, bisschop van Como.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.