De maagdelijke martelares Agrippina te Rome, onder Valeriaan. Zij had Christus liefgehad vanaf haar kinderjaren en beschouwde zichzelf als geheel aan Hem verbonden. Zij werd gevangen genomen en op bevel van de rechter gegeseld tot zij gestorven was, 258. Haar lichaam is later overgebracht naar Konstantinopel.

De heilige martelaren Eustochios, Gaios, Probos, Lollios en Urbanos. Eustochios was een voormalige heidense priester, gedoopt en priester gewijd door bisschop Eudoxios van Antiochië. In Lystra doopte hij zijn neef Gaios met diens kinderen Probos, Lollios en Urbanos. Zij werden allen onthoofd te Ankyra in Galatië, tijdens de vervolging van Maximiaan.

De heilige Artemios uit het dorp Verkola. Eens, toen hij 13 jaar oud was. werkte hij in 1545 met zijn vader op het land, en werd dodelijk door de bliksem getroffen in het bosje waar zij beschutting gezocht hadden voor het onweer. Deze plaats werd voortaan gemeden als een oord van vervloeking. Maar toen zijn lichaam 32 jaar later geheel onaangetast werd teruggevonden en er genezingen op die plek gebeurden, sloeg de mening van de mensen om en werd Artemios als een heilige vereerd. Er werd een klooster gebouwd op de plaats van zijn dood.
Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 20 oktober.

Gedachtenis van de overbrenging van de relieken van de heilige Germanos, aartsbisschop van Kazan, 1567.

De heilige Jozef, dwaas om Christus. Als leek heette hij Hilarion; in 1588 had hij een visioen van de Moeder Gods van Wladimir. Midden in het woud, in de buurt van Wologda, stichtte hij uit zijn bezit een klooster, zonder daar zelf in te treden, maar hij nam de askese op zich van dwaas om Christus, tot aan zijn dood in 1612.

Gedachtenisfeest van de lkoon van de heilige Moeder Gods van Wladimir, de Wladimirskaja. In 1480 werd door haar bescherming en door de hand van de grootvorst Joannes III het tataarse juk volkomen vernietigd.

De heilige Jacobus, bisschop van Toul in de 8e eeuw. Tegen het einde van zijn leven deed hij afstand van zijn zetel, omdat hij zich niet meer opgewassen voelde tegen die zware taak, en hij trok zich terug in een klooster. Ondanks zijn hoge ouderdom pelgrimeerde hij naar Rome, maar op de terugweg is hij gestorven, terwijl hij aan het bidden was op het graf van de heilige Benignus in Dijon. Hij werd naast die heilige begraven.

De priester-martelaar Walhere te Bouvigne bij Dinant, vermoord door zijn neef, de priester van Hastière, toen hij deze berispte over zijn lichtzinnig gedrag.

De heilige priester-martelaar Felix, te Sutri in Toscane. Nadat hij gevangen genomen was en voor de rechter gebracht, beleed hij vol vreugde Christus. Hij werd toen met een steen in het gezicht geslagen tot hij gestorven was, 257. Hij werd begraven door zijn diaken Ireneus.

De heilige priester-martelaar Joannes, die te Rome onthoofd werd onder keizer Juliaan, in 362. Zijn hoofd werd bewaard in de kerk van de heilige Sylvester, die daardoor de bijnaam kreeg “Ad Caput”. Door de gelijke naam en de bijna gelijke datum is later de mening ontstaan dat het hier het hoofd betrof van de heilige Joannes de Doper, waarvoor dan ook een schitterende reliekschrijn werd gemaakt door verschillende pausen.

De heilige abdis Edeltrudis (Etheldreda, Audry), de zuster van de eveneens heilige monialen Sexburga, Ethelburga en Withburga, uit het graafschap Suffolk. Ook zij had al vroeg voor zichzelf de gelofte afgelegd om maagdelijk te leven, maar toen zij de huwbare leeftijd had bereikt, gaf ze gehoor aan de sterke wens van haar vader, de koning van Suffolk, om te trouwen met de vorst der Griviërs. Het echtpaar leefde echter als broeder en zuster.
Na drie jaar werd zij weduwe, maar nog was zij niet vrij: ze moest een tweede huwelijk sluiten met de jonge koning van Northumberland. Zij had op hem een grote invloed ten goede en bleef trouw aan haar maagdelijkheid.
Eerst na twaalf jaar gaf de koning toe aan haar verlangen en liet haar de sluier aannemen. Hierin werd zij bijgestaan door bisschop Wilfrid van York, een sterke persoonlijkheid. Hij wijdde haar in het mede door haar gestichte klooster Coldingham.
In 672 verliet Edeltrudis Coldingham en stichtte een dubbelklooster in het moerasgebied van Ely. Bisschop Wilfrid stelde haar aan als abdis van het vrouwenklooster, waar zij een zeer streng leven leidde en in alle opzichten een voorbeeld was. ‘s Nachts stond zij op om langdurig te bidden. Zij besteedde veel zorg aan zieken en aan allen die te lijden hadden. God schonk haar de gave van wonderen en van profetie. Ely werd een der grootste kloosters van die tijd. Na een pijnlijke ziekte is Edeltrudis gestorven, 23 juni 679.

Eveneens op deze dag de heilige monnik Domnolet te Limoges, 6e eeuw; de hegoumens Jozef, Antonios en Joannikios van Wologda; en de belijder Markos, bisschop van Efese 1444 (zie 19 januari).

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.