De heilige Hippolytus, bisschop van Ostia. Toen Claudius de christenen wreedaardig vervolgde overwon Hippolytus zijn ouderdomszwakte en begaf zich naar de keizer om hem rekenschap te vragen over zijn buitensporige wreedheid. Toen werd hij ook zelf, ondanks zijn eerbiedwaardige leeftijd, aan de beulen overgeleverd en tenslotte in de Tiber verdronken, in 269.

De heilige Centaurinus, senator van Rome, werd om zijn belijdenis in de gevangenis geworpen. Daar wekte hij door de naam van Christus een dode op; door dit wonder werden twintig gevangenisbewakers bekeerd. Zij allen werden toen tijdens dezelfde vervolging onthoofd.

De heilige Chrysa, een christen-maagd, werd lange tijd gevangen gehouden en moest daarbij herhaaldelijk folteringen ondergaan. Toen zij standvastig haar geloof bleef belijden, werd zij tenslotte met een zware steen om de hals verdronken.

De heilige Sabinus, eveneens uit deze groep, werd zo zwaar gemarteld dat hij tijdens de foltering stierf.

De heilige Drie Hiërarchen is een Synax, een gemeenschappelijke viering van de gedachtenis van de heilige Basilios de Grote, Gregorios de Theoloog en Johannes Chrysostomos.
Onder het volk van Konstantinopel hadden zich verschillende partijen gevormd die zich zozeer opwonden over de vraag wie van deze drie heiligen wel de grootste zou zijn, dat er vechtpartijen van kwamen.
Metropoliet Johannes, die zich daarover zeer verontrustte, had een droom waarin deze heiligen hem verschenen en meedeelden dat elk van hen gelijke eer bezat bij God. In 1084 stelde hij daarom deze, gemeenschappelijke feestdag in, waardoor de rust in de stad werd hersteld.

De heilige Theodoros van Mytilene had, uit woede over een slechte behandeling, de islam aangenomen. Na enige tijd werd hij zich ervan bewust hoe dwaas hij gehandeld had. Toen verliet hij zijn vaderland en trok naar de Athos, waar hij weer in de kerk werd opgenomen. Hij had de hem opgelegde boete trouw volbracht, kon echter geen rust vinden voor zijn geweten. Steeds kwam in zijn bewustzijn terug dat hij Christus verloochend had. Daarom ging hij, met zegen van zijn geestelijke vader, naar de moslim-rechter om Christus openlijk te belijden; hij werd toen zwaar gemarteld en tenslotte gewurgd, in 1784.

De heilige Petros, koning van Bulgarije, was de vredelievende zoon van de oorlogszuchtige vorst Simeon. Samen met de heilige Johannes Ryla werkte hij aan de stoffelijke en geestelijke opbouw van het land. Hij stierf, 56 jaar oud, in 967.

De heilige Hippolytos was priester in Antiochië; hij had zich laten meeslepen door het schisma van Novatios, maar later keerde hij tot de kerkelijke eenheid terug. Daarom werd hij door de Novatianen gedood.

De heilige Bathilde, koningin van Frankrijk, was een Engels slavinnetje, dat als kind verkocht was aan een Frans edelman, die later hofmaarschalk werd in het paleis van koning Clovis II. Haar intelligentie en haar trouw wonnen steeds meer de achting van haar meester, die haar tenslotte met het beheer van heel zijn huis belastte. Zij misbruikte deze positie niet, speelde niet de baas over de andere bedienden, maar poogde hen juist zoveel mogelijk behulpzaam te zijn en diensten te bewijzen.
Haar optreden trok de aandacht van de jonge vorst en hij besloot haar te huwen. Dit besluit vond algemene bijval en het huwelijk vond plaats in 649. Bathilde strekte nu haar zorgen uit over de armen en over allen die in nood verkeerden. Zij werd de officiële beschermster van de kerk en zij kreeg het beheer over de gasthuizen en andere instellingen van algemeen welzijn.
Nadat Clovis gestorven was in 655, was zij regentes over hun drie zonen totdat de oudste meerderjarig was. Bathilde was ook gezegend met staatkundig inzicht en zij wist de algemene vrede te handhaven in die moeilijke tijden. Zij maakte een eind aan de Romeinse gewoonte van het houden van slaven, en met de beroemde heilige bisschoppen van die tijd stelde zij alles in het werk om het grote kwaad van de simonie te verdrijven uit de kerk. Zij bevorderde de hernieuwing van het kloosterleven, en stichtte zelf ook verschillende kloosters in paleizen buiten Parijs. Daar trok zij zich ook terug toen in 665 haar zoon Clotaire aan het bewind kwam, hoewel de kinderen zich daar gezamenlijk eerst sterk tegen hadden verzet.
Met groot elan wijdde zij zich aan deze nieuwe levenstaak. Zij gehoorzaamde prompt als de kleinste novice en schrok voor geen enkele werkzaamheid terug. Later kreeg zij verlof om de zieken te bezoeken en te dienen, en hen moed in te spreken. Toen zij zelf ziek werd aan verschillende kwalen en heftig pijn leed, wist zij dit niet slechts met overgave maar zelfs met vreugde te dragen. Zo is zij gestorven in 680.

De heilige Aldegonda, abdis. In het begin van de 7e eeuw werd zij geboren uit het koninklijk geslacht. Reeds jong voelde zij zich getrokken tot Christus en leidde op het kasteel een leven van gebed. Ook haar ouders werden door haar voorbeeld getrokken en deelden hun bezittingen uit aan de armen en de kerk. Toen deze gestorven waren, ontving Aldegonda de sluier uit de hand van de heilige Amandus, de vroegere bisschop van Maastricht, in 661. ln de bossen aan de Sambre op de plaats van het huidige Maubeuge stichtte zij een vrouwenklooster, waarvan zij de eerste abdis werd.
God schonk haar op bijzondere wijze de geest van gebed, en begenadigde haar met openbaringen. Hiervoor moest zij wel betalen met schandelijke lasterpraat die over haar werd verteld, en later met borstkanker, die uiterst pijnlijke chirurgische behandelingen noodzakelijk maakte in een tijd van primitieve geneeskunde, zonder verdovingsmogelijkheid. Zij is daaraan gestorven in 680.

De heilige Zenon was een leerling van de heilige Basilios de Grote. Hij deed veertig jaar ascese in een grot bij Antiochië, waar zijn enig voedsel bestond uit om de andere dag brood en water. Eenmaal per week ging hij naar de kerk voor de heilige communie. Hij is gestorven in het begin van de vijfde eeuw.

De heilige Theofylos was generaal in het leger van Byzantium. Tijdens de oorlog was hij in handen gevallen van de Saracenen. Toen hij weigerde om Christus te verloochenen, werd hij op Cyprus gevangen gezet onder zulke slechte omstandigheden dat hij binnen het jaar overleden was, in 784.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Filikos, Maximos, Herkulinos, Venerios, Stirakinos, Minas, Kommodos, Hermas, Mauros‚ Eusebios, Rustikos, Monagrios, Amandinos, Olympios, Kypros, Theodoros, Tribunos, de bisschop Kyrinos, de priester Maximos, en de diaken Archelaos‚ die samen met de bisschop Hippolytos om het leven zijn gebracht in 270; Felicianus, Filappianus en nog velen die met hen zijn omgebracht in Noord-Afrika; ook Alexander, die ondanks zijn hoge leeftijd gevangen genomen werd tijdens de vervolging van Decius. Toen hij Christus bleef belijden werd hij gefolterd en hij stierf tijdens de marteling; en Matthias, bisschop van Jeruzalem, die onder Hadrianus veel voor Christus heeft moeten verduren maar tenslotte in vrede is gestorven.

Eveneens op deze dag de gedachtenis van de heilige Zenon de Vaster, van het Holenklooster in Kiev, 14e eeuw; en Sabina, een christenvrouw in Milaan gestorven terwijl zij bad op het graf van de heilige martelaren Nabor en Felix.

Gedachtenis van de Moeder Gods-icoon Megalócharis (Grote Genade), die in 1823 op het eiland Tinos gevonden werd en nog steeds vele wonderen verricht. Het eiland Tinos met de kerk waar deze icoon zich bevindt, en met het grote zusterklooster is een van de meest bezochte bedevaartplaatsen in Griekenland.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.