De heilige Laurentios, dwaas om Christus te Kaluga. Hij bedreef deze ascese ten tijde van vorst Simeon Iwannowitsj‚ wiens leven hij op wonderbare wijze wist te redden tijdens de inval der Tataren. Hij is gestorven in 1515.

De heilige Blaan, bisschop van de Picten in Schotland was een neef van de heilige Cathan. Hij had 7 jaar in Ierland geleefd bij de heilige Comgall, en keerde toen met zijn moeder naar zijn geboorte-eiland terug. Cathan wijdde hem priester voor de dienst van de kerk. Later werd hij bisschop gewijd en trok hij door Noord-Engeland om het geloof te verkondigen. Hij is gestorven tegen het einde van de 6e eeuw.

De heilige Blanc, een van de grote Schotse heiligen in de 9e/10e eeuw. Blanc was een geleerde, maar naarmate zijn kennis groeide, zag hij dat de waarheid alleen in Christus kan worden gevonden. Met een kring van gelijkgezinden stichtte hij een monastieke gemeenschap, waar hij ook het habijt aannam. In hem streed de liefde tot de eenzaamheid met het plichtsgevoel om het woord Gods te verkondigen, en dat verhoogde ten zeerste de innerlijke kracht van zijn prediking. Tegen zijn zin werd hij daarom tot bisschop gewijd, maar daarna diende hij met grote toewijding de hem toevertrouwde gelovigen. Hij is gestorven tegen het einde van de 10e eeuw.

De heilige Deusdedit, een vrome Italiaanse boer, riep elk weekeinde de armen bij zich op de boerderij en verdeelde onder hen alles wat hij die week had overgehouden. Verder had hij zich de gewoonte eigen gemaakt van het ononderbroken gebed. Hij is gestorven in de 5e eeuw.

De heilige Laurentius‚ de diaken van paus Sixtus (zie 6 augustus). Toen deze op weg was naar het executieveld, tijdens de vervolging van Valeriaan, kon Laurentius, die zich onder de samengestroomde menigte bevond, zijn tranen niet bedwingen en hij riep hem toe: “Waarom laat ge mij achter, heilige Vader”? Gij behoort toch niet het offer op te dragen zonder uw diaken?” Sixtus wendde zich tot hem met de woorden: “Mijn zoon, over drie dagen zul je me volgen”. Men had vastgesteld dat Laurentius de schatbewaarder was van de kerk. Hij werd daarom gearresteerd met de opdracht het kerkbezit in te leveren. Laurentius vroeg een dag tijd om alles bijeen te brengen. Heel de nacht trok hij door de armste wijken van de stad om al wat in de kerk aanwezig was aan de behoeftigen uit te delen, en ‘s morgens verscheen hij voor het gerecht, gevolgd door een hele stoet van armen, kreupelen en blinden. “Ziedaar de schatten van de kerk”, zei hij.
Hij werd tot een gruwelijke dood veroordeeld: levend geroosterd te worden boven een klein vuur. Hij werd vastgebonden op het gloeiende rooster en leed zonder een enkele klacht te uiten. Integendeel, zijn gelaat straalde als dat van een engel, in innerlijke vreugde. Hij wist zelfs spottend tegen zijn beulen te zeggen:
“Keer me maar om, deze kant is gaar”.
Zo stierf hij op deze dag in het jaar 258. Hij werd begraven in de zandgroeve aan de Via Tiburtia, op het landgoed van de weduwe Cyriaca, naast de lichamen van de heilige Hippolytus en de priester Justinus. Zijn gedachtenis werd al spoedig gevierd in alle delen van de Kerk als van de beroemdste Romeinse martelaar.
Met hem wordt herdacht de gevangenbewaarder Hippolytus, die door de moed waarmee Laurentius de martelingen verduurd had, tot het inzicht van de waarheid was gekomen, en daarom eveneens ter dood was gebracht.

De heilige Philomena, een maagd-martelares. Haar graf werd gevonden in 1802, bij opgravingen in de catacombe van de heilige Priscilla. Na het verwijderen van de steen met het inschrift “Philumena pax Tecum fiat”, zag men de resten van een lichaam en een glas met ingedroogd bloed. Op de steen waren afgebeeld een anker, een pijl, een palmboom, een gesel, dan twee pijlen en een lelie. Dit wijst duidelijk op een maagd, die na gegeseld te zijn met pijlen doorboord werd. Er was geen datum aangegeven.

Ook nog op deze dag de heilige martelaressen: Asteria te Bergamo ter dood gebracht onder Diokletiaan; en Agathonika, Bassa en Paula, christen-maagden gedood in Carthago.

Eveneens op deze dag de heilige Hero de filosoof; Auctor, bisschop van Metz, 5e eeuw; en Arigus, bisschop van Lyon, 7e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.