De heilige Eumenios‚ bisschop van Gortyna (Kreta), de Wonderdoener. Hij had van jongsaf het ascetische leven geleid en verenigde een diep gebedsleven met grote nederigheid. Nooit heeft iemand hem een oordeel horen uitspreken over iemand anders, en hij weigerde te luisteren wanneer iemand iets kwaads over een ander vertelde.
De bewoners van Gortyna maakten hem, vrijwel onder dwang, tot hun bisschop. Hij vervulde deze taak met grote wijsheid, en God bracht op zijn voorbede vaak wonderdadige hulp aan hen die in hun nood zich tot hem wendden. Hij werd op aandringen van de door hem bestreden Monotheleten (die in Christus niet een eigen menselijke wil erkennen) van zijn troon verdreven en verbannen naar de Thebaïde, waar hij ook gestorven is, in de 7e eeuw.

De heilige martelares Ariadne was slavin van de heidense stadsbestuurder van Promisa in Frygië in de tijd van keizer Hadrianus. Toen zij weigerde aan een heidens feest deel te nemen, werd zij ter dood gebracht, rond het jaar 130.

De heilige Arkadios, bisschop van Novgorod. Hij was hegoumen van het klooster bij de stad en werd in 1158 tot aartsbisschop van Novgorod gekozen. Hij bestuurde de Kerk 8 jaar, en trad bijzonder op de voorgrond als vredestichter tussen de vele onderling strijdende partijen, en als bijstand van de armen en wezen. Hij is gestorven in 1165.

De heilige martelaren Bidsin, vorst van Grusië, met zijn neef vorst Elisbar en de aanvoerder Sjalwa. Zij kwamen in opstand tegen de Perzische sjah Abbas II die de christenen vervolgde, maar hun poging mislukte. Zij werden gevangen genomen en doodgemarteld in Ispahan in 1661. Ketewanja‚ de vrouw van Sjalwa, bracht hun relieken naar Grusië.

De heilige Methodios, bisschop van Olympos, een havenstad in Likië, en later ook van Patras. Vervolgens kreeg hij de stad Tyros onder zijn hoede. Hij behoort tot de slachtoffers van de vervolgingen en is in Chalkis in Griekenland ter dood gebracht in 311.
Zijn geschriften stonden hoog in aanzien, en er zijn resten van te vinden bij allerlei kerkelijke schrijvers, hoewel ze zelf grotendeels niet meer tot ons gekomen zijn. Slechts één werk is in zijn geheel bewaard gebleven, hebt beroemde Symposion over de maagdelijkheid.

De heilige Ferreolus, bisschop van Limoges in de 6e eeuw. Hij stond zijn gelovigen bij in hun strijd met de hertog en tijdens de oorlog wist hij veel voor hen te bereiken. Hij nam deel aan het concilie van Macon.

De heilige Eustorgius, bisschop van Milaan in de 4e eeuw. De heilige Ambrosius noemt hem een belijder om de moed waarmee hij weerstand geboden had tegen het door de keizer beschermde arianisme. Hij was de 10e bisschop van Milaan.

De heilige Ferreolus‚ ter dood gebracht in 304 te Vienne. Hij was militair, en omdat hij niet de goden van de keizer wilde aanbidden, werd hij gedegradeerd, heftig geslagen en daarna in de beerput van de gevangenis geworpen, in de vuiligheid en de absolute duisternis. Na een dag zag hij kans om zich van voetboeien te ontdoen en door de riolering te ontsnappen. Deze kwam uit in de Rhône, en hij zwom over de rivier. Hij liep langs de oever tot hij volkomen uitgeput aankwam in een dorp, het tegenwoordige Gène. Zijn verschijning wekte achterdocht: hij werd gevangen genomen en naar Vienne teruggebracht. Daar werd hij toen gedood.

De heilige Romylos was in het jaar 1300 geboren in Binina aan de Donau. Zijn vader was Griek, zijn moeder Bulgaarse. Hij had een bijzondere aanleg voor de studie en toonde een vroegrijpe wijsheid. Zijn ouders wilden hem een goede toekomst in de wereld verschaffen, maar de jonge Raikos ontvluchtte zijn ouderlijk huis en werd monnik in het klooster van Tirnovo, onder de naam Romanos. Daar was hij belast met de zorg voor de kerk. .
Samen met zijn medebroeder Hilarion kreeg hij zegen om zich te laten opnemen in de gemeenschap van de heilige Gregorios de Sinaïet, die vanaf de berg Athos naar Bulgarije gekomen was, om de hesychastische spiritualiteit te beoefenen.
De robuuste Romanos werd ingeschakeld bij alle zware karweien, en bovendien belast met de zorg voor de zieken, onder wie een lastige grijsaard, die alleen maar in leven kon blijven door dagelijks verse vis te eten. Vol geduld zorgde Romanos daarvoor, ook in de winter, wanneer hij een gat in het ijs moest hakken voor de vangst. Na de dood van Gregorios waren er veel moeilijkheden met Turkse rovers, waarvoor herhaaldelijk de vlucht moest worden genomen. Intussen had Romanos het groot schima aangenomen met de naam Romylos, en hij leidde een kluizenaarsleven. Hij zocht een toevlucht op de Athos, waar zich een aantal leerlingen rond hem verzamelde, maar door de oorlog verlieten zij de heilige Berg en vestigden zich in Avlona‚ het huidige Albanië. Daar deed hij missiewerk maar later vond hij weer zijn vurig verlangde eenzaamheid in Servië, in de buurt van het klooster Ravenitsa. Daar is hij in vrede gestorven in 1376. (zie ook 16 januari).

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Didier, bisschop in de Elzas, eind 7e eeuw; Irene en Sofia, die in Egypte ter dood zijn gebracht onder Hadrianus (117-138); en Kastor.

Eveneens op deze dag de heilige Tiberios, een van de leerlingen van Christus; en Walbert en Bertilla‚ tegen 660.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.