De heilige Andreas Stratelates, de Tribuun, grootmartelaar, die geleden heeft tijdens de regering van Maximiaan. Deze had in het bijzonder de vervolging gelast van militairen die niet wilden offeren aan de Genius van de keizer. Na een overwinning, behaald tijdens een veldtocht tegen de Perzen, die het rijk waren binnengevallen en het met onafzienbare legers overstroomden, werd er een offerfeest gehouden ter ere van de onsterflijke goden. Andreas en een aantal van zijn soldaten, die zich na deze ongelooflijke overwinning tot Christus hadden bekeerd, weigerden daaraan deel te nemen. Zij werden vastgespijkerd en later onthoofd, in 303 in het Taurosgebergte. Op de plaats van hun martelaarschap ontsprong een bron met geneeskrachtig water.

De heilige Timotheos, Thekla en Agapios legden hun getuigenis af in Palestina ten tijde van keizer Maximiaan. Timotheos was leraar, een vroom, goed en welsprekend man. Hij werd gevangen genomen en ondervraagd, waarop hij zijn geloof in Christus beleed, de Zoon van God Die om ons vlees is geworden. Na eindeloze folteringen werd hij langzaam verbrand.
Thekla en Agapios uit Berya werden te Gaza gearresteerd en na hun belijdenis voor de wilde dieren geworpen‚ die hen verscheurden. Agapios werd gespaard en opnieuw in de gevangenis gebracht, waar hij twee jaar verbleef tot de komst van de keizer. Hij werd toen in het circus ondervraagd, waarbij hij luide verklaarde dat hij alles wilde lijden, maar Christus nooit zou opgeven. Toen snelde hij naar de beer die tegen hem werd opgehitst. Deze takelde hem geweldig toe, maar liet hem verder liggen. Opnieuw werd hij naar de gevangenis gesleept, en toen hij de volgende morgen nog bleek te ademen, werd hij in zee verdronken.

De heilige Theofanes, de Nieuwe Wonderdoener, uit Janina. Hij werd monnik van het Dochiariouklooster op de Athos, waarvan hij later de hegoumen werd. Kort daarna kwam een dringende smeekbede van zijn zuster, dat haar zoon door de Turken gevangen genomen was en dat hem foltering en de doodstraf te wachten stonden. Theofanes achtte het waardevoller een poging te doen een mensenleven te redden dan zijn plaats in het klooster te behouden. Hij deed zelfs de gelofte niet meer terug te keren naar zijn beminde Athos indien zijn reddingswerk zou slagen.
Daartoe begaf hij zich naar Konstantinopel, waar hij door omkoperij en door invloedrijke vrienden erin slaagde de jongen te laten ontsnappen. Theofanes ging toen naar Makedonië, waar hij eerst een kerkje stichtte ter ere van de heilige Joannes de Voorloper. Later stichtte hij een klooster ter ere van de Aartsengelen te Nausa in Makedonië, waar de Athoskloosters vele bezittingen hadden. Het lag in een prachtige omgeving, waar verschillende watervallen waren en de boomgaarden een rijke oogst boden. Daar werkte hij de rest van zijn leven. Hij stierf in hoge ouderdom in 1690. Zijn relieken werden door vele wonderen verheerlijkt.

De heilige Cledog (Clintanc) stamde uit een familie met verschillende heiligen in Wales. Hij werd op een jachtpartij arglistig vermoord om een meisje, in 482. Toen het onmogelijk bleek de ossewagen die zijn lijk moest vervoeren, in beweging te krijgen, werd er ter plaatse een kapel opgericht, en langzamerhand ontstond er een verering als martelaar.

De heilige Julius, een Romeins senator, is met knuppels doodgeslagen tijdens de vervolging van Commodus. Hij was in het christendom onderricht door de heilige Eusebius, Peregrinus, Vincentius en Pontianus, die hem ook bijstonden bij het verdelen van zijn bezittingen onder de armen.

Gedachtenis van de Verschijning van het heilig Kruis. Toen Konstantijn zich opmaakte voor de beslissende strijd tegen Maxentios, zag hij in de buurt van Trier, op klaarlichte dag, een geweldig kruis aan de hemel, stralender dan de zon. In zijn ontzetting las hij rond het kruis de woorden: ‘ln dit teken overwin’.
Heel de legerschare was hiervan getuige, en ogenblikkelijk werden strijdvaandels vervaardigd met dit symbool, waardoor de moed en het zelfvertrouwen geweldig werden aangewakkerd.

De heilige Mochteus, de zoon van een Engelse bard, kwam met zijn ouders naar Ierland tegen het begin van de 6e eeuw. Zij waren christenen en met grote vreugde verwelkomden zij de heilige Patrick. Deze zond hem naar Rome, waar hij een tiental ijverige priesters bijeenbracht om Patrick te gaan helpen. Mochteus vestigde zich toen in Louth, waar hij misschien ook bisschop is gewijd. Hij was de jongste en langstlevende leerling van de heilige Patrick. Hij is gestorven in 535.

De heilige Sebaldus, zoon van een Deens stamhoofd‚ werd grootgebracht aan het hof van koning Dagobert. Van 733 tot 739 was hij in Rome, toen ook de heilige Willibald daar verbleef. Met hem trok hij naar de wilde stammen in Duitsland. Daar werkte toen ook de heilige Bonifatius. Willibald vestigde zich in Eichstadt, terwijl Sebaldus meer naar het noorden trok, naar de streek van het huidige Neurenberg, waar hij nog steeds bijzonder vereerd wordt.
Hij wist de ijzige harten der onwillige Germanen tot vurige liefde voor Christus te brengen. Dit wordt op poëtische wijze uitgedrukt in de volgende legende: Sebaldus kwam op een van zijn missiereizen door en door verkleumd in een boerenhut. Tevergeefs trachtte hij zijn bevroren handen en voeten wat op te warmen bij een smeulend vuurtje. De norse boer weigerde zijn hout te gebruiken voor die vreemdeling, al had de boerin medelijden met hem. Sebaldus vroeg haar toen de lange ijspegels af te slaan die aan de dakrand hingen, en die op het vuur te gooien. Hoog schoten nu de vlammen op en verwarmden het steenkoude huis.
Over zijn dood wordt verteld: Toen hij opgebaard lag voor de begrafenis was daar ook een door hem bekeerde vrouw, die uit boete voor haar zondig leven een zware ijzeren band rond haar arm droeg. Toen zij in een plotselinge beweging haar hand boven het lijk uitstrekte om een kaars die dreigde te vallen weer recht te zetten, barstte het ijzer en de boei viel van haar arm. Dit was voor haar een teken dat op Sebaldus’ voorspraak haar talrijke zonden waren vergeven.

De heilige Marianus leefde weggescholen in het Franse woud bij Bourges in de 6e eeuw. Slechts zelden, op bepaalde dagen, liet hij bezoekers toe om met hen te spreken, meestal wist hij zich onvindbaar te maken. Toen hij op zijn gewone tijd toch niet gezien werd, kwam er een zoekactie op gang. Diep in het bos werd toen zijn dode lichaam gevonden. Door de wonderen die bij zijn graf gebeurden, werd hij als een heilige beschouwd.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: de soldaat Eutychianos en Strategikos werden samen in het vuur omgebracht; Mandrianus en Flavianus ter dood gebracht in Toulon; en Magnus, bisschop van Anagni, onder Decius vermoord.

Eveneens op deze dag de heilige Pitirim, bisschop van Perm; Crescentia, maagd te Parijs rond.400; Elaphus, bisschop van Chalons-sur-Marne, 580; Geninus, bisschop van Vannes, 6e eeuw; de priester Donatus, die als kluizenaar leefde in de streek Sisteron; en Flufinus te Mantua.

Gedachtenis van de icoon van de Moeder Gods Donskaja.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.