De heilige Awerkios (Aberkios), bisschop van Hiërapolis, de apostelgelijke om zijn prediking in Syrië, Mesopotamië en Klein-Azië, waar hij door de kracht van zijn woord, ondersteund door wonderen, veel bekeerlingen maakte. Hij is gestorven in 167.

De heilige martelaren Maximilianos, Jamblikos, Martinianos, Johannes, Dionisios, Konstantinos en Antoninos, de zeven jongelingen van Efese, ter dood gebracht tegen 250.

De heilige bisschop-martelaar Alexander met zijn mede-martelaren: de soldaat Heraklios, en nog vier vrouwen: Anna, Elisabeth, Theodota en Glykeria, die zich bekeerd hebben bij het zien van de standvastigheid van bisschop Alexander. Zij hebben geleden te Heraklea (Adrianopolis)‚ tegen het einde van de 2e eeuw.

De heilige woestijnvader Lot in Egypte‚ 4e eeuw. Hij was de leraar van de heilige Petros de Egyptenaar (27 januari). Hij was er getuige van hoe abba Jozef zijn handen in gebed ten hemel hief, terwijl vlammen ontsproten aan zijn vingers. En hij begreep toen dat de ware monnik voor zichzelf moet zijn als een verterend vuur.

De heilige woestijnmonnik Rufos leefde in Egypte rond het einde van de 4e eeuw. Hij legde zich in het bijzonder toe op de algehele gehoorzaamheid om volkomen afstand te doen van de eigen wil.

De heilige Donatus, bisschop van Fiésole, bij Florence. Hij was een Ierse pelgrim, op bedevaart naar de apostelgraven in Rome. Op de terugweg passeerde hij Fiésole‚ waar het volk bijeen was om een nieuwe bisschop te kiezen. Donatus, klein van gestalte en op geen enkele manier imposant, werd door wonderbare verschijnselen aangeduid als de drager van Gods genade. Hij werd toen bij acclamatie tot bisschop gekozen en is enkele tientallen jaren later gestorven rond 874. Hij had een bijzondere gave voor het christelijk onderricht en werd daarom gewaardeerd door de Frankische koningen.

De heilige Filippos, bisschop van Heraklea, met de priester Severos, de diaken Hermes en Eusebios. Heraklea was de hoofdstad van Thracië. Filippos had daar eerst als diaken en als priester gediend, en leidde de kerk aldaar met veel bekwaamheid door de hevige stormen van de verschillende vervolgingen. Hij was in het bijzonder bedacht op de vorming van een goede clerus om de continuïteit van de kerk te verzekeren. Onder hen onderscheidde Severos zich door zijn grote werkzaamheid en zijn ascetisch leven. Hermes, had reeds als stadsbestuurder het algemeen respect gewonnen door milddadigheid en toegankelijkheid. Hij had zijn positie verloren toen hij christen werd, en voorzag nu in zijn levensonderhoud als handarbeider, samen met zijn zoon.
Toen de vervolging onder Diokletiaan uitbrak vroegen de gelovigen aan de bisschop zich in veiligheid te brengen, maar hij wilde zijn kerk niet verlaten en ging door met de voorbereidingen voor het feest van Theofanie. Toen de deuren van het kerkgebouw verzegeld werden, ging Filippos door met zijn preken vóór de kerkdeur, want “God woont niet binnen muren maar in de harten van de mensen”.
Tijdens de volgende samenkomst werden allen gearresteerd; alleen de priester Severos was niet bij hen. De kostbare altaarvaten werden onder de officieren verdeeld, de heilige Boeken werden in een grote brandstapel verbrand. De oude bisschop werd aan de pijnbank onderworpen, maar hij verdroeg de folteringen met onoverwinnelijke moed. De gouverneur beval om de Altaarvaten en de Boeken uit te leveren. Bisschop Filippos antwoordde: “Alle kostbaarheden zullen we u overdragen, want God wordt niet geëerd door edel metaal maar door de vreze voor Hem. Maar de heilige Boeken moogt ge niet opeisen zomin als ik ze mag uitleveren.” En de diaken Hermes zei tegen de gouverneur: “Het ligt niet in uw macht om Gods woord te vernietigen. Al zoudt ge alle heilige Schriften in de wereld vernietigen‚ dan zouden zij die daarna kwamen geïnspireerd worden ze opnieuw te schrijven en zo het ware geloof in stand te houden”. Om deze woorden werd hij fel gegeseld.
De martelaren werden aan de voeten over de ruwe stenen van de stad gesleept, en in een vervuilde cel aan hun lot overgelaten. De priester Severos had zich intussen aangemeld en onderging hetzelfde lot. Na zeven maanden werden zij overgebracht naar Adrianopolis. Zij werden mishandeld tot zij niet meer op hun voeten konden staan en toen tot de vuurdood veroordeeld. Filippos en Hermes zongen Gods lof zolang zij daartoe maar enigszins in staat waren. Zij stierven, maar hun lichamen, die nauwelijks waren aangetast door het vuur, werden in de rivier geworpen, waaruit ze door andere christenen werden opgevist en begraven. Severos werd de volgende dag ter dood gebracht Dit gebeurde in 304.

De heilige Markos, bisschop van Jeruzalem, de eerste bisschop uit de heidenen die daar de kerk bestuurde. Toen na de verwoesting van Jeruzalem de joodse christenen zich niet mochten vestigen in het op die plaats gebouwde Aelia Capitolina, ontstond daar een heiden-christen gemeente onder bisschop Markos. Hij is gestorven in 150.

De heilige Moderan (Moran), bisschop van Rennes. Hij was van kind af bestemd voor een kerkelijke loopbaan en daarom toevertrouwd aan de bisschop van Rennes. In 703 werd Moran zelf bisschop van Rennes. Daar had hij grote moeilijkheden met de graaf van dat gebied, die zijn werk op alle mogelijke manieren bemoeilijkte. Na een oponthoud in Rome besloot Moran afstand te doen van zijn zetel in Rennes. Daarna vestigde hij zich op de Monte Bardone, een van de mooiste plekken in Noord-Italië, waar hij een klooster bouwde, dat Berzetto genoemd wordt. Daar is hij ook gestorven in 730.

De heilige maagd-martelares Cordula was uit het gezelschap van de heilige Ursula, die in Keulen de marteldood onderging. Haar naam is behouden gebleven doordat zij ten prooi was aan ontzettende angst toen zij de anderen zag gemarteld worden. Zij werd daarom des te langduriger gefolterd daar het mogelijk scheen haar wil te breken, maar hoewel haar lijden juist door die angst nog veel groter was, kreeg zij de genade om standvastig te blijven tot aan haar bitter einde. Haar sterven wordt gesteld in 435, toen de Hunnen Keulen belegerden.

De heilige martelaressen Nunilo en Alodia, dochters van een christen-moeder en een Moorse vader in Huesco (Spanje). Als meisjes werden zij opgevoed in het geloof van hun moeder. Toen deze na de dood van haar man hertrouwde met een andere Moor, gingen de dochters weg en namen hun intrek bij een tante. Daar werden ze weggehaald en voor de kadi gebracht, die hen veroordeelde om in de gevangenis te worden afgemaakt met het zwaard. Zij hebben geleden in 851.

De heilige Salome (Maria), de echtgenote van Zebedeos, moeder van de apostelen Jakobos de Meerdere en Johannes de Evangelist. Naar aanleiding van Joh.19:25‚ vermoedt men dat zij ook familie was van de heilige Maagd: “Bij het Kruis van Jezus stonden Zijn Moeder, de zuster van Zijn Moeder‚….”‚ terwijl Mk.15:40 spreekt over de aanwezigheid van Salome. Maar dat zou ook kunnen slaan op de hier direct erna genoemde Maria van Kleopas. Verder wordt zij in het Evangelie nog genoemd bij Mt. 20:20, wanneer zij Christus vraagt om ereplaatsen voor haar zonen; en bij Mk.16:1 als een van de drie myrondraagsters.
Zij wordt in het bijzonder vereerd in de zigeunerbedevaart-plaats Les-Saintes-Maries‚ aan de monding van de Rhône.

Heden ook de gedachtenis van de icoon van de heilige Moeder Gods van Kazan. Het feest is ingesteld ter gedachtenis van de redding van Moskou uit de hand van de Polen in 1612.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Filippus, bisschop van Fermo in Piceno; Eucharius, bisschop van Toul; en Vallierus, aartsdiaken te Langres, 4e eeuw.

Eveneens op deze dag de heilige Theodoros en Paulos van Rostov, hegoumens van het Boris en Gleb-klooster bij Rostov, gestorven in 1409; Jakobos van Luga en Omoetsj, een leerling van de heilige Theofilos van Omoetsj; Nepostianus, bisschop van Clermont‚ 4e eeuw; Mello (Melanius), bisschop van Rouen, tegen 300; Verecundus, bisschop van Verona; de monnik Benedictus, 9e eeuw; en de abt Lovendus (Louvent)‚ 584.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.