De heilige Arbogast, bisschop van Straatsburg tijdens de regering van koning Dagobert II van Austrië. Op zijn gebed genas de prins, die tijdens de jacht van zijn paard was geworpen en in coma lag door een zware hersenschudding. De koning schonk hem toen de stad Ruffeich bij Colmar. De streek waar hij zich teruggetrokken had en verschillende kloosters heeft gesticht, draagt sindsdien de naam ‘Heiligenwald’. In 678 werd hij tot bisschop van Straatsburg gekozen, en daar is hij gestorven in 678.

De heilige Barhadbesciabas, diaken van Arbela in Perzië‚ werd in het 15e jaar van de grote vervolging onder koning Sapor II, gevangen genomen en gefolterd terwijl de beulen riepen: ‘Aanbid water en vuur, eet het offerbloed, dan word ge in vrijheid gesteld’. Maar het gelaat van de gezegende diaken straalde van een onbegrijpelijke vreugde, alsof hij geheel onverschillig was over de kwellingen van zijn lichaam. En hij zei tegen de rechter: ‘Zomin gij als uw koning, of welke foltering dan ook, zal mij kunnen afsnijden van de liefde van Jezus. Hem alleen heb ik gediend vanaf dat ik een kind was tot in mijn ouderdom’.
Tenslotte veroordeelde de rechter hem om onthoofd te worden en hij beval een afvallige christen het vonnis ten uitvoer te brengen. De diaken wachtte vol vreugde op het ogenblik dat hij zou binnengaan in de vreugde van zijn Heer. Maar de beul voelde zich volkomen onzeker en zijn hand sidderde zo dat hij niet in staat was de beslissende slag uit te voeren. Zevenmaal trof hij de nek van de martelaar, zonder dat het hoofd van de romp gescheiden was en ten einde raad stiet hij hem het zwaard in de borst zodat de ander stierf, in 854.

De heilige Ezechiël, de profeet, was een priesterzoon uit de stad Sarir. ln het gevolg van koning Jechonias werd hij mee naar Babylon gevoerd waar hij een woonplaats kreeg toegewezen bij de Chaborrivier. Daar heeft hij 27 jaar geprofeteerd waarbij hij onder andere de verwoesting van het rijk Juda voorzegde‚ maar ook de terugkeer uit de Babylonische gevangenschap en de herbouw van de Tempel in Jeruzalem, waarvan hij een soort ideaalbeeld ontwierp.
Eveneens beschrijft hij het verschijnen van de Messias en het begin van Diens Rijk, samen met visioenen over de eindtijd. Doorzijn prediking en zijn profetische daden hield hij het geloof levend onder het volk, en zo bereidde hij hen voor op de terugkeer uit de ballingschap.
Volgens de overlevering werd hij rond 600 voor Christus gedood door de koning van Juda, toen hij deze beschuldigde van afgodendienst. Hij ligt begraven niet ver van Bagdad.

De heilige Julia en Claudius, martelaren. Julia was afkomstig uit Troyes en werd bij een inval van de Gothen gevangen meegevoerd. Hun aanvoerder, Claudius, werd verliefd op haar, maar toen zij vertelde christen te zijn en een gewijde maagd, respecteerde hij haar en liet haar wonen in een eigen hut of tent. Daar raadpleegde hij haar als een orakel wanneer hij uittrok ten oorlog. Haar levenswijze maakte zoveel indruk dat Claudius en verschillende andere Gothen zich bekeerden. Toen konden ze niet langer bij de Gothen blijven. De bekeerden trokken met haar mee naar Troyes waar ze voor dat prefect werden geleid en veroordeeld om onthoofd te worden. Ongeveer in 275.

De heilige Praxedes was de dochter van de romeinse senator Pudens. De heilige Paulos heeft onderdak gevonden in hun huis en het als kerk gebruikt. Praxedes heeft de martelaren in de gevangenis vol medelijden en moed gediend. Zelf is zij in vrede gestorven. De naar haar genoemde kerk en die van haar zuster Pudentia gelden als de twee oudste (maar veel minder bekende) kerken van Rome, beiden vlakbij de wél zeer druk bezochte kerk van ‘Maria Maggiore’.

De heilige Simeon, Dwaas om Christus, en zijn vriend Joannes. Zij waren afkomstig uit Emesa (Homs) in de tweede helft van de zesde eeuw. Ze gingen samen op pelgrimstocht naar het Heilige Land en werden toen monnik in het klooster van de heilige Gerasimos. Nadat zij zich geoefend hadden in het monniksleven en de monnikswijding hadden ontvangen, werden zij kluizenaar in de woestijn, in de streek achter de Zwarte Zee. Daar leefden zij volhardend lange jaren in gebed en strenge vasten, maar na achtentwintig jaar kwam het tot een scheiding. Joannes bleef leven als volkomen contemplatief monnik, Simeon vertrok naar zijn geboortestad om zich te wijden aan het missiewerk in de onderste lagen van de samenleving. Om zichzelf niet boven hen te verheffen, kwam hij in alle publieke gelegenheden en onderhield zich met hen op hun niveau. Daarbij aarzelde hij niet om de brave burgerij te choqueren, zodat hij al spoedig voor gek werd versleten. Maar juist daardoor maakte hij op velen een diepe indruk en wist hij hun geest te openen voor een meer innerlijke realiteit. Hij is gestorven tegen het einde van de zesde eeuw. (zie ook bij 1 juli)

De heilige Zotikos, bisschop van Komana in Kappadocië, was de eerste bisschop die met beslistheid optrad tegen de Donatisten, die de geldigheid van de Sacramenten wilden laten afhangen van de heiligheid van de bedienaar. Hij toonde aan dat daardoor de werking van de Heilige Geest in de Kerk werd ontkend, en dat tenslotte de Kerk verloren zou gaan in plaats van tot een grotere heiligheid te komen, zoals Donatus dacht. Hij is gedood tijdens de vervolging van Severus in 204.

De heilige Simon van Kolomsk, die in 1613 door de boeren was gedood evenals verschillende andere kluizenaars, omdat de boeren in hen de verkenners zagen van de grote kloosters die hun het land zouden ontnemen.

De heilige Victor en gezellen. Victor was christen en officier in het leger. Toen keizer Maximiliaan naar Marseille kwam, zijn handen nog rood van het bloed van het thebaanse legioen en de talloze andere slachtoffers in Gallië, kwam er een geweldige angst over de daar wonende christenen, die een tijd lang voor de vervolging gespaard waren gebleven, en die daar een bloeiende gemeente vormden. Victor trok toen ‘s nachts langs de hem bekende adressen en wekte de gelovigen op standvastig trouw te blijven aan Christus en niet bang te zijn voor wat er met hun lichaam ging gebeuren, maar dat ze hun ziel in leven moesten houden.
Dit werd natuurlijk aangebracht. Victor werd op bevel van Maximiliaan gedegradeerd en gebonden door de straten gesleept tot spot voor het volk. Toen hij zich daardoor niet liet intimideren, maar bebloed en vol wonden bleef weigeren aan de goden van de staat te offeren, werd hij op allerlei wijzen gemarteld. Tijdens zijn laatste nacht in de gevangenis verscheen Christus hem in een stralend licht. Dit werd ook waargenomen door drie soldaten van de wacht, Alexander, Felicianus en Longinus. Dezen bekeerden zich en werden na een summier onderricht gedoopt en tenslotte onthoofd, evenals Victor, in 304. ln de volgende eeuw bouwde de heilige Joannes Cassianus een klooster over zijn graf.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Akakios; Eugenios; Theodoros en Georgios; de acht martelaren van Melitene, die zijn doodgesleept; Justus‚ Jucundinus en nog 5 anderen, die samen met Julia en Claudius ter dood zijn gebracht in Troyes.

Eveneens op deze dag de heilige Onufrios de Zwijger van het Holenklooster, 12e eeuw; Onesimos, kellenaar van het Holenklooster, Eleutherios van de ‘Droge Heuvel’; Parthenios, bisschop van Radovizlios; Roricus, bisschop van Limoges, 6e eeuw; Antimondus‚ bisschop van Therouanne, 6e eeuw; Benignus en Joannes, monniken in de zevende eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.