Gedachtenis van de sterfdag van de heilige Johannes van Kronstadt (zie 19 oktober).

De heilige Filogonios, bisschop van Antiochië van 318 tot aan zijn dood in 324. Hij was een advocaat, in hoog aanzien om zijn grote welsprekendheid en volstrekte onkreukbaarheid. Hij trok zich bij rechtszaken bijzonder het lot van weduwen en wezen aan. Na de dood van zijn vrouw werd hij tot bisschop gekozen en toen verdedigde hij de orthodoxie met grote geleerdheid tegen de Arianen die een steeds grotere bedreiging begonnen te worden voor het christendom. Hij had kwellingen te verduren tijdens de vervolging van Maximinus en Licinius‚ maar had het er levend afgebracht. De heilige Athanasios rekende hem tot de voornaamste bisschoppen van zijn tijd, en de heilige Johannes Chrysostomos roemt hem als een toonbeeld van christelijke grootheid en volmaaktheid.

De heilige Daniël, aartsbisschop van Servië. Als monnik ging hij naar de Athos en hij werd op den duur hegoumen van het servische Chilandariklooster. In 1309, na de verwoestende inval der Catalanen, trok hij zich terug en leefde als hesychast in de door de heilige Sabbas gebouwde kluis bij Karyes. In 1316 werd hij naar Servië teruggeroepen om bisschop te zijn op verschillende posten. In 1325 werd hij tot aartsbisschop van Servië gekozen. Hij had te strijden tegen de Latijnse invloed en tegen ketterse sekten, zoals de Bogomilen. Hij bouwde talrijke kerken en enkele kloosters, waaronder het beroemde Detchani. Verder is Daniël de schrijver van de beroemde kroniek van Servië. Hij heeft ook de wijnbouw ingevoerd. In 1338 is hij gestorven.

De heilige martelaar Johannes, een kleermakersleerling van het eiland Thasos, werd als jongeman, ten gevolge van een valse aanklacht, voor de keuze gesteld de islam te aanvaarden of te sterven. Hij koos voor Christus en werd toen in Constantinopel terechtgesteld in 1652.

De heilige lgnatios de Goddrager. Hij was een leerling van de apostel Johannes de Theoloog. Na de heilige Evodos was lgnatios 40 jaar bisschop van Antiochië. Hij is de eerste geweest die de antifonale zang (met twee elkaar afwisselende koren of zangers) heeft ingevoerd.
lgnatios wordt de Goddrager genoemd omdat hij als kind door Christus Zelf in Zijn armen gedragen was, en omdat hij, sinds zijn bewuste leven, de Heer in zijn hart droeg door ononderbroken gebed. Tijdens de vervolging van Domitiaan (81-96) had hij onvermoeibaar de gevangenen bijgestaan en moed ingesproken. Hij bleef zelf ongehinderd. Maar onder Trajanus, de volgende keizer, veranderde dit. Deze had in het begin de christenen met rust gelaten, maar toen zijn heerschappij gevestigd was, wilde hij het gehele rijk naar zijn hand zetten en begon hij de christenen uit te roeien als een hinderlijk element. Toen hij in 113 op doortocht naar Armenië, zich in Antiochië deed gelden, werd Ignatios veroordeeld geboeid naar Rome te gaan, om daar als voedsel voor de leeuwen te dienen, tot vermaak van het volk.
Onderweg schreef hij zijn zeven zendbrieven aan de oude christengemeenten. Het was een overgangstijd in de Kerk: de apostelen waren, de een na de ander, gedood of gestorven. De Heer was nog niet teruggekeerd, al hadden de christenen daar met zulk een groot verlangen naar uitgezien. God had blijkbaar een ander plan. Er moest nu vorm gegeven worden aan de Kerk, die in kleine groepjes was verdeeld, terwijl het bindend element van de apostelen was weggevallen.
lgnatios was de eerste die er zich fel van bewust was dat het leergezag van de apostelen was overgegaan op de gezamenlijke bisschoppen. Naast de opwekkingen tot christelijk leven vormt dit het grote thema van zijn brieven. De kerk, de op aarde voortlevende Christus, dat is de gemeenschap der gelovigen die, verzameld rond de bisschop met de priesters en de diakens‚ samen de goddelijke Mysteriën viert: niet alleen in de dienst maar in hun leven, door alle onenigheid en naijver uit te bannen, en samen te klinken als de harmonie van een harp.
Hoe zwaar de reis hem ook gemaakt werd, beladen met boeien en onophoudelijk opgejaagd door een cohort soldaten, leek het soms een triomftocht: van alle kanten kwamen de christenen naar hem toe om afscheid te nemen van hun geliefde bisschop. Soms werd er zelfs een dreigende houding aangenomen, maar Ignatios kalmeerde de gemoederen en vroeg dringend dat ze zijn dood niet zouden verhinderen: “Sta me toe een navolger te zijn van het lijden van mijn. God Laat me maar voedsel zijn voor de wilde dieren, want daardoor zal ik God vinden. Ik ben de tarwe van Christus, die gemalen wordt door de tanden der leeuwen, om een zuiver brood te worden voor Christus.”
Ook in Rome was er een triomfantelijke ontvangst. De vervolging was opgehouden, maar het uitgesproken vonnis moest ten uitvoer worden gebracht en Ignatios wilde ook niet dat men pogingen deed om dat te veranderen. In het Grote Circus voltrok hij zijn laatste Liturgie, waarbij hij nu zelf het slachtoffer was. Een groep uitgehongerde leeuwen verslond hem tot slechts enkele grote beenderen restten. Deze werden door de gelovigen verzameld en plechtig naar Antiochië gebracht, terwijl ze onderweg vereerd werden alsof Ignatios zelf nog levend tegenwoordig was .

De heilige martelaren Ammon, Zeno, Ptolemaos, Ingenuos en Theofilos. Tijdens de vervolging van Decius behoorden zij tot de soldaten die op wacht stonden bij de troon van de rechter toen een groep christenen (onder wie de heilige Nemesios, die gisteren gevierd werd) geoordeeld werd. Toen een van hen tekenen van zwakheid toonde en op het punt stond het geloof te verloochenen‚ maakten deze christen-soldaten gebaren om hem aan te moedigen vol te houden. Toen de rechter vroeg wat dat betekende, sprongen zij in de arena en verklaarden christen te zijn. Zij werden omgebracht rond 250.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Liberatus en Bajulus te Rome; en Julius te Gelb (Rijnland).

Eveneens op deze dag de heilige Theoktista van Constantinopel, de moeder van de heilige Theodoros de Studiet, rond 800; Ignatios, archimandriet van het Holenklooster van Kiev, 1438; de priester Malou; de kluizenares Ursanna; en Dominicus, bisschop van Brescia.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.