De heilige Galaktion en Episteme, martelaren te Emesa. Galaktion, die reeds christen was, verloofde zich op de dringende wens van zijn ouders met de heidense Episteme Hij bracht haar tot het geloof in Christus en haalde haar over om beiden in onthouding te leven, volgens de raad van de heilige apostel Paulos. Galaktion voegde zich bij enkele kluizenaars op de Publion, in de Sinaï. Toen hij eens, tijdens de vervolging onder Decius, in Emesa was, werd hij als christen herkend en aangehouden. Episteme kwam toen bij hem om aan zijn lijden deel te hebben. Zij werden met het zwaard gedood, in 258. Galaktion was toen 30, Episteme 16 jaar oud.

De heilige Filologos, Gaios, Hermas, Linos en Patrobos, apostelen uit de zeventig. Filologos was door de apostel Andreas gewijd als bisschop van Sinope aan de Zwarte Zee (Rom. 16:15).
Gaios was de eerste bisschop van Efese na de heilige Timotheos (Rom. 16: 23). Hermas, bisschop van Filippopolis, is gestorven als martelaar. Het is mogelijk dat hij een van de beroemdste boeken uit de 1e eeuw geschreven heeft, “De Herder” (Rom. 16: 14). Linos was de eerste bisschop van Rome (66-76) na de heilige Petros (2 Tim. 4: 21), en Patrobos was de eerste bisschop van Napels en Puteoli (Rom. 16: 14).

De heilige Gregorios, aartsbisschop van Alexandrië, waar hij gold als vader van de wezen en beschermer der weduwen. Hij was in alles als een ware navolger van Christus, de Goede Herder en Grote Hogepriester. Hij heeft onder Leo de Armeniër (813-820) veel kwellingen moeten verduren om de iconenverering‚ en is in ballingschap na 3 jaar kerkerstraf gestorven.

De heilige Jonas was geboren te Novgorod en verloor op jonge leeftijd zijn beide ouders. Hij werd opgevoed door een vrome weduwe die hem liet leren lezen. In die tijd bezocht de reeds oude Michaël Klopski, Dwaas om Christus, de stad. Toen hij op het marktplein de kleine jongen zag, die toen nog Johannes heette, riep hij luid: “Jan, Jan, jij wordt eens aartsbisschop van de stad!”
Deze uitspraak werd natuurlijk opgehaald uit de herinnering toen de monnik Jonas van het Otenskklooster, waar hij hegoumen was geworden, in 1458 op de zetel van Novgorod geroepen werd. Tijdens zijn bestuur toonde hij een bijzondere zorg voor de armen en hij bevorderde energiek de kerkbouw. Om zijn grote wijsheid werd hij gevraagd om te bemiddelen bij de twisten tussen de steden Novgorod en Pskov. Hij wist ook de prins van Moskou, Basilios II de Zwarte, ervan te weerhouden een militaire expeditie tegen Novgorod te ondernemen.
Tijdens de grote pest-epidemie, die in Rusland meer dan 200.000 slachtoffers eiste, was hij dag en nacht in de weer bij de zieken. Het klooster van Twer was in een immens kerkhof veranderd, maar toen daar op wonderbare wijze de icoon van de heilige Moeder Gods verscheen, wist hij de overgeblevenen zo te begeesteren dat er in één dag een kerk gebouwd werd, als dankzegging. Tijdens de inwijding van deze kerk nam de pest plotseling een einde. Na een leven van goede werken is de heilige Jonas gestorven in 1471.

De heilige Silvanos, bisschop van Gaza, werd om het Evangelie naar de mijnen gezonden. Daar hij voor dit werk te zwak was, werd hij, met 40 anderen, onthoofd in 311.

De heilige Bertilla was geboren in een adellijk gezin in Soissons. De heilige Ouen gaf haar de raad haar leven aan God te wijden. Zij kreeg daartoe toestemming van haar ouders en werd verder opgevoed in de abdij van Jouarre bij Meaux. Om haar begaafdheid werd zij na enkele jaren een onmisbare hulp voor de abdis, die steeds meer werk aan haar overliet. Zo kwam het dat zij op een dag hard uitviel tegen een zuster die niet klaar kwam met haar werk. Kort daarop stierf die zuster aan een hartaanval en werd opgebaard. Bertilla kwam af op het luiden van de klok en zag wat er gebeurd was. Zij legde haar hand op het dode lichaam en vroeg: “Ga toch niet weg voordat ge mij mijn ongepast ongeduld vergeven hebt”. De gestorvene opende haar ogen en zei: “Waarom roept ge me terug uit de heerlijkheid? Ik was niet boos en vergeef uit heel mijn hart. Maar laat me nu gaan.” Toen sloot zij haar ogen en de Iijkstijfheid kwam weer terug. Zulke verhalen doen ons iets zien van de Godsnabijheid waarin de zusters leefden.
Toen in 680 de abdij van Chelles werd gesticht, werd Bertilla aan het hoofd geplaatst. Onder haar leiding werd het een ware broedplaats van heiligen. Het was, evenals Jouarre, een dubbelklooster, zodat zij aan het hoofd stond van zowel monniken als monialen. Na een bestuur van 26 jaar is Bertilla gestorven, in 706.

De heilige Laetus (Lié), geboren in Berry, hoedde in zijn kinderjaren de kudden van zijn vader, maar reeds als jongen kwam hij in het klooster bij een heilige abt. Hij werd getrokken door het verlangen naar een strenger leven en ging daarom naar de abdij van Saint-Mesmin bij Orléans. Daar sloot hij een nauwe vriendschap met de heilige Avitus (17 juni). Samen trokken zij naar een woest gebied bij Sologne. Avitus hield dit niet vol en ging naar zijn abdij terug. Laetus vestigde zich in het woud van Beauce. De mare van zijn heilig leven verspreidde zich en verschillende kluizenaars zochten zijn nabijheid. Hij is gestorven in 534. Op zijn graf werd een kerkje gebouwd, er kwamen steeds meer pelgrims, en op den duur groeide er een groot dorp dat zijn naam draagt.

De heilige Romulus (Romble) was een van de Engelsen die gelofte deden van pelgrimschap en hun vaderland en vertrouwde omgeving verlieten voor de navolging van Christus. Hij kwam in Frankrijk, de landstreek Berry, en stichtte daar een klooster, in het tegenwoordige Souligny. Elk jaar trok hij zich gedurende de Grote Vasten terug in de eenzaamheid en leefde tot de Goede Week als kluizenaar. Hij was een machtige persoonlijkheid en door zijn tussenkomst wist hij te bewerken dat de stad gespaard bleef van plundering door binnenvallende troepen. Hij leefde in de 5e eeuw.

De heilige Odrada werd geboren te Balen in de Brabantse Kempen, in het begin van de 8e eeuw. Zij wilde maagd zijn, maar bleef bij haar ouders wonen. Dit ging goed tot haar moeder stierf en haar vader opnieuw huwde. Toen voltrok zich het typische stiefmoederdrama: de vader kiest voor de nieuwe echtgenote, het kind voelt zich verlaten, heeft geen steun meer en wordt hard behandeld. Na een langdurige ziekte stierf zij jong, maar zij schijnt toch veel indruk gemaakt te hebben op de omgeving: Balen, Millegem, Scheps en Alem. Er zijn Odrada-putjes en een basiliek.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Domninos, onderging de vuurdood in Palestina, 307, met zijn lotgenoten Timotheos, Theofilos, Theotimos, de priester Dorotheos, door wilde dieren verscheurd. evenals de grijsaard Auxentios, Eupsychios, Eutyches, Karterios en Pamfilos werden verminkt en in de kopermijnen aan een langzame dood overgeleverd door de hitte, het te zware werk en de ondervoeding, Kastor, verbrand, en Agathangelos, onthoofd; de priester Felix en de monnik Eusebius, onthoofd te Terracina.

Eveneens op deze dag de heilige Kenan, ook genaamd Colodoc, hetgeen betekent: “Die streeft zichzelf te verliezen”, 6e eeuw; Liénus, monnik, 9e eeuw; Domninus, bisschop van Grenoble, 4e eeuw; Goussodus, monnik, 7e eeuw; Magnus, bisschop van Milaan; Dominator, bisschop van Brescia; en Fibitius, bisschop van Trier.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.