De heilige Apostel Thomas, ook Didymos (Tweeling) genaamd, was een van de vurigste Leerlingen van Christus. Toen de anderen aarzelden bij de laatste tocht van de Meester naar Jeruzalem na de dood van Lazaros, wekte hij op om “mee te gaan en met Hem te sterven” (Joh.11:16). Nog meer dan de anderen was hij zich dus bewust van wat er gebeuren moest. Toch had hij zich het verloop blijkbaar heel anders voorgesteld want hij bleef weigeren de eenvoudige boodschap van de opstanding te geloven, en zelfs door de Heer Zelf liet hij zich maar met moeite overtuigen. Maar juist daarvoor zijn de christenen hem altijd dankbaar gebleven omdat zijn hardleersheid voor ons juist een houvast betekent Thomas verkondigde het Evangelie in Palestina, Mesopotamië, Parthenland, Perzië en Indië. Toen hij daar de echtgenote van de prins had bekeerd, werd hij te Melipul met speren doorboord.

De heilige nieuwe martelaar Makarios (Manuel) van Kios in Bithynië leerde voor kleermaker in Prussa. Zijn vader ging over naar de islam en dwong zijn zoon met hem mee te gaan. Doch Makarios begon te beseffen welk een schuld hij daardoor op zich geladen had en nam de vlucht naar de Athos waar hij monnik werd en twaalf jaar het ascetisch leven leidde. Toen kreeg hij van zijn geestelijke vader verlof om die verloochening goed te maken. Hij ging terug naar Prussa en predikte daar in monnikshabijt op de markt. Hij werd ogenblikkelijk gearresteerd en na ontzettende folteringen ter dood gebracht in 1590.

De heilige martelares Fides (Foy, Faith)‚ met haar zuster Alberta ter dood gebracht. Fides, was een adellijke dame die leefde te Agen in Aquitanië. Zij stond bekend als christen en werd tijdens de vervolging van Diokletiaan voor het gerecht gedaagd, waar haar opgedragen werd haar geloof in de gekruisigde op te geven. Haar antwoord was: “Vanaf dat ik een kind was, heb ik de Heer Jezus Christus gediend uit heel mijn hart, en Zijn Naam heb ik altijd beleden”. Toen zij niet naar verdere argumenten wilde luisteren, werd zij met vuur doodgefolterd, in 287. Haar verering was in de Middeleeuwen wijd verbreid zowel in Frankrijk als in Engeland. Een aan haar toegewijde kerk in Londen is als kapel opgenomen in de Sint-Pauls kathedraal.

De heilige diaken Ywi (lvi), de zoon van een Brits stamhoofd, in de buurt van Lindisfarne. Zijn vader wilde een krijgsman van hem maken, maar Ywi wilde dienen in het leger van de Heer. Hij werd diaken gewijd door de heilige Cuthbert en bleef diens trouwe leerling.
Eens was hij in een boot op weg om de andere kloosters te bezoeken. Het scheepje werd door een storm overvallen en leed bijna schipbreuk, zodat het stuurloos werd. Meer dan een week was Ywi in het noodweer op zee, en toen hij eindelijk het land bereikte, was hij zo uitgeput en ziek dat hij kort daarop stierf, tegen het einde van de 7e eeuw.

De heilige Cumin (Fionn‚ Vlaskop) stamde uit dezelfde grootvader als de heilige Columba. Hij werd monnik op Iona, waar hij in 657 tot abt werd gekozen. Hij schreef een uitvoerig leven van de heilige Columba. Na een abbatiaat van 12 jaar is hij gestorven in 669.

De heilige Maccallin (Malcallin) uit Ierland, behoorde tot de groep pelgrims die onder leiding van de heilige Cadroe in 945 door Frankrijk trokken, op zoek naar een plaats om zich te vestigen. Zij kregen de plaats Theorascencis aangeboden, bij de Oise-rivier, in het diocees Laon, aan de grens van Henegouwen. Daar was ook een kerk van de heilige Michael. Omdat Cadroe weigerde abt te worden, werd Maccallin daartoe aangewezen. Daarna besloten zij zich aan te sluiten bij de benedictijnen. Daar werd hij eerst belast met het stichten van een abdij in het schitterend gelegen Waulsort aan de Maas, tussen Dinant en Givet, op de kalkrotsen te midden van uitgestrekte wouden.
Toen deze abdij was ingericht, en onder het bestuur gesteld van de (tegenstribbelende) Cadroe, ging Maccallin weer naar Sint Michael terug en bleef daar tot aan zijn dood op 21 januari 978.

De heilige Niketas was een patriciër uit Paflagonië, en diende als jongeman aan het hof van keizerin Irene. Hij had ook een opdracht bij het tweede Concilie van Nicea‚ en diende ook onder de opvolgers van de keizerin, totdat er weer iconoclasten op de troon kwamen. Toen werd hij monnik, maar omdat hij een hoogvereerde Christusicoon had meegenomen, die vernietigd moest worden, werd het klooster door een troep soldaten overvallen. De icoon werd meegenomen en Niketas verjaagd. Hij zwierf rond maar mocht nergens opgenomen worden, en op andere plaatsen werd hij verjaagd door de Saracenen. Eindelijk vond Niketas een toevluchtsoord in het dorpje Caticia, waar hij een kleine boerderij kon kopen. Hij bouwde daar een kerk ter ere van de heilige engelen en bracht zijn laatste jaren door in vrede, tot aan zijn dood in 838.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Erotis, zij heeft de vuurdood ondergaan, 4e eeuw; Sagar, bisschop te Laodicea in Frygië, een van de eerste leerlingen van de heilige Paulos; Marcellus, Castus, Emilius en Saturninus te Capua; en Prudentius te Langres.

Eveneens op deze dag de heilige Kindeos, monnik op Cyprus; Romanus (Romain), bisschop van Auxerre, 550; Magnus, bisschop te Oderzo (Venetië); Barthus, bisschop van Vaison, tegen 580; Apollinarius, bisschop van Bourges, 7e eeuw; Pardoux, abt te Guéret. gestorven in 737; Failbhe, de kleine, abt van Clon-Macnois, gestorven in 711; en Gontrudis, moniale te Saint Dié.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.