De heilige Anatolia, Viktoria en Audax. Gedurende de regering van keizer Decius leefden in Rome twee jonge christenvrouwen‚ Anatolia en haar zuster Viktoria. Ze waren verloofd, maar voordat het huwelijk voltrokken werd, had Anatolia een droom waarin een Engel haar verscheen met een schitterende kroon in de handen. Deze zei haar dat dit de kroon der maagdelijkheid was en vroeg of ze die werkelijk wilde verliezen.
Hierdoor veranderde zij van mening en ze besloot maagd te blijven, maar haar verloofde nam daar geen genoegen mee en voerde haar met geweld naar zijn buitengoed in de verwachting dat ze na een tijdje wel tot andere gedachten zou komen. De gouverneur van het district had een zoon die door een kwade geest bezeten was. Deze werd genezen door het gebed van Anatolia, maar de vader was allesbehalve dankbaar. Hij probeerde haar op allerlei wijzen te intimideren, maar slaagde er niet in haar van Christus afvallig te maken.
Hij liet haar toen opsluiten in een nauwe cel, samen met een grote cobra. Deze viel haar echter niet aan, doch werkte zich, luid sissend, door een kier van de deur naar buiten. Audax, de gevangenbewaarder, was zo getroffen door dit volkomen onverwachte resultaat, dat hij de God van Anatolia als de ware God erkende. Hij werd daarom onthoofd en de beide zusters werden met een zwaard doorsteken, rond 250.

De heilige Everilda was de dochter van Kinegils, de koning der Angelsaksen, die door de heilige Bertin in 635 was gedoopt, en daardoor was ook zij tot Christus gekomen. Zij werd hierdoor zo gegrepen dat zij haar ouderlijk huis ontvluchtte om naar een klooster te gaan. Onderweg verzamelde zij nog vier andere vrouwen die hetzelfde doel nastreefden. Zij werden opgevangen door de heilige bisschop van York, Wilfrid, die hun een huis ter beschikking stelde waarvan zij de leiding kreeg. Na een toegewijd leven is zij daar gestorven in de loop van de zevende eeuw.

De heilige Theodoros, bisschop van Edessa, met zijn gezellen Joannes, Theodosios en Ader (Athanasios). Theodoros, afkomstig uit Edessa, had als kind grote leermoeilijkheden, waarover hij in vertwijfeling bad. In een droom werd hij toen door een visioen gesterkt en hjj had plotseling de juiste wijze van leren gevonden.
Als jongeman trad hij in het klooster van de heilige Sabbas, in Palestina, waar hij dertig jaar verbleef. Hij had in die tijd blijkbaar toch veel contact met zijn landgenoten, want hij werd tot bisschop gekozen van het verre Edessa. Hij was een meeslepende persoonlijkheid. Dat blijkt ook hieruit dat hij, toen hij voor kerkzaken een tijd in Babylon moest zijn, de perzische koning Moawi tot het geloof wist te brengen.
Ook keerde hij regelmatig terug naar zijn geliefde Laura van de heilige Sabbas, en daar is hij ook gestorven, in 848.
Theodosios was een monnik bij Edessa die de zware askese van het wonen bovenop een zuil had volbracht, en bij wie bisschop Theodoros vaak kwam om met hem te spreken. Zijn broerJoannes deed askese in Babylon. Ader was een rijke inwoner van Edessa, die heel zijn bezit had weggeschonken en die als monnik bij de zuil verbleef om Theodosios te dienen. Bij zijn monnikswijding had hij de naam Athanasios gekregen.

De heilige Pankratios uit Antiochië, was door de apostel Petros tot bisschop van Tauromenia op Sicilië aangesteld. Om zijn succesrijke bekeringswerk werd hij gedood, in de eerste eeuw.

De heilige Patermoethios en Koprios, woestijnvaders. Patermoethios kwam uit een ruwe omgeving; hij had een natuurlijk overwicht, zodat hij ongemerkt aanvoerder werd van een bende die heel de streek onveilig maakte en leefde van wat zij roofden. Maar langzamerhand werd hij zich bewust van de afschuwelijkheid van zijn levenswijze en hij was niet langer onverschillig voor het leed dat zij anderen toebrachten. Hij ging daarover nadenken en kwam tot Christus. Er voltrok zich een volledige omkeer in hem, en na zijn doop ging hij naar de monniken in de woestijn en wijdde de rest van zijn leven aan het dienen van de zieken en hulpbehoevenden. Zo poogde hij aan anderen goed te maken wat hij vroeger misdreven had. Daarbij werd hij geholpen door de priester Koprios, die ook zijn leven beschreven heeft. Zij werkten in Egypte in de vierde eeuw.

De heilige Patermoethios en Koprios waren een ander vriendenpaar uit de egyptische woestijn, die onder Juliaan de Alvallige gevangen werden genomen en gemarteld en onthoofd. De soldaat Alexandros die daarvan getuige was geweest, werd daardoor bekeerd en toen in een oven verbrand.

De heilige Kyrillos, bisschop van Gortyna op Kreta‚ werd in hoge ouderdom veroordeeld om levend verbrand te worden tijdens de vervolging van Maximiaan in het jaar 304. Hij had vijftig jaar het bisschopsambt bekleed en velen tot Christus gebracht.

De heilige Liborius, bisschop van Le Mans, die in 397 stierf in roep van heiligheid. Hij werd begraven door de heilige Martinus van Tours, en dat is eigenlijk het voornaamste dat met zekerheid over hem bekend is. Merkwaardigerwijze wordt zijn gedachtenis vooral in ere gehouden in Paderborn. In 836, dus 439 jaar na zijn dood, werd zijn gebeente daarheen overgebracht en vanaf dat jaar kwam de christianisering van Saksen op gang. Paderborn werd een der voornaamste centra in het middeleeuwse Duitsland, en ook nu nog is het door de heilige Liborius een belangrijke bedevaartplaats.

Ook nog op deze dag de heilige martelaar Zeno, met vele anderen ter dood gebracht.

Eveneens op deze dag de heilige Brixius‚ bisschop van Martula in Umbrië, die tijdens de vervolging veel heeft moeten lijden, maar tenslotte in vrede is gestorven; Auremundus, abt in de 6e eeuw; Paulus, bisschop van Sens, 6e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.