De heilige Jakobos van Zebedeos, apostel, broer van de heilige Johannes de Evangelist. Zij waren met hun vader bezig in de boot de netten te spoelen voor de volgende vangst, toen Christus hen riep vanaf de oever. Welk een macht moet er van Christus’ persoonlijkheid zijn uitgegaan dat zij op hetzelfde ogenblik alles lieten liggen en naar Hem gingen om met Hem mee te gaan in een volkomen onzekere toekomst! Tegelijk tekent deze ogenblikkelijke bereidheid hun eigen karakter.

Jakobos behoorde met Petros en Johannes tot de bijzondere vertrouwelingen van Christus. Het waren deze drie die Hij meenam bij de opwekking van het dochtertje van Jaïros (Mk. 5:37), die Hij meenam naar de berg van de verheerlijking, die Hem nader ondervroegen over de tijd van de wereldondergang (Mk. 13:3), en die Hij bij Zich wilde hebben bij Zijn doodsstrijd in de hof van Gethsemané (Mk. 14:33).
Maar zijn spontane aard speelde Jakobos ook wel parten. Omdat hij met zijn broer zo klaarblijkelijk tot Christus’ intimi behoorde, begon hij zich daarop te laten voorstaan. Samen met hun moeder probeerden zij de eerste plaatsen in beslag te nemen in het komende Godsrijk, en Christus moest hun heel geduldig uitleggen dat Hij Zich hierop niet kon vastleggen (Mt. 20:20–24). Het is niet verbazingwekkend dat de andere leerlingen daarover ontstemd waren.
Op een andere keer, toen een Samaritaans dorp geen gastvrijheid wilde verlenen aan Christus met Zijn groep, waren het weer Johannes en Jakobos die voorstelden om er vuur uit de hemel op te laten vallen als wraak. Natuurlijk moesten ze daarvoor een boetepreek van Christus over in ontvangst nemen. En vriendelijk spottend noemt Hij hen daarna Zijn Donderzonen.
Toen de christengemeente in Jeruzalem door de eerste vervolging verspreid werd, zagen de apostelen hierin een aanvulling van de opdracht die de Heer hun had gegeven bij de Hemelvaart: “Gaat heen, maakt alle volkeren tot Mijn leerlingen…” (Mt. 28:19) en zij verdeelden als het ware de aarde onder elkander. Zo predikte Jakobos in Spanje en de aangrenzende landen. Toen hij eens weer in Jeruzalem was, werd hij door Herodes gevangen genomen en met het zwaard ter dood gebracht (Hnd. 12:1-2), in het jaar 42. Zijn relieken zijn overgebracht naar Spanje en hebben daar geleid tot de beroemdste middeleeuwse bedevaartplaats in Europa: Santiago de Compostella.

De heilige Donatos, bisschop van Euboea, bracht een grote menigte heidenen tot Christus in deze streek waar een bijzonder kwaadaardige vorm van toewijding aan de duivel had geheerst. De legende brengt dat tot uitdrukking door te verhalen hoe hij een geweldige draak had gedood door hem in de bek te spuwen: het kwaad dat overwonnen wordt door het goede woord. Zijn roem verspreidde zich vanuit Epeiros tot aan Constantinopel. Keizer Theodosios de Grote (379-395) wilde hem leren kennen en ontbood hem naar de stad. Daar vroeg hij hem, te bidden voor zijn zenuwzieke dochter, en deze werd daarop plotseling genezen. De keizer schonk hem toen de middelen om een mooie kerk te bouwen in zijn eparchie. Donatos is in hoge ouderdom gestorven rond 387.

De heilige Klemens de hymnendichter was abt van het beroemde Studionklooster in Constantinopel. Hij heeft canons geschreven ter ere van de heilige Moeder Gods en van verschillende heiligen. Daarbij moest hij veel verduren ten gevolge van de iconenstrijd. Tenslotte werd hij verbannen naar een onbekende plaats. Daar is hij in volkomen eenzaamheid gestorven.

De heilige Argyra, uit Brussa was een christelijke vrouw. Zij werd lastig gevallen door een Turk, en toen zij weigerde zich met hem in te laten, diende haar man een aanklacht tegen hem in. Deze wist het echter zo te draaien dat Argyra de beschuldigde werd. Zij werd daarop gevangen genomen, naar Constantinopel overgebracht en daar in arrest gehouden, 15 jaar lang, tot aan haar dood in 1725.

De heilige Erconwald‚ bisschop van Londen nadat hij abt was geweest van het door hem gebouwde klooster in Barking (Essex). Hij was de raadsheer van koning lna van West-Saxon en bracht hem tot een rechtvaardige wetgeving. Zijn bezittingen gebruikte hij om twee kloosters te bouwen, waar hij zich in de eenzaamheid terugtrok. Maar de roep van heiligheid die hem omgaf, bracht een groot aantal leerlingen bijeen, die zich onder zijn leiding stelden. In 675 werd hij uit de wildernis gehaald om bisschop van Londen te worden. Hij verkreeg grote privileges voor de St. Pauls Kathedraal, die hij aanmerkelijk vergrootte. Hij is gestorven in 693.

De heilige Eutropius, eerste bisschop van Saintes in Saintong. Hij was vanuit Rome gekomen om het Evangelie te prediken in deze streek. De stad Saintes, een oude Romeinse kolonie, wilde hem niet binnenlaten. Hij bouwde daarom een hut buiten de stadspoort en sprak over Christus met de voorbijgangers. Zo kwam hij ook in aanraking met Eustella, de dochter van de stadsbestuurder. Toen zij zo over Christus hoorde spreken kreeg zij Hem lief met heel haar hart en zij liet zich dopen. Haar vader joeg haar toen uit huis en zij vestigde zich in de buurt van de krotwoning waarin de man Gods verblijf hield. Vol woede kwam toen haar vader met een afdeling soldaten en sloeg Eutropius dood met een bijl. Dit gebeurde in de 3e eeuw.
Eustella begroet hem vol eerbied in de grond waar hij had geleefd. Later werd daar een prachtige kerk gebouwd, nog steeds een van de mooiste van de stad.

De heilige Forannan, abt van Waulsor, de “Vallis Decora”, het “Schone Dal”, een van de mooiste oevers van de Maas, waar met wouden bedekte kalkrotsen in grootse terrassen opklimmen vanuit de rivier, met aan de overzijde zacht glooiend heuvelland met rijke akkers en welige weiden. Daar vestigden zich Ierse kluizenaars in 947 in opeenvolgende geslachten. Een van hen was Forannan, die eerst bisschop van Armagh was geweest, maar toen, zoals zovelen van zijn landgenoten, uit liefde tot de arme Christus in vrijwillige ballingschap ging. Hij werd in Waulsor de 4e abt van de kleine gemeenschap die zich daar had gevormd. Hij is daar gestorven in 982.

De heilige Hildegard was een van de 5 vrouwen van Karel de Grote. Zij was een gewone vrouw uit Zwaben, want Karel lette bij de keuze van zijn vrouwen meer op schoonheid en karakter dan op adellijke geboorte. Een bediende echter, Taland, die zich door haar beledigd voelde, beschuldigde haar van ontrouw zodat de keizer van haar scheidde. Zij vertrok naar Rome en leidde daar een opvallend heilig leven terwijl zij zich vooral wijdde aan het verzorgen van zieken. Zo kwam zij ook in aanraking met Taland, die in ongenade gevallen was en nu als een blinde bedelaar door de straten trok. Door haar gebed en goede zorgen kreeg hij het gezicht terug. Verteerd door wroeging beleed hij zijn verraad en hij bracht haar naar Karel terug.
Zij werd toen de moeder van drie zonen: Karel, de eerstgeborene, stierf jong, Pepijn‚ een talentvolle jongeman, die in verschillende veldtochten zijn kwaliteiten bewezen had, kwam in opstand tegen zijn vader en stierf in de gevangenis. Alleen de zwakke Lodewijk overleefde zijn vader.
Hildegard zelf is gestorven in 783.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Maximos, hem werd met de lans een buikwond toegebracht, opdat hij ellendig aan buikvliesontsteking zou sterven in de gevangenis van Efese; Attikos en Quintianos; de priester Amator, de monnik Petrus en hun mede-martelaar Ludovicus, ter dood gebracht in Cordova; de priester Laurentius, te Novara gedood met de jongens met wier opvoeding hij was belast; de priester Afrodisius met 30 anderen in Alexandrië; en de maagd Sofia, die met haar leven getuigd heeft in Piceno.

Eveneens op deze dag de heilige Maternianus, bisschop van Reims, 368; Michomarus, monnik te Sens, 444; Hoïlda (Hou), maagd in Champagne, 5e eeuw; en Pomponius, bisschop van Napels.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.