De heilige Konon met zijn vrouw Anna, uit lsaurië. Hij had Christus gevonden en in vurig enthousiasme wilde hij geheel voor Hem leven. Op aandringen van zijn ouders was hij gehuwd met Anna, een verwante ziel, die door hem ook in Christus geloofde en in maagdelijkheid aan Christus toegewijd wilde leven. Door de geestelijke kracht van zijn prediking, waarbij vaak wonderen geschiedden, bracht Konon velen tot het geloof, vooral toen tijdens een zware pokkenepidemie menige zieke door zijn gebed werd genezen. Ook zijn ouders, Nestor en Nada, namen het geloof aan. Nestor werd gevangen genomen en stierf de marteldood. Ook Konon werd opgebracht en heftig gegeseld; maar toen kwam er zoveel verzet van het volk, onder wie hij zovelen genezen had, dat de stadhouder bang werd en hem vrij liet. Met bloed overdekt werd Konon naar huis gebracht. Hij genas enigszins maar is twee jaar later toch aan de gevolgen overleden.

De heilige Konon de tuinier uit Nazareth, leefde te Mandona in Pamfylië, waarheen hij was gevlucht. Hij verdiende zijn brood in een tuinbedrijf, waar hij rustig kon werken terwijl zijn geest gericht was op God. Maar ook daar vlamde de vervolging op onder Decius en hij werd ter dood gebracht in de 3e eeuw, evenals de heilige Onesios.

De heilige Adrianos, abt van het Posjechonië-klooster, met twee van zijn monniken, David en Leonides. Adrianos was een leerling van Kornelios Komelski en stichter van het klooster van de Ontslaping van de Moeder Gods bij Posjechonië. in 1550 werd het jonge klooster overvallen door rovers die de kerkschatten wilden stelen. Zij doodden de monniken die hun in de weg kwamen waaronder de abt en de hoogbejaarde David. Leonides, die had meegewerkt aan de stichting en velen had aangetrokken door zijn heilig leven, was het voorafgaande jaar gestorven; hij wordt samen met zijn mede-monniken herdacht.

De heilige Theofilos, bisschop van Caesarea in Palestina, is vooral bekend geworden door zijn onderricht over de Paasdatum. Er was een stroming die het Pascha des Heren wilde vieren op de joodse paasdatum, de 14e Nisan (vandaar de naam: Quartodecimanen). Hij toonde aan dat de apostolische traditie de viering op zondag was. Hij had groot gezag door zijn geleerdheid en zijn oprechte levenswijze. Hij is gestorven tegen het einde van de 2e eeuw.

De heilige Eulogios van Palestina verdeelde na de dood van zijn ouders heel zijn vermogen onder de armen, en trok als bedelaar door het land, waardoor hij vele ongelovigen tot Christus bracht. Daarvoor moest hij zware martelingen ondergaan en tenslotte werd hij onthoofd.

De heilige Hesychios de vaster leefde in Bithynië op een steile en woeste berg, waar hij een kerk had gebouwd. Hij voorzegde een maand tevoren de dag van zijn dood in 790.

De heilige lraïs (Raïs of Heraïs) was een meisje van 10 jaar uit Alexandrië. Met een groep van ongeveer 150 christenen, onder wie we nog de namen Fotios, Archelaos en Kyrillos kennen, werd zij per schip naar Antinopel gebracht, om moeilijkheden te vermijden. ln deze stad, waar ze niet bekend waren, werden ze allen gefolterd en tenslotte onthoofd.

De heilige Markos de vaster had zich van jongsaf toegelegd op de studie van de Heilige Schrift. Hij was een leerling van de heilige Johannes Chrysostomos. Toen hij 40 jaar oud was, werd hij monnik en hij heeft nog 60 jaar in ascese geleefd. Hij heeft werken geschreven over het ascetisch leven, die in zulk een hoog aanzien stonden dat er een Griekse spreuk was die zei ‘Verkoop alles en koop Markos’. Geheel de Heilige Schrift kende hij uit het hoofd naar woord en betekenis. Hij blonk niet slechts uit door geestelijke wetenschap maar hij was er geheel door bezield zodat er een warme liefde van hem uitging die de mensen, maar ook alle andere schepselen omvatte. Daarvan getuigt een mooi verhaal hoe eens een hyena haar blinde jong bij hem bracht, dat hij toen door zijn gebed genas. Hij heeft een 40-tal geschriften nagelaten, die echter grotendeels verloren zijn gegaan. Drie ervan zijn opgenomen in de Filokalia. Hij is rond 450 gestorven, 100 jaar oud.

De heilige Johannes van Bulgarije had zich laten overhalen om de islam aan te nemen toen hij nog maar een jongen was. Later kwam hij tot inkeer en vluchtte naar de Athos, waar hij drie jaar verbleef in de Grote Laura van de heilige Athanasios. Toen hij 19 jaar oud was, ging hij terug naar Constantinopel‚ waar hij openlijk beleed christen te zijn. Hij werd toen onthoofd, in 1784.

De heilige Drausinus, bisschop van Soissons, was opgevoed door de heilige bisschop Anseric, die hem in 649 opnam onder zijn geestelijken. Toen deze gestorven was, werd hij diens opvolger, omdat hij reeds populair was door de liefderijke zorg die hij voor de mensen had. Ofschoon hij een zwak gestel had, wijdde hij zich, zonder ook maar iets te veronachtzamen, aan zijn taak. Geregeld bezocht hij de parochies in zijn diocees, ondanks het moeizame reizen. Hij zorgde voor de armen, voor de gevangenen en voor de doortrekkende pelgrims. Hij bouwde de abdij van Sint Pieter bij Compiègne en maakte die tot een modelklooster. Direct na zijn dood in 675 werd hij dan ook reeds als een heilige vereerd.

De heilige Virgilius, aartsbisschop van Arles, was een kloosterkind van de beroemde abdij van Lerins. Hij onderscheidde zich daar zozeer dat hij later tot abt gekozen werd. Ook in de verdere omtrek raakte hij bekend en toen de bisschopszetel van Arles vacant werd, koos de bevolking hem vrijwel unaniem tot bisschop, in 588.
ln opdracht van paus Gregorius de Grote wijdde hij de heilige Augustinus tot bisschop van Canterbury voor zijn missie in Engeland. Hij bouwde verschillende kerken in Arles, waaronder de kathedraal van de heilige Stefanos. Hij stond hoog in aanzien bij het volk door de kracht van zijn persoonlijkheid en zijn vurig gebedsleven. Zijn gebeden werden vaak op wonderbare wijze verhoord. Na een vruchtbaar bestuur van dertig jaar is hij gestorven op 10 oktober 610 en hij werd begraven in de door hem gebouwde kerk van de heilige Honoratus.

De heilige Kieran (Ciaran of Piran), abt van Saigir, de ‘Eerstgeborene onder de heiligen van Ierland’. Hij was reeds bisschop van Ierland vóór de komst van de heilige Patrick. Hij had dertig jaar als heiden geleefd toen hij voor het eerst over Christus hoorde spreken. Wat hij hoorde greep zo diep in zijn ziel dat hij de reis naar Rome ondernam om meer over Hem te weten te komen. Daar kwam hij tot het volle geloof en hij bleef er nog twintig jaar om de Schrift te bestuderen en de kerkelijke wetten. Toen werd hij tot bisschop gewijd in 538, met de opdracht het geloof te gaan prediken in zijn geboorteland, waar de heilige Patrick inmiddels reeds met zijn missie was begonnen.
Kieran landde in Ierland in een eenzame streek, die sindsdien Saigir wordt genoemd. Hij leefde eerst als kluizenaar maar trok jonge mensen uit de omgeving aan, met wie hij een klooster stichtte. Rondom dit klooster ontstond langzamerhand een stad. Van daaruit trok hij rond om het Evangelie te prediken en hij bracht een menigte bekeringen tot stand, vooral in de stad Ossory, waar hij zijn zetel vestigde. Hij is waarschijnlijk gestorven te Saigir, rond 550.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Fokas, die vele folteringen moest doorstaan in Antiochië en zijn martelaarschap in 320 volbracht; Eulampios uit Palestina, gedood met het zwaard; de hiërodiaken Parthenios, door de Turken gestenigd toen hij uit de kerk kwam; Onesios, 1e eeuw; en Luperculus te Auch.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.