De heilige Hilarion de nieuwe, hegoemen van het klooster Peleketa in Tryglia bij de Hellespont. Hij was een ware Geest-drager die anderen tot God wist te brengen en op zijn gebed gebeurden vaak wonderbare genezingen. Tijdens de regering van de iconoclastische keizer Leo de lsauriër werd hij met zijn monniken uit het klooster verdreven en gevangen gezet bij Efese. Hij stierf in de gevangenis, in 754.

De heilige Eustratios van het Holenklooster was een van de monniken die, nadat Kiev in 1096 door de Polovtsen was veroverd als slaaf verkocht werd in Korsoen, samen met verschillende christenen uit de stad. De koper wilde hen van hun geloof afvallig maken, zette hen geboeid gevangen in zijn kelder met de bedreiging dat alleen wie toegaf, eten zou krijgen. Eustratios sprak de anderen moed in en zo stierven zij, de een na de ander, in de loop van de volgende week. Alleen Eustratios, die als strenge asceet het vasten gewend was, bleek na twee weken nog in leven te zijn. Hij werd toen aan een kruis gespijkerd en volbracht zo zijn martelaarschap.

De heilige Herodion, apostel uit de 70. Hij was bisschop van Nieuw-Patra en bracht velen tot het geloof in Christus. Uit woede daarover is hij met stokken doodgeslagen.

De heilige Hesychios van Jeruzalem, een priester van grote geleerdheid, was een leerling van de heilige Gregorios de Theoloog. Hij is overgegaan tot de hemelse rust in 451.

De heilige Menandros, Sabinos en 38 anderen die onder Diokletlaan met hun leven voor Christus getuigd hebben te Hermoupolis (Egypte) tegen het jaar 300.
Wegens de vervolging waren zij ondergedoken in een huis buiten de stad, maar hun aanwezigheid daar werd verraden, zodat ze gevangen werden genomen. Voor de rechtbank verklaarden zij dat hun liefde tot Christus opwoog tegen alles: wat mensen hun konden aandoen. Zij werden toen zwaar gemarteld en tenslotte met het zwaard gedood.

De heilige Stefanos de wonderdoener was abt van het klooster van de heilige Stefanos in Tryglia bij Constantinopel. Reeds tijdens zijn leven ondervond hij grote verering om de warme liefde die hij de mensen, vooral de armen, toedroeg. Hij gaf alles weg waarop hij de hand kon leggen, tot zijn eigen kleren toe, zodat hij soms praktisch naakt naar zijn klooster terugkeerde. Onder Leo de Armeniër werd hij om de verering van de heilige iconen in ballingschap gezonden, waar hij stierf in het begin van de 9e eeuw.

De heilige Barachisios en Jona waren monniken en zij bezochten in de gevangenis Abibos, Elia, Lazaros, Mares, Marouthas‚ Narses, Sabbas, Simiathes en Zanithas, christenen die door de Perzische koning Sapor ll bloedig vervolgd werden omdat zij, naar zijn mening, in verbinding stonden met zijn aartsvijand‚ Rome. Toen zij weigerden de zon en het vuur te aanbidden, werden zij op de meeste sadistische wijze ter dood gebracht in 327.

De heilige Bojaan (Boïn), een Bulgaarse vorst, leerde Christus kennen door een Griekse krijgsgevangene. Hij kreeg Hem lief en liet zich dopen, tot grote woede van zijn broer. Deze trachtte hem over te halen om tot het heidendom terug te keren, en toen Bojaan standvastig bleef, liet hij hem doden, tegen het jaar 830.

De heilige Priskos, Malchos en Alexandros leidden een rustig christelijk leven op het platteland van Palestina tijdens de vervolging van Valerianus. Zij leefden sterk mee met de roemrijke martelaren, spraken er steeds meer over met elkaar en zo ontstond in hen het verlangen om ook op zulk een intense wijze deel te hebben aan Christus. En na een inspirerende droom begaven zij zich naar de gouverneur in Caesarea en legden de verklaring af christenen te zijn. Deze werd woedend omdat hij zich uitgedaagd zag, en probeerde hun zelfverzekerdheid te breken door uitgezochte martelingen. Maar zij bleven vasthouden aan het gebeden de lofprijzing van hun Heer en werden tenslotte voor de wilde dieren geworpen, die een einde maakten aan hun lijden, rond het jaar 260.

De heilige Sixtus (Xystos) III, paus van Rome (432-440), heeft veel gedaan voor de bestrijding van de ketterijen van Pelagios (die Gods genade niet noodzakelijk achtte en daarom in 418 veroordeeld werd) en Nestorios (die de volstrekte verbondenheid tussen de goddelijke en de menselijke natuur in Christus ontkende).
Dit deed hij niet uit strijdlust maar omdat hij scherp inzag hoe de boodschap van het Evangelie daardoor werd aangetast. Hij trachtte zoveel mogelijk verzoenend te werken en hij maakte zijn grote vreugde bekend toen de heilige Kyrillos van Alexandrië en de hem vijandig gezinde patriarch Johannes van Antiochië met elkaar tot overeenstemming waren geraakt.
Toen hij eens op laaghartige wijze was belasterd door Bassus, uit een van de rijkste Romeinse families, kwam de zaak voor het keizerlijk gerecht, en daar bleek duidelijk hoe ongefundeerd de beschuldiging was geweest. Bassus werd zwaar door de keizer gestraft en door een bisschopssynode van de sacramenten uitgesloten. Sixtus kwam Bassus echter te hulp, zodat deze niet in armoede verviel, hij bracht hem de heilige communie in zijn laatste ziekte en zorgde voor zijn begrafenis.
Er bestaan van Sixtus nog enkele geschriften. Hij bouwde vele kerken in Rome en hij werd opgevolgd door weer een heilige paus, Leo de Grote.

De heilige Spes, abt van Campi bij Nursia, die gedurende 40 jaren blind was. Op het einde van zijn leven kreeg hij gedurende twee weken het gezicht terug en die tijd gebruikte hij om de naburige kloosters, die met het zijne verbonden waren, te bezoeken. Hij is gestorven zoals de heilige Benedictus, staande tussen zijn broeders, terwijl hij met hen de psalmen zong, in 513. De anderen zagen op datzelfde ogenblik een sneeuwwitte duif omhoogvliegen die in het hemelblauw verdween.

De heilige Hilarion van Gdov, was een leerling van de heilige Eufrosynos Pskov. Hij stichtte het Pokrovklooster aan de Sjeltsjrivier, waar hij ook gestorven is, in 1476.

De heilige Gontran (Gunthranus), koning van Bourgogne, kleinzoon van Clovis I, werd geboren in 525 en koning gekroond toen hij 36 jaar oud was, te Orléans.
Na een barbaarse beginperiode, die het leven kostte aan zijn beide broers, ontfermde hij zich over hun kinderen en begon hij oprecht te zoeken naar het welzijn van zijn onderdanen. Hij gebruikte de onderrichtingen van het Evangelie als richtsnoer voor zijn bestuur en hechtte de hoogste waarde aan goede betrekkingen met de bisschoppen. Hij steunde alom de kerkbouw en het oprichten van kloosters.
Toen een langdurige periode van slecht weer niet alleen algemene hongersnood veroorzaakte, maar er daarbij ook nog een pestepidemie uitbrak, achtte hij zich persoonlijk voor God verantwoordelijk, en hij trachtte door dag en nacht te bidden en te vasten Gods toorn af te wenden, terwijl hij alle maatregelen nam voor het verzorgen van de zieken.
Persoonlijke beledigingen, en zelfs moordaanslagen, vergaf hij gemakkelijk, maar de wreedheden van zijn officieren tegen anderen bestrafte hij streng. Hij is gestorven in het jaar 593, bijna 70 jaar oud, te Chalons-sur-Saône. De heilige Gregorius van Tours, die zijn leven heeft beschreven, verhaalt ook verschillende, op Gontrans voorspraak verkregen wonderen, waarvan hij getuige is geweest.

De ervaring van Taxiotis, die als soldaat een wild leven had geleid, maar tenslotte een goede vrouw had getrouwd en door haar invloed een beter leven was begonnen. Toen hij eens zijn tuin buiten de stad bezocht, viel hij echter terug in zijn oude zonde, met de vrouw van zijn werkman. Terwijl hij van haar wegging, werd hij door een gifslang gebeten en hij stierf. Aan het eind van de dag kwam hij weer bij en vier dagen later was hij zover genezen dat hij kon vertellen wat hem was overkomen. Hij was terecht gekomen in de strafplaats der overspeligen, en de demonen maakten zich reeds van hem meester, maar toen was er een engel verschenen die hem weer naar buiten had geleid. Hij mocht in Zijn lichaam terugkeren om die zonde uit te boeten.
Hij leefde nog 40 dagen in strenge boete-pleging, bezocht de ene kerk na de andere, sloeg met zijn hoofd tegen de deurposten en de drempels, heftig wenend, terwijl hij de verbaasde omstanders vertelde over de verschrikkelijke kwellingen die in de andere wereld te wachten stonden, en hun smeekte niet meer te zondigen en boete te doen. Zo stierf hij, verzoend met God, ten tweeden male.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Kastor en Dorotheos, te Tarsos in Kllikië; en Rogatus, Successus en 16 anderen in Noord-Afrika.

Eveneens op deze dag de heilige Gundelinde, abdis in de Elzas, 759.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.