Nieuwe heilige (2023) Heilige Athanásios o Lavriótis (ook 17 augustus)

De heilige Ignatios, patriarch van Constantinopel, van 846-877. Hij was een zoon van keizer Michaël en van jongsaf een vrome monnik. Na tien jaar werd hij om zijn kritiek op Bardas‚ de losbandige oom van de keizer, in ballingschap gezonden naar het eiland Terebinthos‚ Zijn plaats werd toen ingenomen door de heilige Fotios. Na wederom tien jaar werd deze afgezet en werd Ignatios onder de volgende keizer teruggeroepen; en na het laatste tiental jaren van zijn bestuur is Ignatios in vrede ontslapen‚ 78 jaar oud.

De heilige Nikeforos stichtte in Constantinopel het klooster van Charsias‚ genoemd naar een hoge beambte die de bouw bekostigd had ten tijde van keizer Theodosios de Jongere (408-450).

De heilige Petronios leefde in Egypte in de 4e eeuw. Hij verliet zijn rijke familie en werd leerling van de heilige Pachomios de Grote. Velen van zijn familieleden traden later eveneens in het klooster en brachten rijke goederen aan het klooster van Pachomios, dat zich geweldig uitbreidde. Petronios werd door Pachomios op zijn sterfbed aangewezen als zijn opvolger, maar hij stierf enkele dagen later eveneens aan de pest die toen de kloosters decimeerde.

De heilige apostel Jakobos, de Broeder des Heren en eerste bisschop van Jeruzalem. Men neemt aan dat hij een zoon was uit een vorig huwelijk van de heilige Jozef de timmerman. Om zijn strikte naleving van de Wet werd hij “de rechtvaardige” genoemd en aan het hoofd gesteld van de jonge kerk in Jeruzalem. Daardoor had hij de beslissende stem bij het eerste concilie, toen de apostelen beraadslaagden of ook onbesnedenen in de kerk konden worden opgenomen in het jaar 36.
Hij heeft een aan alle christenen” gerichte” vermaning geschreven die daarom als een van de “Katholieke Brieven” in het Nieuwe Testament een plaats heeft gevonden. Hij corrigeert daarin bepaalde misvattingen die het gevolg waren van slecht begrepen uitdrukkingen van de heilige Paulos betreffende de overheersende rol van de genade: Geloof zonder werken is een dood geloof.
Hij spreekt daarin eveneens over de ziekenzalving en over de trouw van God. Ook de oudste vorm van de Goddelijke Liturgie staat op zijn naam. Deze is later bewerkt door de heilige Basilios de Grote, en nog eens door de heilige Johannes Chrysostomos.
Om zijn steun aan het missiewerk onder de heidenen van de heilige Paulos, werd Jakobos van de hoge tempelmuur gesmeten, gestenigd, en met knuppels doodgeslagen in het jaar 61 of 62. Op zijn knieën zag men toen dikke eeltbulten, ontstaan door zijn gewoonte om dagelijks urenlang geknield te bidden voor de aan hem toevertrouwde gelovigen. Vele Joden geloofden dat de enkele jaren later gevolgde verwoesting van de Tempel de straf was voor deze moord.

De heilige priester-martelaar Theodoretos van Antiochië werd onder de afvallige gouverneur aan zware folteringen onderworpen, nadat hij geweigerd had het kostbare altaargerei uit te leveren, dat hem was toevertrouwd. Tenslotte werd hij onthoofd in 362.

De heilige Severinus kwam uit de Oriënt naar Frankrijk, en werd op hemelse ingeving in het jaar 404 opgevangen door de heilige bisschop van Bordeaux, Amandus. Deze droeg aan hem het bestuur van het diocees over en beschouwde zichzelf als leerling van Severinus. Toen deze enkele jaren later overleed, werd Amandus opnieuw gedwongen het bisschopsambt uit te oefenen, maar Severinus werd sindsdien beschouwd als de heilige patroon van de stad.

De heilige Makarios de Romein werd ontdekt door drie monniken op trektocht door de woestijn. Zij vonden hem in een grot, waar hij samenleefde met twee leeuwen, alleen gekleed in zijn aäronsbaard en zijn lange haren. Hij was de zoon van een Romeinse senator en op de vooravond van zijn afgedwongen huwelijk was hij gevlucht en na een zwerftocht van drie jaar in deze grot aangeland. Daar ontfermde hij zich over twee leeuwenwelpen die hun moeder hadden verloren en zijn trouwe metgezellen bleven. Kort nadat hij zijn levensverhaal had verteld, is Makarios in vrede gestorven.

De heilige Romanus, bisschop van Rouen. Hij was geboren ln 561, verwant met het koningshuis, en werd daarom als opgroeiende jongen aan het hof geroepen van Clotharius II. Daar maakte hij kennis met de ernstig-vrome mannen, de latere heiligen Ouen en Eligius, en zijn leven werd daar geheel door beïnvloed. In 626 werd hij bisschop van Rouen. ln herinnering is vooral gebleven zijn barmhartigheid, en hij werd reeds spoedig als een heilige vereerd na zijn dood in 639. Het kapittel van Rouen had tot aan de Franse revolutie een speciaal privilege: het mocht een ter dood veroordeelde de vrijheid hergeven, en deze vrijgelatene mocht dan bij de kerkelijke feesten de reliekschrijn dragen van de heilige Romanus.

De heilige weduwe Elfleda. Zij was een rijke dame van koninklijke bloede en na de dood van haar echtgenoot vestigde zij zich in Glastonbury naast de abdijschool waar haar neefje Dunstan verbleef. Zij waren zeer aan elkaar gehecht en hij was vaak bij haar. Daardoor was hij ook getuige van haar heilig sterven.

De heilige weduwe Oda. Zij was een prinses van Bourgondië, maar haar vader en diens broers werden vermoord in opdracht van Clotharius II. Oda was gehuwd met Bozo, de hertog van Aquitanië, een kleinzoon van dezelfde Clotharius.
Na de dood van Bozo in 688 wijdde Oda de rest van haar leven en haar fortuin aan het dienen van de armen en van allen die in nood verkeerden. Naast haar paleis bouwde zij een hospitaal waar de zieken werden opgenomen, en zij bezocht hen daar elke ochtend en avond. Want zij was overtuigd dat zij Christus Zelf diende in de ongelukkigen die Hem toebehoorden, zoals Hij immers tijdens Zijn leven op aarde had gezegd. En op haar sterfbed, in 723, zag zij Hem staan in de geopende hemelpoort, terwijl Hij haar toeriep: “Kom, alles is volbracht: treed binnen in de vreugde van uw Heer”. Haar relieken bevinden zich in Amay aan de Maas, dichtbij Luik.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Gratianus, bisschop van Toulon, gedood in 473; Luglius en Luglianus, tegen 700; Servandus en Germanus bij Cadix in Spanje, tijdens de vervolging van Diokletiaan, na langdurige en steeds herhaalde martelingen onthoofd.

Eveneens op deze dag de heilige Jakob, de Wonderdoener van Borovitsji‚ die daar sinds 1657 wordt vereerd. Dit is de dag van de overdraging vanzijn relieken; Amon, bisschop van Toul, rond 400; Edistus, bisschop van Vienne, 7e eeuw; Verus, bisschop van Salerno; Herlfrid, bisschop van Auxerre‚ 909; Leothadius, bisschop van Auch, rond 700; de priester Domitius, in de streek van Amiens‚ 8e eeuw; Syra, abdis, 7e eeuw; de abt Leothadius; en Benedictus, monnik in de streek van Poitiers.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.