Voorfeest van de verheerlijking. Het grote feest van de verheerlijking van onze Heer op de berg Thabor, wordt ingeleid met een Voorfeest om ons voor te bereiden en daardoor dit voor ons zo belangrijke feit nog intensiever te vieren en in ons bewustzijn door te laten dringen. In de dienst beleven we vooral hoe God, Die voor ons volkomen onzichtbaar en onkenbaar is, in de verheerlijkte Christus iets van Zijn Godheid voor ons zichtbaar maakt, als een voorbode van onze toekomstige vreugde.

De heilige Yon, een leerling van de heilige Dionysius van Parijs, werd door hem tot priester gewijd en bracht het geloof in Châtres, het tegenwoordige Arpajon. Nadat hij daar enkele jaren had gewerkt, werd hij gearresteerd en op bevel van de prefect onthoofd.

De heilige Oswald, geboren in 605, was een prins uit het heidense Noord- Engeland, maar had 17 jaar als balling geleefd onder de reeds gechristianiseerde Schotten. Met een kleine legergroep keerde hij toen terug naar zijn onderdrukt vaderland. Op de grens richtte hij een groot houten Kruis op en hij nodigde zijn legeraanvoerders uit neer te knielen om de zege af te smeken tegen een overmachtige vijand. In de nacht had hij een visioen van de heilige Columbanus, de krijgshaftige overste van Iona, die 36 jaar tevoren overleden was. Hij verscheen in stralende schoonheid, strekte zijn luisterrijke mantel uit over de schamele troepen der ballingen en beloofde zijn bescherming. Toen Oswald zijn droom vertelde, beloofden de anderen zich te laten dopen wanneer zij de overwinning zouden behalen.
Met hernieuwde moed stortten zij zich die morgen op de grote menigte der tegenstanders, die onaantastbaar schenen na een serie van 40 achtereenvolgende overwinningen, en brachten hun een beslissende nederlaag toe. Dit was het uitgangspunt van de kerstening van Northumbrië en alle noordelijke staten, die elkander steeds vijandig waren geweest, maar onder koning Oswald tot een hechte natie werden samengebundeld.
Oswald deed een beroep op Iona en dit zond zijn vurigste monniken, onder wie de heilige Aidan, met wie hij een bijzondere vriendschap sloot, om het nieuwe gebied te missioneren. Maar hij spande zelf ook al zijn krachten in om zichzelf te vormen tot het ideaal van een christen-vorst. Hij besteedde een belangrijk deel van zijn tijd aan het gebed, schonk rijkelijk van zijn goederen aan de armen en behoeftigen met wie hij een liefdevol contact onderhield. Zelf vertaalde hij de preken van de Ierse bisschop Aidan voor zijn edelen, zolang deze het Angelsaksisch niet machtig was. Het was juist deze innige vriendschap tussen deze heilige bisschop en de koning, die zulk een weldoende invloed uitoefende op alle gebieden van het leven.
Toen de vijanden opnieuw het land binnenvielen, kwam Oswald om in de slag, 38 jaar oud, in de bloei van zijn leven, in het jaar 642. Zijn lijk werd geschonden maar na een jaar door zijn broeder Oswy veroverd en naar de abdij van Lindisfarne gebracht, waar het door zijn heilige vriend Aidan werd opgewacht. De oprechte toewijding van deze koning, zijn edelmoedigheid en vurige vroomheid maakten dat hij reeds spoedig als heilige werd vereerd en aangeroepen. Zijn verering verbreidde zich tot in Midden-Europa, vooral in Zuid- Duitsland en Noord-Italië, onder andere door de Schotse monniken die hun missietochten tot deze gebieden uitstrekten. Vooral de plattelandsbevolking eert hem, als de patroon van de maaiers en veehoeders. Hij wordt ook herdacht op 9 augustus.

De heilige Eusignios, afkomstig uit Antiochië, was gedurende 60 jaar soldaat geweest, onder de keizers Diokletiaan, Maximiaan en Konstantljn de Grote, en daarna gepensioneerd. Hij had eerst de tijd van vervolging meegemaakt en daarna, toen hij in Rome was, de vrede die voor de Kerk gekomen was, door Konstantijn. Toen was het christendom de heersende godsdienst geworden van het rijk. Vervolgens kwam Juliaan, die het heidendom weer nieuw leven trachtte in te blazen, door het christendom in een bespottelijk daglicht te stellen, waarbij hij zelfs overging tot daden van vervolging. Als oudgediende had Eusignios recht om voor de keizer te verschijnen, en hij verweet hem dat hij de ware godsvrucht die door het bloed der martelaren zo krachtig was gegroeid en door Konstantljn na hemelse visioenen was gesterkt, weer wilde breken. Juliaan ontstak in woede en liet Eusignios, ofschoon hij 110 jaar oud was, onthoofden.

De heilige Euthymios, patriarch van Konstantinopel van 906 tot 911. Hij werd afgezet door de nieuwe keizer en trok zich toen terug in het klooster van de heilige Agathon, waar hij in vrede ontslapen is in het jaar 917.

De heilige Memmius, de eerste bisschop van Chalons-sur-Marne, was een Romeinse priester die naar Gallië was gezonden voor het prediken van het Evangelie. Zijn bekeringswerk had groot succes door zijn grote welsprekendheid en de innerlijke kracht van zijn optreden. Hij is gestorven tegen het einde van de 3e eeuw.

De heilige Afra was een publieke vrouw in Augsburg die daar leefde in het begin van de 4e eeuw. De heilige Narcissus, bisschop van Gerona in Spanje ( zie 18 maart ), waar hij verdreven was door de vervolging van Diokletiaan, kwam tot in Augsburg en vond onderdak in het huis van Afra. Zij en haar moeder kwamen zozeer onder de indruk van zijn innerlijk leven dat zij zich bekeerden en zich door hem lieten dopen.
Na een tijd van vrede, waarin de bisschop en zijn diaken naar Gerona terugkeerden, brak in Rhetia de vervolging uit. Afra, die nu als christin bekend stond, werd voor de rechter geleid. De oude akten vermelden de volgende dialoog:
Rechter Gaius: “Offer aan de goden, het is beter voor je om te leven dan de folterdood te sterven”.
Afra antwoordde: “Ik heb al voldoende in mijn onwetendheid gezondigd dan dat ik er mij nog die, welke u van mij vraagt, aan zou toevoegen”.
Rechter: “Ga naar het Kapitool en offer.”
Afra: “Christus is mijn Kapitool, Hem houd ik steeds voor ogen, Hem belijd ik dagelijks mijn misstappen, aan Hem bied ik mijzelf aan als een vrijwillig offer.”
Rechter: “Ik hoor dat je een slechte vrouw bent. Offer dus, want je hebt geen deel aan de God der christenen.”
Afra: “Mijn Heer Jezus Christus heeft gezegd dat Hij uit de hemel is neergedaald omwille van zondaars.”
Rechter: “Offer, dan krijg je weer minnaars en geld op zak.”
Afra: “Nooit meer zal ik zulk smerig geld aannemen. Het geld dat ik had heb ik als vuilnis weggegooid.”
Rechter: “Je kunt geen christen zijn, je bent een slechte vrouw.”
Afra: “Mijn enig recht op de naam christen is dat God barmhartig is.”
Rechter: “Hoe kun je nu weten dat Christus je aanvaardt?”
Afra: “Doordat Hij toestaat Hem te belijden voor uw rechterstoel.”
Rechter: “Dat zijn toch allemaal maar verhaaltjes. Vooruit, offer!”
Afra: “Christus is mijn verlossing: toen Hij aan het Kruis hing, heeft Hij het paradijs beloofd aan de rover die Hem beleed.”
Rechter: “Houd me niet zolang op met je praatjes, houd op met die dwaasheid en offer, anders laat ik je folteren en levend verbranden.”
Afra: “Laat dit lichaam, dat zo gezondigd heeft, maar lijden.”
Toen velde de rechter zijn vonnis. De beulen grepen haar en sleepten haar naar een eiland in de Lech, rukten haar de kleren van het lijf en bonden haar vast aan de paal van de brandstapel. Toen sloeg zij haar ogen naar de hemel en bad wenend: “Heer Jezus Christus, almachtige God, Gij zijt toch gekomen om de zondaars te roepen en niet de rechtvaardigen, om ze te bekeren. Aanvaard nu de boete voor mijn hartstocht, en red mij door dit tijdelijke vuur dat mijn lichaam moet verteren, van het eeuwige vuur dat zowel het lichaam als de ziel verbrandt.”
En uit het vuur kwam nog steeds haar stem: “lk dank U, Heer Jezus Christus”. En zo gaf zij de geest, in het jaar 304.
De naam Afra wijst erop dat zij een Afrikaanse was, waarschijnlijk een Egyptische, die meegekomen was met het Thebaanse legioen dat in Duitsland gelegerd was. Haar dienaressen Digna, Eumenia en Euprepia begroeven de verbrande resten van haar lichaam een eind buiten de stad en richtten daar een kapelletje op. Dit kwam Gaius ter ore en hij zond een groep soldaten erheen, die zagen dat de meisjes eraan het bidden waren, samen met Afra’s moeder Hilaria. De soldaten stapelden brandhout rond het gebouwtje en zo werden de vrouwen allen samen verbrand.

De heilige Nonna, de moeder van de heilige Gregorios de Theoloog, was gehuwd met een rijke heiden. Door haar optreden en haar woorden bekeerde haar man, die eveneens Gregorios heette, zich tot het christendom, en dat deed hij met zoveel vuur dat hij tot bisschop gekozen werd van Nazianze. Na zijn dood werd Nonna diakones gewijd en stond nu nog rechtstreekser in dienst van de Kerk. Zij is gestorven in 374.

De heilige Antherus en Fabius waren bisschop van Rome. Antherus werd onthoofd in 236. De dorpspriester Fabius werd toen, na een goddelijke openbaring, tot bisschop van Rome gewijd. Samen met de senator Pontius (ter dood gebracht onder Valerianos in 257 in Cimelia, Frankrijk), bekeerde hij keizer Filippos, de Arabier, samen met diens zoon. Fabius werd onthoofd tegen het jaar 250, onder Decius.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Kantidios (Kattidios) en Kantidianos (Kattidianos), gestenigd in Egypte; Sibelos (Soleb), ook in Egypte, met pijlen doorboord; en Emigdius, bisschop van Ascoli, gedood onder Decius.

Eveneens op deze dag de heilige Thyrsos, bisschop van Karpatië op Cyprus; Cassianus, bisschop van Autun, afkomstig uit Egypte en gestorven rond het jaar 320; Paris, bisschop van Teano; Job (Hiob) van Ouchtelsk, 1628; Venantius, bisschop van Viviers, 6e eeuw; de monnik Viator, 6e eeuw; de monnik Frou; Abel, aartsbisschop van Reims, 750; en Diederik (Thierry), bisschop van Kamerijk 868.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.