De heilige martelaren Sergios en Bakchos waren Romeinse edellieden die, hoewel nog jong, reeds aan het hoofd stonden van de militaire academie van keizer Maximiaan. Eens, toen de keizer naar de tempel van Jupiter was gegaan om een offer op te dragen, bleven deze twee buiten staan. Maximiaan vermoedde de reden en stuurde iemand met de opdracht dat ze moesten komen om mee te offeren. Toen zij weigerden liet hij hun uniform afrukken en ze zwaar geboeid in vrouwenkleren door de stad leiden. Vervolgens droeg hij hen over aan de beruchte bevelhebber van het Oosten, Antiochus, voor hun executie. Bakchos werd doodgegeseld in de stad Barbalis aan de Eufraat‚ en Sergios werd in martelschoenen 15 km opgejaagd tot Rosafa in Syrië en daar onthoofd in 301. De stad werd een der beroemdste bedevaartplaatsen van de oude christenheid. Later is te Rome een bekende kerk aan hun nagedachtenis gewijd.

De heilige martelaren, de priester Julianus en zijn diaken Caesarius, afkomstig uit Afrika, die met hun leven voor Christus hebben getuigd in de Italiaanse stad Terracina onder Claudius II. Zij werden tenslotte in zee verdronken. Met hen leden ook de priester Eusebius en een andere christen, Felix. Door de moed en overtuigingskracht die Caesarius ten toon spreidde bij zijn proces, bekeerde zich de consul Leontios. Hij werd ter plaatse gedoopt en stierf voordat hij gearresteerd kon worden.
Zij leden tijdens de vervolging van Claudius, die bij zijn troonsbestijging in 268 zijn eigen moeder had laten ombrengen omdat zij christin geworden was. Daarna vervolgde hij alle christenen met ongehoorde wreedheid.

De heilige priester-martelaar Polychronios. Hij was een pientere boerenjongen en was als Iector aanwezig op het eerste oecumenische Concilie. Daarna werd hij priester gewijd maar tijdens de heilige Liturgie werd hij door de Arianen vermoord, 4e eeuw.

De heilige Sergios van Wologda (van Murom, van Nourma), afkomstig uit Griekenland en een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Deze zond hem naar het woud bij de Obnora-rivier‚ waar hij eerst als kluizenaar leefde doch voor zijn veertig leerlingen het Transfiguratie-klooster bouwde dat hij bestuurde tot aan het einde van zijn leven in 1412.

De heilige martelaren Marcellus en Apuleius, vroegere volgelingen van Simon Magus. Zij werden bekeerd door de apostel Petros, en na diens dood hebben ook zij te Rome de martelaarskrans verworven onder Aurelianus.

De heilige martelares Justina van Padua, had op 16-jarige leeftijd haar beide ouders verloren. Met grote moed doorstond zij de ondervraging voor het gerecht, en werd toen met een zwaard doorboord. Reeds in de 6e eeuw werd daar een kerk gebouwd tot haar nagedachtenis.

De heilige Johannes de kluizenaar en de 98 asceten van Kreta. Zij waren in verschillende groepen vanuit Egypte, Cyprus, en Attalië naar Kreta gekomen om ter wille van het gebod van Christus hun land te verlaten. Zij voelden zich nauw met elkaar verbonden omdat het Christus zelf was Die hun honderdtal vol maakte.
Zij leefden in twee grotten, ter weerszijden van een riviertje maar Johannes kreeg verlof om dieper in de woestijn door te dringen en in volkomen eenzaamheid te leven, slechts in de geest met de anderen verbonden. Hun gemeenschapszin was zo sterk dat de legende ontstond dat toen Johannes bij ongeluk door een herder was neergeschoten, allen op diezelfde dag uit het leven gescheiden zijn.

De heilige martelares Osyth, de dochter van een prins van Mercië, werd voor haar opvoeding toevertrouwd aan de heilige Modwenna, een Ierse abdis. Op een winterdag werd zij uitgestuurd om haar een boek te brengen. Met het kostbare kleinood in haar armen verloor zij haar evenwicht op een glibberige voetbrug, viel in de gezwollen rivier en werd door de snelle stroom werd meegesleept. Juist op dat ogenblik kwam Modwenna aan en riep dat Osyth naar de kant moest komen. Zij voelde toen plotseling weer grond onder haar voeten, en kon de oever opkrabbelen, met het boek nog in haar armen. Toen haar opvoeding voltooid was, werd ze naar haar ouders teruggebracht, die haar tegen haar zin uithuwelijkten aan een jonge edelman. Er werd een groot bruiloftsmaal aangericht, maar tijdens de maaltijd stormde een prachtig hert voorbij. De verliefde bruidegom vond een jachtpartij toch nog interessanter dan zijn jonge bruid; hij stormde de zaal uit, besteeg zijn paard en trok met zijn manschappen het hert achterna. Osyth maakte van alle opschudding gebruik om eveneens er vandoor te gaan, met enkele dienstmeisjes. Zij meldde zich bij de bisschop en ontving de sluier.
De bruidegom kwam terug toen de vogel gevlogen was, maar toen hij bemerkte dat zij zozeer hing aan het religieuze leven, gaf hij haar land waarop zij een klooster kon stichten. De datum is bekend, het jaar 673. Het land was gelegen aan de monding van de Colne‚ en daardoor een uitnodigende landingsplaats voor de Noormannen, met lange kreken, waarop zij bij vloed diep het land konden invaren. Er kwam dan ook een Deense piratenvloot. De zusters die zich verzetten werden afgemaakt, ook Osyth, tegen het einde van de 7e eeuw. Op de plaats waar haar het hoofd werd afgeslagen, ontsprong een bron die tot in de nieuwe tijd Sint Osyth’ Bron heette. Ook het oude dorp Chich in Essex werd omgedoopt en draagt sindsdien haar naam.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Julia, een maagd die in het Eufraatgebied gedood is onder Marcianus; Léopargin, monnik in de 6e eeuw; en Pelagia van Tarsos, een maagd.

Eveneens op deze dag de heilige Marcus, paus van het oude Rome; Palaïs, bisschop van Saintes, 596; Primus en Felicianus te Agen; Sergios de gehoorzame, een monnik van het Holenklooster in Kiev, 13e eeuw; Aetherius, bisschop van Lyon, 602-603; Augustus, priester te Bourges; Colodoc (Ké)‚ monnik in Bretagne, 6e eeuw; en Helanus (Elan), priester in het gebied van Reims.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.