De heilige Zacharias de Egyptenaar was de zoon van Karion die zijn vrouw en de andere kinderen verlaten had om monnik te worden. Hij had Zacharias meegenomen om de last voor zijn vrouw te verlichten, en omdat deze reeds jong aanleg voor het gebedsleven had getoond. In Sketis overtrof hij inderdaad velen van de oudere monniken. Hij was zozeer van genade vervuld dat er een brandende gloed van hem uitging. Ondanks zijn jeugd spraken de grote oudvaders Makarios, Mozes en Pimen over hem met bijzondere hoogachting en zij vroegen ook naar zijn mening. Hij gaf die echter pas nadat zij daar ernstig op hadden aangedrongen. Op deze wijze gaf hij antwoord op de vraag wat een monnik is, namelijk het zichzelf in alles geweld aandoen. Hij is op jonge leeftijd gestorven.

De heilige Artemon, bisschop van Seleukië, zijn geboortestad. Hij was aangesteld door de heilige apostel Paulos. Hij is in hoge ouderdom in vrede ontslapen, nadat hij zijn gelovigen steeds nader tot Christus had gebracht en als een vader voor hen had gezorgd.

De heilige Parthenios III, patriarch van Constantinopel, 1656-1657, afkomstig van Mytilene‚ was eerst bisschop geweest van Chios. Nadat hij op een valse beschuldiging van landverraad voor de rechter was gebracht, verviel hij in de verplichting om de islam aan te nemen. Toen hij dit weigerde, werd hij door de Turkse bezetting op Lazaroszaterdag (24 maart) van het jaar 1657 door verwurging om het leven gebracht. Na drie dagen werd zijn lichaam in zee geworpen. Het werd eruit gehaald en begraven in het klooster van de heilige Moeder Gods Kamariotissa op Chalki.

De heilige Zacharias ‘de opene’, leefde als recluus, ‘ingeslotene’, bij Charsikios, maar legde zich zozeer toe op de gastvrijheid dat hij ‘de opene’ werd genoemd.

De heilige Stefanos en Petros waren moslims die leefden in Kazan. Door hun contacten met hun Russische stadsgenoten leerden zij Christus kennen en zij wilden bij Hem behoren. Stefanos werd daarbij van een 20-jarige verlamming genezen. Zij lieten zich dopen en moesten hiervoor met hun leven boeten: ze werden dood gefolterd, in 1552.

De heilige Abramios van de berg Latros had reeds als kleine jongen besloten monnik te worden. Zodra hij opgegroeid was, deelde hij al zijn bezittingen aan de armen uit en trok zich, in uiterste armoede, in ascese terug. Toen de aandacht te zeer op hem werd gevestigd, ging hij in eenzaamheid op de berg Latros leven, waar een asceten-gemeenschap woonde. Hij werd een stralen voorbeeld van christelijk leven en bracht daardoor velen tot het heil. Daar is hij ook in vrede ontslapen.

De heilige Stefanos Xylinites leefde als een dwaas omwille van Christus. Hij zwierf naakt en barrevoets van plaats tot plaats, altijd onderweg, zonder zich rust te gunnen. Een dergelijke ascese gaat vaak gepaard met het charisma van profetie. Dikwijls kon hij de mensen voorzeggen wat er met hen zou gaan gebeuren, en zo zag hij ook zijn eigen einde vooruit. Zijn opdracht was vervuld en hij ging nu naar de berg Latros, waar hij met enkele andere asceten zijn laatste dagen in gezamenlijk gebed doorbracht. Daar is hij in vrede gestorven.

De heilige Domangart, bisschop van Slieve. Hij was de zoon van koning Domangart die zijn twee dochters in zee had laten verdrinken omdat zij christen waren geworden. De nog ongeboren Domangart werd gespaard en door zijn moeder als christen opgevoed; de vader was reeds spoedig gestorven. Over zijn verdere leven is niet veel bekend. Hij moet gestorven zijn in de eerste helft van de 6e eeuw.

De heilige Hildelitha, abdis van Barking, was een van de eerste Engelse vrouwen die haar maagdelijkheid wijdden aan de Heer. Zij werd opgevoed in een Franse abdij, toen nog de enige mogelijkheid. Later kwam zij als instructrice naar het nieuw gestichte klooster in Barking, waar Ethelburga de eerste abdis was en van wie zij de opvolgster werd. Zij genoot algemeen hoge achting om haar geleerdheid en vroomheid. Zij is gestorven in hoge ouderdom, tegen het jaar 720.

De heilige Jakobos de Belijder was een monnik van het Studionklooster. Toen de grote Theodoros van Studion in ballingschap gezonden werd, nam men Jakobos gevangen en hij werd hevig gefolterd om hem te doen verzaken aan het vereren van de iconen. Hij bleef echter standvastig in de orthodoxie en toen de iconoclastische keizer Leo gestorven was, kwam hij weer in het klooster terug. Hij overleed echter spoedig ten gevolge van de opgelopen verwondingen.

Ook nog op deze dag de heilige 8 martelaren te Caesarea in Palestina; Epigmenius, priester te Rome, onder Diokletiaan; Pigmenius, priester te Rome verdronken onder Juliaan de Afvallige; Marcus en Timotheus te Rome onder Antoninus; en Romulus en zijn broer Secundus te Mauretanië.

Eveneens op deze dag de heilige Martinos van Thebe, monnik; Artemios, bisschop van Thessalonika; Zacharias de vaster van het Holenklooster te Kiev, begin 14e eeuw; Latinus, bisschop van Brescia; en Seleukos, belijder in Syrië.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.