De heilige Paulos van Thebe, de eerste kluizenaar. Na de dood van zijn ouders wilde zijn zwager hem bij de christenvervolgers aangeven, om Paulos’ erfdeel in bezit te krijgen. Deze liet toen alles in de steek en vluchtte naar de woestijn, waar hij een onderkomen vond in een grot, en waar hij onder grote ontberingen in leven bleef. Mettertijd veranderde zijn vrees voor de vervolgers in liefde tot het kluizenaarsleven. Hij bad dag en nacht en leefde van vijgen en wat brood dat hem door een raaf werd gebracht. Toen hij zo 91 jaar in volstrekte eenzaamheid had door gebracht‚ kreeg de grote Antonios die eveneens in de Thebaïde leefde en die meende de eerste te zijn die in de woestijn was gaan leven, een ingeving om nog dieper in de woestijn naar een andere monnik te gaan zoeken. Zo heeft hij Paulos gevonden en zijn levensgeschiedenis gehoord. Na diepgaande geestelijke gesprekken stuurde Paulos Antonios weg met de opdracht om de mantel van Athanasios te halen. Toen Antonios daarmee terugkwam, vond hij Paulos als naar gewoonte knielend, maar hij was gestorven. De opdracht was klaarblijkelijk bedoeld om in volkomen eenzaamheid te kunnen sterven, zoals hij ook geleefd had. Paulos was 113 jaar oud geworden en stierf in 342.

De heilige Johannes de Kalybiet (hutbewoner). Als zoon van rijke ouders had hij een wetenschappelijke opvoeding genoten, maar hij wilde geen positie in de wereld innemen, maar leidde een teruggetrokken leven. Toen zijn ouders trouwplannen voor hem maakten en die tegen zijn zin wilden doorzetten, vroeg hij aan een Akimietenmonnik die daar op bezoek was, hem mee te nemen naar zijn klooster. Dit ontleende zijn naam (slapelozen) aan hun regel om het officie zo uit te breiden dat het groepsgewijze dag en nacht gebeden moest worden. Daar leefde hij zes jaar een leven van ascese en koorgebed, maar hij werd gekweld door de gedachte aan zijn ongelukkige ouders. Daar hij echter afstand van hen had gedaan, vond hij een heel merkwaardige oplossing. Hij kreeg verlof om naar zijn ouders terug te keren, maar toen hij in zijn armoedige kleding niet herkend werd, maakte hij ook zichzelf niet bekend maar vroeg om als bedelaar een hutje in de tuin te mogen oprichten. Zo kon hij met geestelijke gesprekken zijn moeder troosten, die er niets van bemerkte dat Johannes door het personeel vaak slecht behandeld werd. Dit ongezonde leven bracht hem een vroegtijdige dood. Stervend maakte hij zich aan zijn ouders bekend, die waren gaan houden van deze vreemde jongeman. Als gunst verzocht hij om in dezelfde armoede waarin hij geleefd had, begraven te worden, als eerbewijs aan de kracht van Gods genade die het verwende kind zulk een geestkracht had verleend. Na zijn dood, rond 460‚ bouwden zijn ouders een groot gasthuis voor armen en vreemdelingen, en later werd op de plaats van zijn graf een aan hem gewijde kerk gebouwd.

De heilige Pansofios was een zoon van de proconsul van Alexandrië, intelligent en een ijverig student. Maar na de dood van zijn ouders ging hij nadenken over de zin van het leven. Hij verdeelde zijn erfenis onder de armen en betrok een kluizenaarsverblijf buiten de stad. Langzamerhand kwamen de mensen met hun problemen bij hem en zo raakte hij bekend. Toen 27 jaar later de vervolging opnieuw uitbrak, werd Pansofios gevangen genomen en voor de stadhouder gebracht. Toen hij onbevreesd zijn geloof beleed, werd hij met stokken doodgeslagen rond 250.

De heilige Gabriël de Bulgaar, besteedde zijn grote erfenis aan de bouw van een kerk en de inrichting van een klooster op de Lesnovberg; zelf trok hij zich terug in een spelonk waar hij 30 jaar in eenzaamheid leefde. Toen hij te oud werd om dit harde leven te kunnen verdragen, bracht hij de laatste jaren van zijn leven door in het door hem gestichte klooster, rond 1100.

De heilige Maurus was om zijn gehoorzaamheid en begaafdheid de meest geliefde leerling van de heilige Benedictus. De beroemdste gebeurtenis uit zijn leven is, dat hij eens, op bevel van Benedictus, de verdrinkende kleine Placidus uit een snelstromende rivier trok zonder te bemerken dat hij daarbij over het water gelopen had. Later werd hij naar Frankrijk gezonden waar hij in het gebied van Anjou een beroemd klooster heeft gesticht en waar hij nog 40 jaar leefde. Hij is gestorven te Angers in 584.

De heilige Makarios van de Thebaïde, was een van de beroemdste leerlingen van de heilige Antonios. Hij onderscheidde zich door de gestrengheid van zijn levenswijze en door de gave van wonderen.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Efislos die na zware folteringen de marteldood onderging op Sardinië, tijdens de vervolging van, Diokletiaan; en Secundina, als maagd gemarteld onder Decius in Anagni.

Eveneens op deze dag de gedachtenis van de heilige Prochoros, in vrede ontslapen in het door hem gestichte klooster aan de Psjinarivier, 10e eeuw; Maximus, bisschop van Nola; Bonitus, bisschop van Clermont en Auvergne, 710; Maura en Britta, die als maagden leefden in Tours, 4e eeuw; Tarcisia, rond 600; Malardus, bisschop van Chartres, 660; en Emebertus, bisschop van Cambrai, 710.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.