De heilige Simeon uit de familie van de Heer. Hij was de zoon van Kleopas, de broer van Jozef de verloofde. Hij behoorde tot het getal van de zeventig apostelen en hij was de tweede bisschop van Jeruzalem. Daar heeft hij de kerk 40 jaar bestuurd tot hij in het jaar 107 als hoogbejaarde grijsaard gekruisigd werd (zie 18 februari).

De heilige Stefanos van het Holenklooster, bisschop van Wladimir‚ was een leerling van de heilige Theodosios en diens opvolger als abt. Hij bouwde een nieuw klooster op de top van de Petsjeraberg. Door de intriges van een hem vijandige monnik werd hij uit het klooster verdreven, maar in 1091, toen hij reeds op hoge leeftijd was, werd hij tot bisschop gekozen van Wladimir in Wolhynië, en 3 jaar later is hij als schema-monnik gestorven, in 1094.

De heilige Johannes van het Kathares-klooster was geboren te lrenopolis in het Tiensteden-gebied, rond 778. Hij werd als kind reeds aan een klooster toevertrouwd. Hij was een schrandere jongen en raakte bevriend met de geleerde monnik van het klooster. Deze nam hem zelfs mee naar de Concilies van Nicea en Constantinopel in 787. Hij was pas 26 jaar oud toen hij tot abt werd aangesteld van het Kathares-klooster bij Nicea, dat hij bestuurde van 804 tot 813. Hij werd slachtoffer van de iconenstrijd, eerst gevangen te Constantinopel‚ later in een grensfort, waar hij anderhalf jaar in boeien werd gesloten.
Na het beëindigen van deze straf werd hij weer naar Constantinopel gebracht, maar toen hij onverzettelijk bleef, kwam hij weer in een andere fort-gevangenis. Na de dood van de felle keizer Leo mocht hij tijdelijk in Chalcedon wonen, maar onder Theofilos werd hij opnieuw verbannen, nu naar Afousia, waar hij na 2 1/2 jaar in de Heer overleden is, rond 832.

De heilige Anastasius I was paus van Rome van 399 tot 401. De heilige Hiëronymos getuigt dat hij een heilig leven leidde en bezield was van apostolische ijver. En hij voegt eraan toe dat hij vermoedt dat God hem zo snel heeft weggenomen opdat de kort daarna volgende plundering van Rome door Alarik, de koning der Gothen, niet zulk een heilig hoofd zou treffen. Hij is gestorven op 14 december, maar hij wordt op deze dag herdacht toen zijn relieken plechtig werden overgedragen.

De heilige Eulogios ‘de gastvrije’, was een steenhouwer in Egypte, een man met geweldige kracht. Overdag spande hij zich tot het uiterste in, maar ‘s avonds hield hij open tafel voor de armen en alle hongerigen. Hierdoor ontstonden vele vriendschappen, met leken en monniken. Vooral de monnik Daniël had een grote verering voor Eulogios, en hij stelde zich voor hem zijn liefdadigheid in groter verband te laten beoefenen. Hij wist een aantal rijke christenen te interesseren en bracht zo geld bij elkaar voor het oprichten van een pelgrimshuis, waar velen gespijzigd zouden kunnen worden. Toen Eulogios dit geld in handen kreeg, en hij een belangrijk man werd, bleek hij hier niet tegen opgewassen. Hij trok naar Constantinopel, waar hij de zaak groot zou aanpakken, maar al wat er gebeurde was dat hij een luxueuze villa inrichtte voor zichzelf, met een stoet bedienden, en een gemakkelijk leventje ging leiden. Dit liep natuurlijk spaak. Daniël kwam naar Constantinopel, maar slaagde er niet in Eulogios weer in het rechte spoor te brengen, en keerde bedroefd terug. Hij kon verder niets doen dan voor zijn vriend bidden. Het geval kwam echter keizer Justinianos ter ore; de zaak werd geconfisceerd, Eulogios werd gevoelig gestraft en kwam met schande naar Egypte terug. Daniel sprak hem moed in en hielp hem zijn vroeger leven weer op te vatten. Door harde arbeid en gastvrijheid boette Eulogios zijn zonde uit. Toen de zwakte van de ouderdom het werk in de steengroeve onmogelijk maakte, trok Eulogios naar de monniken in de woestijn, waar hij leerde bidden en mediteren. Tenslotte is hij een heilige dood gestorven op 26 april van het jaar 585.

De heilige Anthimios was bisschop van Nikomedië in het begin van de 4e eeuw. Toen er brand was uitgebroken in het keizerlijk paleis, werd beweerd dat die brand gesticht was door de hardnekkige sekte der christenen. Vooral van de kant der heidense priesters werd er heftig geageerd tegen het christendom. Bij Diokletiaan, die in het begin van zijn regering de christenen met rust had gelaten omdat er reeds zoveel gevaarlijke spanningen heersten in het Rijk, gaf volgens de overlevering een orakel van Apollo de doorslag. De stem uit de diepte verklaarde geen juiste voorspellingen meer te kunnen doen doordat er rechtvaardigen leefden op aarde. Diokletiaan informeerde wie die rechtvaardigen dan wel waren. Een afgodspriester verklaarde dat het de christenen waren. En de kroniek zegt: “dat hoorde Diokletiaan tot zijn grote vreugde, en hij trok tegen die onschuldigen het zwaard dat hem ter hand was gesteld om de misdaad te bestrijden. En met de punt ervan schreef hij zijn bloedige edicten tegen de christenen, en hij beval de rechters heel hun vindingrijkheid te richten op het verzinnen van nieuwe martelingen”.
Als gunstige dag om de vervolging te openen werd de 23e februari gekozen, de feestdag van Thermos, met de bedoeling het christendom met een vernietigende slag van de aardbodem weg te vagen. Een troep soldaten brak de grote kerk binnen, greep de heilige Boeken om ze te verbranden en roofde de kerkschatten. Diokletiaan en Galerius zagen toe vanaf een balkon. Zij wilden de kerk door brand vernietigen, maar zagen ervan af vanwege het brandgevaar voor de stad. Er werd dus nog een cohorte ontboden om het gebouw in de kortste tijd af te breken.
De volgende dag werd een edict uitgevaardigd waarbij de christenen buiten de wet werden gesteld. Zij konden geen enkel recht op bescherming doen gelden, wat er ook aan hen gedaan zou worden. Er brak toen een woeste vervolging los in 303. Anthimios werd onthoofd, hele families werden omgebracht met het zwaard of in het vuur. Anderen werden op planken gebonden en zo in zee geworpen. Onder de ontelbare slachtoffers zijn de namen bekend van Petros, Gorgonios, Dorotheos, Indos en Migdonios. De mazen van het net werden steeds nauwer gemaakt: telkens als men iets kocht of verkocht moest aan de goden worden geofferd, zelfs als men water kwam halen. De martelingen werden steeds sadistischer. Het ene straf-edict kwam na het andere. Maar tegelijk begon er ontevredenheid te groeien tegen zulk een schrikbewind en het overwicht van de beheerst optredende Constantijn nam steeds toe. En waar deze de heerschappij veroverde, kwam er een einde aan de vervolging.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Poplion en Lollion; Kastor en Stefanos, die hebben geleden in Tarsos; de bisschop Zenon met Gennesios, Sodalis, Marinos, Zotikos, Elpidios, Eutychios en Lupitinos, die ter dood zijn gebracht in Lydië; de priester Eppeos, met Hermogenes en de soldaat Hilpidios, die hun martelaarschap hebben volbracht in Melitene (Armenië); Viktor, Maximos, Markianos, Paulos, Germanos en nog 6 anderen, die ter dood zijn gebracht in Egypte: de martelaressen Hermelina, Letissima, Felicia, Germana en Evantia die geleden hebben in Nikomedië, evenals Nikeforos, Dioskoros‚ Papias, Serapion, Johannes en Julios; Timia, Mauros, Gennoza, Sodalis en de diaken Attos in Antiochië; Elia Ardoenis, nieuwe martelaar van de Athos (zie 31 januari); en Longinus de nieuwe.

Eveneens op deze dag de heilige Serafim, bisschop van Fanar; Tertullianus, bisschop van Bologna, belijder; Theophilus, bisschop van Brescia; en Alpinianus en Austriclinianus, die het Evangelie gepredikt hebben rond Limoges, 3e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.