De heilige Paramon ontmoette in Bithynië een stoet van 370 christenen, op weg naar het executieterrein. Hij werd vertoornd bij het zien van die onrechtvaardigheid en riep: “Hoeveel onschuldigen moeten er sterven, omdat zij niet willen buigen voor levenloze afgoden!” Hij werd gegrepen, zijn stoutmoedige tong werd doorboord en hij werd met speren doorstoken. De 370 anderen stierven door het zwaard, onder Decius, tegen 250.

De heilige Filomenos, een bakker te Ankyra in Galatië, werd om Christus gemarteld en gebrand en met spijkers doorboord totdat hij gestorven was, in 274, tijdens de vervolging van keizer Aurelianus. Met hem stierven Valerianus en Faedros.

De heilige Akakios was novice in een klooster van Klein-Azië. De heilige Johannes van de Ladder verhaalt hoe hij toegewezen was aan een oude monnik die een onachtzaam leven leidde en de simpele Akakios slecht behandelde. Deze bleef geduldig onder de dagelijkse beledigingen, scheldpartijen en stompen, en beklaagde zich niet. Toen Akakios plotseling gestorven was, ging zijn leidsman naar een profetisch begaafde oudvader om hem het nieuws mee te delen. Deze wilde niet geloven dat de jongeman gestorven was, en daarom gingen ze samen naar het graf. De oudvader zei: “Broeder Akakios, ben je dood?” Toen klonk Akakios’ stem uit het graf: “Vader, hoe kan iemand die de gehoorzaamheid beoefend heeft nu dood zijn?” Vol schrik viel de oude monnik nu schreiend ter aarde, en voor de rest van zijn leven deed hij boete en bleef hij bij het graf van zijn heilige leerling.
Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 7 juli.

De heilige Dionysios, bisschop van Korinthe van 171 tot 182. Wij hebben van hem nog enkele van zijn zendbrieven, onder andere aan “de Romeinen, aan de Lakedemoniërs, aan de bewoners van Athene en aan die van Nikomedië. Hij is als martelaar gestorven, maar over zijn dood zijn geen bijzonderheden bekend.

De heilige Pitiroen was een leerling van de heilige Antonios de Grote. Hij deed ascese in de Egyptische woestijn in de 4e en 5e eeuw, en was de derde opvolger van de heilige Antonios in diens kluis in de Thebaïde. Hij was de geestelijke leidsman van een groep gestrenge asceten. Zijn voedsel bestond uit rauw deeg, tweemaal per week.

De heilige Abibos‚ bisschop van Nekresk (Kachetië), predikte het Evangelie aan de vuuraanbidders in Perzië. Toen hij eens te Rechi het heilige vuur had uitgedoofd om aan te tonen dat er geen goden waren die hem iets zouden doen, werd hij gestenigd, rond 560.

De heilige Saturninus (Sernin), bisschop van Toulouse. Hij was van Griekse afkomst en werd door de paus, met zes andere missionarissen, naar Gallië gezonden in 245. Hij maakte veel bekeerlingen door zijn prediking, bekrachtigd door wonderen. In het jaar 250 vestigde hij zijn bisschopszetel in Toulouse.
Op weg van zijn huis naar de kerk passeerde hij dagelijks de voornaamste heidense tempel van de stad. De orakels waaraan men gewend was, waren tot zwijgen gekomen, en de schuld daarvan lag duidelijk bij Saturninus.
Op een dag sleepten de daar dienst doende priesters hem naar binnen en zeiden dat ze hem zouden doodslaan als hij niet wilde offeren. Saturninus antwoordde dat hij geen aanbidding wilde brengen aan stokken en stenen. Hij werd daarvoor met de voeten vastgebonden aan de staart van een offerstier, die uit angst voor die vreemde last in een wilde ren de heuvel afstormde. Ten laatste brak het touw, maar Saturninus was reeds dood. Het gebeurde tijdens de vervolging van Valerianus, in 257. Twee arme christenvrouwen riskeerden het gevaar, namen eerbiedig het ontzielde lichaam weg en begroeven het in de nabijheid. Daar verrees later een van de bekendste bedevaartskerken waar de apostel van Toulouse werd vereerd en waar vele wonderen geschiedden.

De heilige Radboud, bisschop van Utrecht. Hij stamde uit een adellijke Frankische familie, maar zijn moeder was een Friezin en de jongen was genoemd naar zijn grootvader, de vorst der Saksen, en hij was opgevoed door zijn oom Gunther, de aartsbisschop van Keulen. Als jonge priester kwam hij aan het hof van Karel en van diens zoon Lodewijk. Hij was letterkundig begaafd en componeerde een officie ter ere van de heilige Martinus, en verschillende hymnen.
ln het jaar 900 werd hij opgenomen onder de geestelijkheid van Utrecht, en reeds aan het eind van dat jaar tot bisschop gewijd. Hij was heel zorgeloos tegenover zijn eigen welbevinden, en leidde een uiterst sober leven, waarbij hij op strenge wijze veelvuldige vasten onderhield. Maar hij verschafte op fijngevoelige wijze rijkelijk hulp aan de armen. Hij wijdde zich met grote toewijding aan de studie van de Heilige Schrift en verwierf faam als geleerde. Toen de invallende Noormannen Utrecht belegerden, organiseerde hij een gemeenschappelijk gebed. Onder de troepen brak heftige dysenterie uit, zodat zij het beleg moesten opbreken. De stad had inmiddels zwaar geleden, en met het meest hulpbehoevende deel van het volk trok Radboud naar Deventer, dat achter de lJssel meer bescherming bood.
In Friesland zocht hij contact met de invallende stammen en hij stelde alles in het werk om aan hun noden tegemoet te komen en daardoor hun oorlogszucht te verminderen. Maar dit was een werk dat niet in een enkel geslacht tot stand kon komen. Radboud is in Deventer gestorven in 918.

De heilige Saturninus uit Carthago was priester in Rome. Samen met zijn diaken Sisinius werd hij tot dwangarbeid veroordeeld en ingezet bij het zware sjouwwerk bij de bouw van de thermen van Diokletiaan. Zelfs tijdens dit uitputtende werk, en ondanks zijn hoge ouderdom, vond hij nog de mogelijkheid om Christus te prediken en velen van zijn lotgenoten te bekeren. Toen de bewakers dit bemerkten, werden Saturninus en Sisinius gefolterd en ter dood gebracht, in 304.

De heilige Brendaan, stichter van het klooster te Birre in Ierland. Evenals de andere Brendaan (van 16 mei) was hij een leerling van de heilige Finian, en een grote vriend van de heilige Colomcille, die later als kluizenaar leefde op het eiland Hy. Deze was in de geest aanwezig bij het sterven van de heilige Brendaan en zag hoe de hemelen zich openden en de engelen in stralend licht naar buiten kwamen om de ziel van de gestorvene te begeleiden.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Johannes, monnik uit Damascus, ter dood gebracht in Perzië; en Blasius en Demetrius, ter dood gebracht te Veroli bij Rome.

Eveneens op deze dag de heilige monnik Pankosmios; Nikolaas, aartsbisschop van Thessalonika; Urbanos, bisschop van Macedonië; Nektarios de gehoorzame, monnik van het Holenklooster in Kiev; en Illuminata, maagd te Todi in Umbrië.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.