De heilige Adrianos Ondrusovski stamde uit een beroemde Russische familie. Hij kwam in aanraking met de heilige Alexander van Svir en onder diens invloed werd hij zelf ook monnik, in de skite van Walaam. Daar kreeg hij zegen om een nieuwe vestiging te beginnen aan het Ladogameer. Adrianos wist verschillende inwoners te bekeren, en sommigen van hen werden monnik in zijn klooster. Onder hen was het stamhoofd Ondrus, wiens naam met die van Adrianos verbonden bleef.
Toen abt Adrianos in 1549 op de terugreis was van een bespreking in Moskou, werd hij onderweg door inwoners van de streek vermoord. Zijn lijk werd in een poel gegooid, en pas na twee jaar, op goddelijke openbaring, geheel onbedorven teruggevonden, en in het klooster begraven.

Gedachtenis van de icoon van de Moeder Gods van Wladimir, op deze dag in 1395 overgebracht naar Moskou en daar met groot eerbetoon door de metropoliet en heel de bevolking ontvangen. Op diezelfde dag besloot de wrede Tammerlaan, ‘De Gesel Gods’, zijn aanval op de stad te staken, ofschoon hij haar reeds bijna geheel had ingesloten.

De heilige Adrianos en Natalia, met 23 medemartelaren: Anatolios, Anthimos, Antiochos, Eleutherios, Euethios‚ Euretos, Eutychios, Faretios, Gentelios, Hermogenes, Joannes, Karterios, Klaudios, Kyriakos, Mardonios, Marinos, Menodios, Platon (Plato), Synetos, Theagones‚ Theodoros, Thyrsos en Troadios.
Tijdens de christenvervolging onder keizer Maximiaan was Adrianos de militaire gouverneur van Nikomedië. Hij was verontwaardigd over de wrede behandeling van de christenen, en diep onder de indruk van de door hen betoonde moed. Hij protesteerde bij de keizer en zei dat hij het eervoller vond tot zulke slachtoffers te behoren dan tot de partij der vervolgers. “Dan kon hij meteen zijn zin krijgen”, vond de keizer, en liet hem opsluiten bij een groep van 23 christenen. Hun werden de knieën gebroken en zo werden zij hulpeloos achtergelaten in de gevangenis totdat zij zich van Christus zouden afwenden of anders ellendig sterven.
Natalia, de christenvrouw van Adrianos, wist door omkoperij te bewerken dat zij bij hen werd toegelaten. Zij verlichtte zo goed mogelijk hun pijn en wekte hen op trouw te blijven aan hun goddelijke Meester. Na de dood van haar man, rond 300, bleef zij altijd terugkomen bij zijn graf in Argyropolis, bij Byzantium, waar de relieken van de martelaren waren heengebracht, en daar is zij ook begraven.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Adrianos, zoon van keizer Prebos, die geleden heeft onder Likinios in 320; de monnik-martelaar Adrianos, abt van het Posjechonskiklooster, 1550; Attikos en Sisinios, met het zwaard ter dood gebracht; Ireneus en Abundius, te Rome in het riool verdronken onder Valerianus Secundus, een aanvoerder uit het Thebaanse legioen, gedood in Ventimiglia; Alexander, legionair, onthoofd in Bergamo; Simplicius met zijn zonen Constantius en Victorianus, onder Antoninus gefolterd en gedood in het Marsen-land; en Victor, om het geloof gedood in Spanje.

Eveneens op deze dag de heilige monnik Ibestion, belijder; Tithoës uit de Thebaïde, een leerling van de grote Pachomios; Joasaf, zoon van koning Awenir; Kyprianos van Storozjev, een bekeerde rover; Adrianos van Uglitz; Gelasius, bisschop van Poitiers, 5e eeuw; Pelagia, weduwe te Limoges, 584; Euladius, bisschop van Nevers, 6e eeuw; Rufinus, bisschop van Capua; en Felix, priester te Pistola.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.