De heilige Terentios, Pompeios, Afrikanos, Maximos, Zeno, Alexandros, Theodoros en Makarios met 33 anderen, die onder Decius werden gefolterd en ter dood zijn gebracht in 250 in Carthago.

De heilige Hulda (Hilda, Olda) de profetes (4 Kon. 22:13-20). Zij was de wijze vrouw in Israël in de tijd van koning Josia die zich had ingezet om de vervallen Tempel weer op te bouwen. Bij die gelegenheid werden ook de boeken van de Goddelijke Wet gevonden en de geleerde Safan was in staat dit oude schrift te ontcijferen. Toen de koning die voorschriften hoorde was hij ontzet omdat zowel hijzelf als zijn voorvaderen zich niet aan de woorden hadden gehouden. Hij scheurde zijn klederen als teken van rouw, riep zijn raad bijeen en gaf hun de opdracht God te raadplegen. Daartoe begaven zij zich naar Hulda. Deze sprak een onheilsprofetie uit maar sprak de koning moed in omdat deze zichzelf had beschuldigd en zich daardoor van het kwaad had vrijgemaakt; 622 voor Christus.

De heilige Demos was een visser uit Adrianoupolis. Hij wilde naar Smyrna verhuizen en om een vergunning te krijgen beloofde hij de islam te zullen aannemen. Maar toen het moest gebeuren, schrok hij er toch voor terug, want het drong toen pas tot hem door dat hij dan zijn geloof aan Christus moest verzaken en de heiligen loochenen. Hij weigerde dus en werd daarop zwaar mishandeld. Toen hij standvastig bleef, werd hij onthoofd in 1763.

De heilige Gregorios, patriarch van Constantinopel en martelaar. Hij was geboren in 1745 bij vrome ouders in het stadje Demetsana. Voor zijn studies ging hij naar Athene, en later naar Smyrna waar de protestanten een hogeschool hadden gesticht. Hij werd monnik in het klooster Strofada en vervolgens in het Johannes-klooster op Patmos. De bisschop van Smyrna, die hem als student had leren kennen en waarderen, vroeg hem te komen helpen. Hij wijdde hem diaken en maakte hem zijn cel-monnik, dat wil zeggen zijn persoonlijke helper die geheel met hem samenleefde. Toen deze bisschop Prokopios in 1785 tot patriarch gekozen werd, volgde Gregorios hem op als bisschop van Smyrna. In 1797 werd hij zelf tot patriarch gekozen. Het was een moeilijke tijd, waarin het telkens weer tot conflict kwam met de Turkse regering. Dan werd Gregorios weer voor jaren uit de stad verjaagd, waarbij hij zich terugtrok op de Athos in het Ivironklooster. In 1818 kwam hij voor de derde maal op de troon tot aan zijn marteldood 3 jaar later. Want toen waren de Grieken in opstand gekomen. De woedende Turken hingen Gregorios op in de poort van het patriarchaat, de Fanar, en wierpen zijn lichaam in zee, 10 april 1821. Christenen brachten het in Odessa aan land om het te begraven. Later zijn de relieken overgebracht naar de kathedraal in Athene.

De heilige Makarios, aartsbisschop van Antiochië, had afstand gedaan van zijn zetel en was op pelgrimstocht gegaan naar het heilige Land. Daar werd hij gevangen genomen door de Saracenen en herhaalde malen gefolterd. Hij ontsnapte later, stak de zee over en kwam in Europa terecht, dat hij geheel doortrok tot hij tenslotte in het jaar 1011 onderdak verzocht in de Sint Bavo-abdij te Gent. Zijn benen konden hem niet langer dragen zodat hij niet in staat was naar zijn land terug te keren. Toen kort daarna de pest uitbrak, bood zijn oude lichaam geen weerstand meer en hij is gestorven in 1012.

Ontelbare heilige martelaren in Georgië die om het leven zijn gebracht tijdens de Perzische invasie in 1615. Van de 12 kloosters die sinds 1000 jaar de verlichting hadden gebracht, werden er slechts 2 gespaard.

Te Rome vele heilige martelaren die door de heilige paus Alexander in de gevangenis waren gedoopt. Zij werden met zware stenen om de hals gebonden in een oud schip gestouwd, dat in volle zee tot zinken werd gebracht.

De heilige Beda de jongere stond aan het hoofd van een van de door keizer Karel de Grote gestichte seminaries. Hij was afkomstig uit Sleeswijk en zijn uitstekende studieresultaten, samen met zijn ernstige godsdienstigheid, bezorgden hem een gunstig oordeel bij de keizer en zijn raad. Zij boden hem een bisschopszetel aan maar Beda weigerde en trok zich terug in de abdij van Gavello in Noord-Italië‚ samen met zijn vriend Venerius. Zij sloten vriendschap met een witte duif, die hen geregeld kwam opzoeken in hun cel. Venerius was wel bang voor de boeken maar Beda dacht dat God het dier had gezonden om hun genoegen te doen en wilde de vogel niet buitensluiten. Beda is gestorven in 883 en wordt soms verward met de Engelse Beda Venerabilis, de beroemde geschiedschrijver, die anderhalve eeuw eerder heeft geleefd.

Ook nog op deze dag de heilige priester Jakobos met de diakens Azadanos en Abdikios, die onder de Perzische koning Sapor ter dood zijn gebracht in 380; en de priester Apollonios, met 5 anderen verdronken te Alexandrië onder Maximiaan.

Eveneens op deze dag de heilige Palladius, bisschop van Auxerre‚ 658.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.