De profeet Haggaï (Aggeos‚ Haggeos), de 10e van de Kleine Profeten. Toen Cyrus, in 539 voor Christus, koning der Perzen werd, bracht God hem ertoe de Joden uit de Babylonische ballingschap terug te zenden naar Jeruzalem om de tempel te herbouwen, onder het bestuur van Zerubabel en de hogepriester Josua. Maar zij raakten ontmoedigd door de tegenwerking en de bedreigingen van de omliggende volkeren en het werk bleef liggen tot het bewind van koning Darius. Toen wekte God de profeten Haggaï en Zacharia op om het volk tot nieuwe energie te brengen.
In het najaar van 520 voor Christus richtte Haggaï zich tot Zerubabel en het volk en verklaarde dat de droogte, waardoor het land geteisterd werd, een straf van God was wegens hun nalatigheid bij de bouw van de Tempel. God voorzegde dat heel Zijn luister en heerlijkheid zou verblijven in deze tempel: symbool van de geestelijke en eeuwige tempel: de Kerk, het Lichaam van Christus. Deze profetie gaat over in de voorzegging van de eindtijd, wanneer God heel de aarde oordelen zal.

De heilige Nikolaas Chrysoberges‚ patriarch van Constantinopel gedurende 11 jaar rond 990, nadat hij eerst bisschop in Rusland was geweest.

De heilige moniale Sofia van Suzdal, voorheen vorstin Solomonia, echtgenote van grootvorst Wassili lwanowitsj. Toen zij in het huwelijk onvruchtbaar bleek, werd zij op wens van haar man als moniale ingeschreven in het klooster van Suzdal. Daar bleef zij 17 jaar tot aan haar dood in 1542. De zoon die de vorst in zijn tweede huwelijk verwekte, is de latere lwan de Verschrikkelijke.

De heilige Theofano, keizerin. Zij was de vrouw van de latere keizer Leo de Wijze. Op valse beschuldiging van een bisschop is zij, samen met haar man, die toen nog de troonopvolger was, drie jaar gevangen geweest. Zij werd gekenmerkt door deemoed, barmhartigheid en echte rouwmoedigheid.
Haar zorg voor de armen ging zo ver dat zij haar persoonlijke kostbaarheden verkocht om hen te kunnen bijstaan. Theofano is gestorven in 892, nog geen 30 jaar oud. Direct na haar dood werd zij door het volk als heilige vereerd, en bij haar relieken gebeurden talrijke wonderen.

De heilige Eusebius, bisschop-martelaar van Vercelli in Noord-Italië, was een monnik, afkomstig uit Sardinië. Hij werd te Rome lector gewijd en toen in Vercelli tot bisschop gekozen en was zo in het Westen de eerste monnik-bisschop. Hij bleef ook als monnik leven en moedigde ook de priesters van de stad tot het monastieke leven aan, tot grote bewondering van de heilige Ambrosios.
Eusebius was ook een vurig verdediger van de grote Athanasios die telkens weer door de ariaanse machthebbers lastig gevallen en in ballingschap gestuurd werd. Op het ariaanse concilie te Milaan, bijeengeroepen door keizer Konstantios in 355, werden verschillende orthodoxe bisschoppen mishandeld en in ballingschap gezonden toen zij weigerden Athanasios te veroordelen. Eusebius werd van het ene ballingsoord naar het andere gestuurd en moest talrijke mishandelingen verduren. Toen Juliaan keizer werd, in 362, konden de verbannen bisschoppen weer naar hun diocees terugkeren. In 371 is Eusebius als martelaar gestorven.
Er bestaat in Vercelli een door Eusebius geschreven Latijnse Bijbel, nog ouder dan de vertaling van Hiëronymos.

De heilige Ado, bisschop van Vienne, was opgevoed in de abdij van Ferriëres bij Sens en werd monnik in het vanuit deze abdij gestichte klooster te Prum in de Eifel. Hij kreeg daar de opdracht les te geven in de Heilige Schrift, waarbij hij zijn leerlingen tot heilig enthousiasme wist te brengen. Zijn grote vriendschap met abt Markward wekte de jaloezie van de broeders, en toen de abt gestorven was, werd Ado uit het klooster verjaagd.
Hij ging toen naar Rome waar hij zich gedurende 5 jaar op de studie toelegde. In Ravenna ontdekte en kopieerde hij waardevolle oude manuscripten. Vandaar trok hij naar Lyon, waar hem de zorg werd opgedragen over de kerk van de heilige Romanus bij Vienne. In 860 werd Ado bisschop van Vienne; hij verbeterde het onderricht aan de jonge geestelijkheid, maar ook van het volk. De behoeftigen beschouwde hij op een speciale manier als zijn kinderen en hij stelde alles in het werk om hun noden te lenigen.
Ook in het openbaar deed hij zijn stem horen. Toen koning Lotharius genoeg kreeg van zijn vrouw en van haar wilde scheiden, verzette Ado zich met kracht om hem van dat voornemen af te houden. Ook waar in het publieke leven de rechtvaardigheid geschonden werd, liet Ado van zich horen. Hij werd dan ook hoog geschat door de grote leiders van die tijd.
Naast al dit werk leidde hij een leven van gebed en hij liet zich inspireren door het steeds weer lezen van de levens der heiligen. Zo is hij als trouwe dienstknecht gestorven in 874.

De heilige monialen-martelaressen die onder de ariaanse Vandalenvorst Huneric onder allerlei martelingen ter dood zijn gebracht in 482.

De heilige Judicael (Guiguel), koning van Domnolée (Bretagne), in de tijd van koning Clotarius l. In 616 deed hij afstand ten gunste van zijn broer en werd monnik in de abdij van de heilige Meen, maar korte tijd daarna moest hij het bestuur van het vorstendom weer zelf op zich nemen. Hij bouwde enkele kloosters en stelde zijn land onder koning Dagobert, om een bloedige oorlog te voorkomen. Daarna keerde hij naar zijn klooster terug, en daar is hij ook gestorven.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren de jonge edelman Marinus, te Rome na zware kwellingen onthoofd in 283 of 284; Promos (Probos) en Hilarion met hun mede-martelaren; te Ravenna de overste Valentinus met zijn zoon Concordius, samen met Navalis en Agricola onder Maximianus; en te Formia (Campanië) de maagd Albina onder Decius.

Eveneens op deze dag de heilige Memnon, aartsbisschop van Efese, deelnemer aan het 3e oecumenische concilie van 431; Beoan, bisschop van Mortlach in Schotland, gestorven in 1012; en Irenion, bisschop van Gaza in Palestina.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.