De heilige Xenofon, met zijn vrouw Maria en hun zonen Arkadios en Johannes. Zij waren een welgestelde familie in Constantinopel in de vijfde eeuw, een christengezin waar de kinderen vroom werden opgevoed. Terwille van hun algemene ontwikkeling stuurden de ouders hun zonen naar de universiteit van Beiroet, die een bijzonder goede naam bezat. Het schip waarmee zij voeren leed echter schipbreuk, en zonder dat zij het van elkaar wisten werden zowel Arkadios als Johannes door de golven aan land gebracht, doch onbereikbaar ver van elkaar verwijderd. Hun droefheid over het verlies van de ander bracht elk van hen tot het verlangen naar een aan God toegewijd leven, en in de eenzame streek waar zij waren aangespoeld, bleven zij leven als kluizenaar. Na verschillende jaren kwam bij hen in dezelfde tijd de wens op een pelgrimstocht naar de heilige plaatsen te maken. Ook hun ouders, die hen vergeefs hadden gezocht, brachten eenzelfde plan ten uitvoer. We kunnen ons de vreugde voorstellen die hen moet hebben bezield toen zij elkaar herkenden in Jeruzalem! Deze wonderbare gebeurtenis bracht ook de ouders ertoe de rest van hun leven geheel aan God te laten toebehoren en zij traden eveneens in het klooster.

De heilige Simeon ‘de oude’, toonde reeds vroeg een bijzonder zelfstandig karakter toen hij als jongen als kluizenaar ging leven. Hij had een spelonk gevonden op de berg Amanon; daar trok hij zich terug en leefde van wat er in het wild groeide. Later ging hij op pelgrimstocht naar de berg Sinaï om te bidden in de grot van Mozes. Zijn bijzondere gaven werden herkend door andere God-zoekers en tenslotte kwamen rond Simeon twee kloosters tot stand in de buurt van de berg. Hij is heilig gestorven rond 390. Ter onderscheiding van Simeon ‘de zuilheilige’ wordt hij ‘de oude’ genoemd.

De heilige Ananias was priester in Fenicië. Tijdens de vervolging van Diokletiaan (295-305) werd hij op beschuldiging van atheïsme gevangen genomen. Tijdens een openbare rechtszitting dreef hij de spot met de afgoden en ondanks hevige martelingen bleef hij vol moed Christus verkondigen. Toen hij met een gebroken lichaam weer in de kerker lag, verschenen hem stralende engelen om hem te bemoedigen en te troosten. Deze verschijning werd ook waargenomen door de opzichter van de gevangenis, Petros‚ en door zeven soldaten die wachtdienst hadden. Zij waren hier zo van onder de indruk dat zij zich tot Christus bekeerden. Toen werden allen samen in zee verdronken.

De heilige Ammonas was een monnik uit de tijd van de heilige Antonios de Grote, en ook nadat hij zelf bisschop was gewijd, kwam hij geregeld Antonios bezoeken en raadplegen. Hij is in vrede gestorven in de vierde eeuw.

De heilige Paula Romana (de Romeinse) stamde uit een beroemde senatorenfamilie in Rome. Na de dood van haar man deelde zij haar goederen uit aan de armen. Vier van haar kinderen waren verzorgd, het jongste meisje, Eustochium, hield zij bij zich en zij leidde met haar een leven van gebed en studie in de Heilige Schrift. Ze stond in correspondentie met de beroemde heilige Hiëronymos en vijf jaar later, toen zij 38 was, besloten ze om samen naar Bethlehem te gaan en zich aan te sluiten bij de groep welke zich rond deze geleerde verzameld had. Deze groep hielp Hiëronymos bij het grote werk van de bijbelvertaling uit het Hebreeuws en eventueel het Grieks.
Paula had al spoedig de organisatie van deze werkgroep in handen: ze bouwde aparte tehuizen voor de vrouwen, de mannen en de pelgrims, zodat het werk minder te lijden had onder de gastvrijheid. Zij zorgde voor de gezondheid van hun geestelijk vader, een lastige taak, terwijl hij van zijn kant bezorgd was over de zware boetedoeningen die zij zichzelf oplegde‚ en ook over haar grenzeloze vrijgevigheid. Toen zij op 57-jarige leeftijd stierf liet zij dan ook zware schulden na, waarvoor haar dochter de oplossing moest vinden. Zij is vooral bekend door de uitvoerige levensbeschrijving die Hiëronymos van haar heeft gemaakt.

De heilige Clemens was in Athene geboren, rond het midden van de elfde eeuw. Hij werd monnik in het klooster van de heilige Meletios, maar later trok hij naar Boeotië. Op de berg Sagmation, in de buurt van de stad Thebe, bedreef hij de zware ascese van onafgebroken staan op een zuil, en het werd door de gelovigen ervaren als een zichtbaar teken van Gods aanwezigheid. Hij stierf in vrede in 1111. Op de plaats van zijn ascese is een aan hem toegewijd klooster gevestigd.

De heilige Ausilius, bisschop van Robé‚ werd gedood in 483. Ook gedenken we twee onbekenden die in Frygië met knuppels werden doodgeslagen, omwille van het geloof.

De heilige David, koning van huidig Georgië en Armenië, volgde reeds als jongen van zestien jaar zijn vader op, terwijl deze nog leefde. Weldra bleek dat deze niet vergeefs zulk een vertrouwen in zijn zoon had gesteld. Hij toonde grote wijsheid en staatsmanschap en op lovende wijze noemde men hem ‘de hernieuwer’. Hij behaalde een beslissende overwinning op de steeds weer binnenvallende vijanden en bracht het rijk, dat vrijwel te gronde was gegaan, weer tot nieuwe bloei. Hij bouwde tehuizen voor ouderen, hospitalen, scholen en universiteiten. Hij herstelde kerken en kloosters. Bij armen hielp hij eigenhandig met voedsel uitdelen. Ook riep hij synodes bijeen om kerkelijke kwesties te regelen. Door deze onophoudelijke zorgen en spanningen was hij vroegtijdig versleten en hij stierf, 53 jaar oud, in 1130.

De heilige Theogenes was bisschop van Hippo Regius in Noord-Afrika. Tijdens de vervolging van Diokletiaan werd hij, met nog 36 anderen, ter dood gebracht.

De heilige Conon, bisschop van het eiland Man. Hij was een Schotse koningszoon‚ die de roep van de heilige Patrick had gevolgd, en ver naar het zuiden getrokken was, naar het eiland Man. Na zijn missiewerk werd hij er aan het hoofd van de kerk gesteld. Daar is hij ook gestorven in 648, maar zijn gedachtenis wordt vooral in ere gehouden op de Schotse Hebriden.

Eveneens op deze dag de gedachtenis van de heilige Xenofon van Robé, gestorven in 1262; Jozef, bisschop van Thessalonika, 830; Marius, bisschop van Trèves in de vijfde eeuw; Theofridus, bisschop van Amiens, 690; Gabriël, abt in Jeruzalem, vijfde eeuw; en Xenofon, stichter van een skite bij Novgorod, 1262.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.