De heilige Astios, Bassoës, Kallistos, Konstantinos, Krateros, Melissenos, Theodoros, Theofilos en nog 34 martelaren van Amorion, Griekse officieren die bij de verdediging van de rijke handelsstad in Turkse krijgsgevangenschap waren geraakt. De kalif had namelijk wraak genomen toen de keizer zijn geboortestad had verwoest, en had met een enorm leger de vaderstad van de keizer, Amorion, met de grond gelijkgemaakt. Hij liet alle burgers en soldaten doden, behalve de hogere officieren die de stad hadden verdedigd. Zij werden aan vernederende gevangenschap onderworpen in totaal vervuilde onderkomens en ternauwernood van voedsel en drinken voorzien. Nadat zij zeven jaar in vijandelijke handen waren geweest, werd hun de opdracht gegeven de islam aan te nemen. Toen zij weigerden, werden zij onthoofd in de stad Sinar, in 845.

De heilige kluizenaar Konon met zijn zoon Konon leefde te Ikonië in Klein-Azie. Onder Aurelianus werden zij als boomstammen doormidden gezaagd omdat zij Christus niet wilden verloochenen, in het jaar 275.

De heilige Arkadios, monnik op Cyprus, was de leraar geweest van de arts Julianos en van Eubulos, die in 361 als martelaar gestorven zijn onder Juliaan de Afvallige. Kort na hun begrafenis stierf hij zelf in vrede.

Vinding van het Kostbaar Kruis en de Kostbare Nagelen door keizerin Helena in het jaar 326, onder patriarch Makarios van Jeruzalem.

De heilige Fridolin, abt van Säckingen (het oudste klooster in Zuid-Duitsland), was afkomstig uit Ierland en hij onderscheidde zich door een grote liefde tot het gebed. Hij was priester gewijd en werkte enige jaren als rondtrekkend prediker in verschillende streken van Ierland. Hij bezat echter de Ierse reislust en stak over naar Frankrijk, waar hij eveneens rondtrok om het Evangelie te verkondigen. In Poitiers echter werd hij gegrepen door de aantrekkingskracht van het monastieke leven en hij werd monnik in de abdij van de heilige Hilarion, waar hij lange laren verbleef. Hoewel. hij een vreemdeling was, stond hij zo hoog in aanzien dat hij tot abt gekozen werd.
Zijn prediking stond sterk in dienst van de bestrijding der ariaanse ketterij‚ die erg verbreid was. Hij gebruikte daarvoor het liefst het middel van het openbaar dispuut, dat hij door zijn welsprekendheid en gevatheid bijzonder beheerste, evenals zijn grote voorbeeld, de heilige Hilarion. Hoezeer hij hem vereerde, bewijzen de vele door hem gestichte kerken die aan die heilige zijn toegewijd.
Nu kon hij een idee ten uitvoer brengen, een lang gekoesterde wens: het herstel van de oorspronkelijke kerk van de heilige Hilarion, waarvoor hij de steun verwierf van koning Clovis, van de bisschop en van de inwoners. Daarin plaatste hij de relieken van de heilige Hilarion, maar een deel daarvan stak hij bij zich en hij trok daarmee naar Frankrijk, waar hij een abdij stichtte aan de Moezel, ter ere van de heilige Hilarion.
Toen het bouwwerk klaar was, trok hij naar Straatsburg, waar hij eveneens een kerk bouwde en ook nog op enkele andere plaatsen. Tenslotte ging hij op zoek naar een onbewoond eiland in de Rijn, en zo vond hij Säckingen, niet ver van Basel. Ondanks het verzet van de omwonende stammen bouwde hij daar twee kloosters, voor monniken en voor monialen, waarvoor hij steun verkreeg van zowel de koning als van Urso, een ridder uit het Kanton Glarus, waarvan hij de patroonheilige is en in het wapen waarvan hij staat afgebeeld. Maar ook de bevolking zelf wist hij te winnen door zijn vriendelijk en behulpzaam karakter en zijn opvoedkundige talenten. Fridolin is gestorven in de tweede helft van de 7e eeuw.

De heilige monnikvader Hesychios de Wonderdoener uit Andrapa, ten noorden van Kappadocië, woonde als kluizenaar in Bythinië op de berg Maïone, en had door zijn strenge levenswijze en zijn innig gebed van God de kracht ontvangen demonen te verdrijven. Hij werd daarom steeds meer bezocht, en uit medelijden voor de zieken die tot hem gebracht werden, ging hij meer toegankelijk wonen aan de voet van de berg en bouwde daar een kerk, gewijd aan de heilige Andreas. Hij is in vrede gestorven in het begin van de 4e eeuw.

De heilige Kyneburga, abdis van Dermundcaster, met haar jongste zuster Kyneswitha. Zij waren dochters van de bloeddorstige heidenkoning van Mercië, Penda. Na hun huwelijk gingen zij, in overleg met hun echtgenoten, over naar het religieuze leven, evenals de man van Kyneswitha. Zij bouwden, samen met hun broers, de grote abdij van Peterborough (Medehampstede) en traden zelf in de abdij van Dermundcaster, niet ver daarvandaan. Na verloop van tijd werd Kyneburga er tot abdis gekozen, en zij zijn daar ook gestorven, tegen het einde van de 7e eeuw.

De heilige Viktor, Viktorinos en zijn vrouw Bassa waren in Nikomedië gevangen genomen. Omdat zij vasthielden aan het geloof werden zij telkens opnieuw mishandeld en gemarteld, in verschillende steden. Na drie jaar stierven zij ten slotte in de gevangenis van Apamea.

De heilige Job, een Moskoviet, was onverschillig opgegroeid, maar later werd hij zozeer gegrepen door de schoonheid van de kerkzang, dat hij allengs steeds nader tot de kerk kwam, en tenslotte werd hij monnik. Om zijn welsprekendheid en statig voorkomen werd hij biechtvader van Peter de Grote, maar tengevolge van intriges werd hij naar Solovjetski verbannen. Daar stichtte hij een skite op het Anser-eiland, waar hij het grote schima ontving onder de naam Jezus. In de ouderdom van 85 jaar is hij daar gestorven in 1720.

De heilige Chrodegang, bisschop van Metz, was afkomstig uit de streek van Leuven en opgevoed in de abdij van Sint-Trond. Om zijn geleerdheid en vele andere talenten stelde Karel Martel, de hofmeier, hem aan tot kanselier van Frankrijk, in 737. Hij wendde zijn invloed vooral aan ten behoeve van de ongelukkigen in de samenleving; en de weduwen en wezen vonden in hem een tweede vader. Na de dood van Karel werd hij bisschop gekozen van Metz, in 742. Koning Pepijn zond hem met een diplomatieke opdracht naar de koning der Lombarden, die bezig was Noord-Italië te veroveren, met het verzoek af te zien van het brandschatten van Rome, maar hierbij had hij geen succes. Des te meer wijdde hij zich nu aan het besturen van zijn diocees. Hij stichtte een communauteit waarvan de leden als ‘kapittel’ de goddelijke diensten zouden doen in de kathedraal, terwijl ze verder een gemeenschappelijk leven zouden leiden. Hij schreef voor hen een regel met 34 artikelen. Deze gemeenschap kwam tot stand in 755. Verder stichtte hij nog verschillende abdijen die grote bekendheid verwierven door de muziekscholen die eraan verbonden waren.
Hij was een sterke en edelmoedige persoonlijkheid, die zich uitstekend wist uit te drukken, zowel in het Latijn als in het Duits, en daardoor was hij de ideale persoon om het werk van de heilige Bonifatius voort te zetten. Hij is gestorven in 766.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Maximos, een monnik, die werd gestenigd; Eufrosynos werd in kokend water gedood; Tyrannos, bisschop van Antiochië, 299-311; Gregorios‚ de zoon van de verlichter van Armenië; Alexandros, Diodoros, Jukundos, Karisios, Klaudianos en een andere Klaudianos, Merkurios en Papias, die geleden hebben in Nikopolis; Abraham de Bulgaar, ter dood gebracht door zijn tot de islam bekeerde landgenoten; en Marcianus, bisschop van Tortona, gedood onder Trajanus.

Eveneens op deze dag de heilige Sezin, metgezel van de heilige Patrick, abt in Bretagne, 529; Baldred, kluizenaar op de Bass-rots aan de monding van de Firth of Forth, 8e eeuw; Bilfred, goudsmid, helft 8e eeuw; Anthimos en Alefos; Evagrios, bisschop van Constantinopel in 380, maar hetzelfde jaar verbannen; Balcred, bisschop van Glasgow, 608; Tibba, kluizenares in Schotland, 7e eeuw; de Schot Cadroël werd monnik en abt in Frankrijk, Saint-Benoit-sur-Loire, en in 960 hervormde hij de abdij te Metz, hij is gestorven in 975; Basilius, bisschop van Bologna; en Ollegarius, bisschop van Tarragona.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.