Geboorte van de Heilige Moeder Gods. Dit feest is ingevoerd, kort na het Concilie van Efese. Er bestaat nog een feestpreek uit het jaar 440. In de 7e eeuw werd het overal gevierd, met een officie geschreven door de heilige Andreas van Kreta. Hij beschrijft het als een van de Grote Feesten van oudsher. Het gaat telkens weer om het hartstuk van de mensengeschiedenis: het geheimzinnige feit dat God een mens, een vrouw, heeft uitgekozen om in haar schoot het menselijk vlees met Zichzelf te verenigen in één enkele Persoon. Dit innige contact breidt zich uit over het geheel van het menselijk leven op aarde, en daarom vieren wij ook de Geboorte van deze uitverkoren Vrouw uit de bejaarde Joachim en Anna.
Zij is het proto-type geworden van wat een mens kan zijn, die het eigen leven geheel stelt in de dienst van God. In hoe sterke mate is dan ook haar eigen profetie in vervulling gegaan dat alle geslachten haar zalig zouden prijzen! Wie wordt er meer bezongen dan de Moeder Gods? Hoeveel dichters, zangers, schilders en beeldhouwers zijn niet door haar geïnspireerd tot hun schoonste werk! Maar heel in het bijzonder geldt dit binnen de Kerk. De Maagd Maria is de Kerk die Christus in zich draagt op deze aarde. En haar eretitel is: Moeder, en als een kind tot zijn moeder richten wij ons tot haar in onze moeilijkheden.

De heilige Lukianos uit Galitsj werd monnik in het klooster van de Geboorte van de heilige Moeder Gods bij Perejaslavl. Hij was een monnik met bijzondere gaven, die zichzelf ook geheel gaf, en daarom geroepen werd voor het stichten van nog twee andere kloosters bij de stad Alexandrowo. Daar is hij gestorven in 1655.

De heilige martelaar Athanasios van Koliakia, in de provincie Thessalonika. Zijn vader was burgemeester van dit dorp en hij bezorgde zijn talentvolle zoon een goede opvoeding, eerst op de school van Athanasios van Paros in Thessalonika, later op de Athosacademie in Watopedi. Na afloop van zijn studie kreeg Athanasios een aanstelling op het patriarchaat in Konstantinopel.
Toen hij eens op bezoek was in Koliakia kwam hij in een godsdienstig gesprek met een Turkse emir. Terwijl de meeste Grieken gewend waren zich grof uit te laten over de islam, waarbij zij Mohammed voor een leugenaar en bedrieger uitmaakten, nam Athanasios een objectieve houding aan en sprak op wetenschappelijke wijze over het moslim-geloof, en haalde daarbij uitspraken uit de Koran aan.
Plotseling riep de emir dat Athanasios daarmee een geloofsbelijdenis had afgelegd. Toen deze dat ontkende, werd hij gearresteerd en voor de mullah gebracht. Deze oordeelde dat het gewoon aanhalen van een geloofswoord iemand nog niet tot een gelovige maakte, maar de aanwezige Turken protesteerden zo woedend dat deze opvatting een spelletje zou maken van het geloof, dat de geïntimideerde mullah Athanasios ter dood veroordeelde. Deze werd opgehangen in 1774.

De heilige Sofronios, bisschop van Achtaleia in Georgië. Hij was monnik in het klooster van de heilige Joannes de Voorloper in Pontus, en werd in 1776 priester gewijd om als aalmoezenier te zorgen voor Griekse mijnwerkers in Achtaleia. Hij was zo geliefd bij zijn gelovigen dat dezen alles in het werk stelden om hem tot hun bisschop te maken. Sofronios nam toen zijn intrek in het klooster van de Moeder Gods aldaar.
Op een dag, tijdens de heilige Liturgie, werd het klooster overvallen door een Aziatische volksstam. Ze vermoordden de meeste aanwezigen en namen de rest, waaronder de bisschop, gevangen om ze als slaven te verkopen in het gebied van de Kaukasus. Sofronios werd vrijgekocht door een medelijdende rooms-katholieke vrouw, en kon toen ontkomen naar Trebizonde, waar gelijk beslag op hem werd gelegd om de zojuist gestorven metropoliet te vervangen. Toen echter niet iedereen het eens was met deze gang van zaken, trok Sofronios zich weer in zijn eerste klooster terug. Daar won hij de algemene sympathie en hoogachting door zijn heilig leven en zijn liefde voor de ascese, met uitzondering van de hegoumen die zich daardoor in de schaduw geplaatst voelde. Hij weigerde daarom de heilige bisschop nog langer in zijn klooster gastvrijheid te verlenen.
Sofronios keerde toen naar zijn geboortestad, Vazelon, terug, waar hij in vrede ontslapen is in 1803. Bij zijn graf en door relieken geschiedden vele wonderen.

De heilige Corbinianus, bisschop van Freising in Beieren, gestorven in 730. Hij was geboren te Chartres tijdens de regering van Clotharius III, terwijl zijn vader reeds gestorven was. Van jongsaf werd hij geboeid door heilige zaken, en als jongeman bouwde hij een kleine cel tegen de naburige kerk van de heilige Germanos, waar hij leefde van wat de gelovigen hem brachten. Wel beschikte hij daar nog over bedienden. Nadat hij 14 jaar in zijn cel had doorgebracht, ging Corbinianus op pelgrimstocht naar Rome. Paus Gregorius II, aan wie hij een rustige plaats vroeg om daar zijn cel te bouwen, wilde hier niet van horen maar wijdde hem achtereenvolgens tot priester en dan tot bisschop zonder vaste standplaats. Corbinianus keerde daarom naar Chartres terug, maar ging enige tijd later toch weer naar Rome, nu langs een omweg over Beieren. De hertog poogde de heilige bisschop voor zijn land te behouden, maar Corbinianus weigerde en trok verder. De paus stuurde hem echter naar Beieren terug; daar vond hij zijn plaats in Freising. Toen daar echter een moordaanslag tegen hem beraamd werd, vluchtte hij weg naar Merano, waar hij een van de mooiste landstreken in bezit had gekregen. Eerst nadat het land een nederlaag had geleden tegen Karel Martel, keerde hij naar Freising terug en hij stierf niet lang daarna in het jaar 730.

De heilige Disibobus (Disen), streek-bisschop. Hij was monnik in Ierland, waar hij velen tot Christus bracht, maar in 652 verliet hij zijn vaderland en kwam in Frankrijk. Ook daar trok hij met zijn prediking grote menigten, en rondtrekkend maakte hij vele bekeerlingen. Zijn zachtmoedigheid en liefderijk geduld. de oprechtheid van zijn leven en het volkomen wegcijferen van zichzelf, gedragen door de innerlijke kracht van zijn vurige gebeden, won alle harten. Hij bouwde een abdij in het gebied van Mainz die naar hem de Disenburg genoemd werd. Om zijn vruchtbaar werk werd hij tot bisschop gewijd, zonder een bepaalde zetel. Hij is in vrede gestorven tegen het jaar 700.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Ammon, Neoterios‚ Theofilos en 22 anderen te Alexandrië; Artemidoros en Severos; Faustos en Timotheos te Antiochië; Rufos en zijn broer Rufianos, die met het zwaard zijn omgebracht; en Sidronius, ter dood gebracht in Rome tijdens de vervolging van Aurelianus.

Eveneens op deze dag de heilige Arsenios, hegoumen van het Konevits-klooster.

Vandaag ook de gedachtenis van vele iconen van de heilige Moeder Gods, waaronder die van Kursk, Pochaev en Cholmsk, en ook de icoon van de Goddelijke Wijsheid.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.