Ontvangenis van de heilige, roemrijke profeet, voorloper en doper des Heren, Johannes. Zijn ontvangenis wordt aangekondigd door de Aartsengel Gabriël (Lk.1;13-19).
Omdat Christus gezegd heeft: Onder wie uit vrouwen geboren zijn, is er geen grotere opgestaan dan Johannes de Doper (Mt11;11)‚ wordt hij vaak in de Kerk herdacht: ontvangenis, geboorte en dood; 23 september, 24 juni, 29 augustus; synax, 7 januari; reliekenfeesten, 24 februari, 25 mei, 12 oktober.

De heilige martelaren Andreas en Johannes, met zijn zonen Petros en Antoninos. Zij waren afkomstig van Syracuse op Sicilië, en in slavernij geraakt bij een Saraceen in Afrika. Toen zij niet de islam wilden aannemen, werden zij mishandeld en gedood, in de 9e eeuw.

De heilige vrouwen Polyxenia en haar zuster Xanthippe waren door de apostel tot Christus gebracht, en op hun beurt bekeerden zij vele heidenen. Zij zijn in vrede gestorven in Spanje.

De heilige martelaar Nikolaas Pantopolos was‚nog maar een jongeman van 15 jaar toen hij ervan werd beschuldigd de islam te hebben aangenomen. Het was gebeurd toen hij les kreeg van een buurman, de barbier, om Turks te leren, dat zou goed zijn voor de kruidenierszaak van zijn vader. Terwijl er Turkse soldaten in de zaak waren om zich te laten scheren, liet de buurman zijn leerling de islamitische geloofsbelijdenis voorlezen, wat deze gewillig deed als een taaloefening. Daarna werd triomfantelijk gezegd dat hij dus nu moslim geworden was. Toen hij volhield christen te zijn, werd Nikolaas voor de rechter gebracht, en na langdurige mishandelingen onthoofd in Konstantinopel, 1672. Zijn relieken werden naar de Athos overgebracht

De heilige martelaar Johannes uit Konitsa (Epiros). Hij was geboren uit moslim-ouders, zijn vader was een sjeik in de orde der Derwisjen. Hij werd zelf ook demisj en bekleedde een hoog ambt bij de bestuurder van Aitolië. Hij was een idealistisch gezinde jongeman en voelde zich steeds meer getrokken tot het christendom. Niemand durfde het echter te dopen en Johannes trok daarom weg naar een van de vele Griekse eilanden. Op Itaka werd hij gedoopt en trad hij in het huwelijk. Hij verdiende zijn levensonderhoud als eenvoudige landwacht. In 1813 kwam zijn vader te weten dat zijn zoon christen geworden was op Itaka. Hij liet hem opsporen en daardoor raakte zijn identiteit bekend en kwam hij voor de rechter. Na langdurige kwellingen werd hij ter dood gebracht in Blacheri in 1814. Zijn lichaam werd voor de honden geworpen, maar de christenen wisten er in het geheim beslag op te leggen, zodat hij naar behoren werd begraven.

De heilige Innokentios, metropoliet van Moskou, apostel van Noord- Amerika en Siberië, gestorven 31 maart 1879, op welke dag zijn feest wordt gevierd.

De heilige Liberius, paus van Rome, 352466. Zijn bestuur omvat een uiterst moeilijke periode voor de Kerk onder het bewind van een ariaanse keizer die met geweld het arianisme in de Kerk wilde invoeren. Het was ook de tijd waarin de grote Athanasios telkens in verbanning moest gaan. Ook Liberius werd naar het onherbergzame Thracië gezonden. Na twee jaar in deze ongelukkige omgeving, verstoken van alle hulp, stemde Liberius toe in een halfslachtig semi-ariaanse geloofsbelijdenis, en veroordeelde Athanasios. Daarop mocht hij naar Rome terugkeren, waar zijn val nog niet bekend was gemaakt, ene waar hij in triomf werd ingehaald.
Er volgt nu een onduidelijke periode, vol strijd en bloedvergieten, tot in de kerken toe. Maar in 362 kwam Liberius van zijn dwaling terug en schreef aan Athanasios die toen in Alexandrië was teruggekeerd, dat hij ten volle zijn orthodoxie erkende. Aan de bisschoppen in Italië schreef hij dat er boete gedaan moest worden voor de in onervarenheid begane fouten. En dat in overeenstemming met Griekenland en Egypte het Credo van Nicea als het ware paspoort van de Kerk moest worden erkend. En in het laatste jaar van zijn leven vroeg ook een grote groep van semi-ariaanse bisschoppen zijn bescherming om tot eenzelfde besluit te komen. Zo kwam hij in 366 nog in een zekere rust aan het einde van zijn leven dat zo dicht bij een mislukking was geweest.
Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 27 augustus.

De heilige martelaar Linus, bisschop van Rome, ter dood gebracht in 67. Hij wordt genoemd in een brief van de apostel (2 Tim.4:24) en de heilige Ireneos noemt hem de eerste bisschop van Rome. Hij is waarschijnlijk aangewezen door de heilige Paulos voor de christenen uit de heidenen, terwijl de eveneens genoemde Cletus (of Clemens) voor Petros de bisschop over de joodse christenen was. Over de duur van zijn episcopaat zijn geen sluitende gegevens te achterhalen. Het meest waarschijnlijk is dat zijn bestuur 11 jaar duurde, van 65 tot 76, en dat hij toen de marteldood gestorven is.

De heilige martelaar Paxentius waarschijnlijk een leerling van de heilige Dionysios, legde zijn getuigenis af gedurende de eerste tijd van het christendom in Frankrijk, in de streek bij Parijs.

De heilige Adamnan, abt van Raphoe in Ierland, waar hij ook gestorven is in 704, tachtig jaar oud. Hij was zijn monastiek leven begonnen in het beroemde klooster van de heilige Columba op Iona, die langs grootvaders zijde nog familie was, en werd zelf tot negende abt van dit monniken- eiland gekozen in 679. Als vriend van de koning werd hij in 688 naar Northumbrië gezonden om voorspraak te zijn van de Ierse krijgsgevangenen. Tijdens zijn verblijf aldaar werd hij bekeerd tot de Romeinse gebruiken betreffende de paasdatum en de monniken-tonsuur. In zijn eigen klooster op Iona kon hij daarmee niet veel bereiken; hij had meer succes in Ierland zelf. In 704 deed hij weer een poging op Iona, maar hij stierf voor de beslissende viering van Pasen.
Adamnan werd geroemd om zijn goedheid en deemoed, en om zijn diepgaande kennis van de Heilige Schrift. Onder zijn geschriften was van bijzonder belang een levendige beschrijving van het Heilige Land, die voor velen de stimulans is geweest om de bedevaart te ondernemen die van zo grote invloed is geweest‚ voor de ontwikkeling van de Kerk in West-Europa. Van zijn hand stamt ook een levensbeschrijving van de heilige Columba, die hij in 688 schreef op het eiland Iona, en die ook vele malen in het Engels is vertaald.
Bekend is ook de naar hem genoemde wet van 697, die de bescherming regelde van vrouwen, kinderen en geestelijken, in het bijzonder in oorlogstijd. Zelf was hij er altijd op uit om de vrede tot stand te brengen tussen twistende stammen.

Ook nog op deze dag de heilige martelares Rhaïs te Alexandrië (zie 5 september).

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.