De heilige Anthysa verlangde er vanaf haar jeugd naar moniale te worden. Van de om zijn deugd beroemde askeet Sisinnios kreeg zij de monnikswijding en hij onderrichtte haar in het monastieke leven. Daarna trok zij verder en stichtte in Mantinea (Klein-Azië) zowel een mannen- als een vrouwenklooster‚ waar velen bijeenkwamen om de askese te beoefenen. Toen zij zo bekend raakte, zond de ikonoklastische keizer er een vertegenwoordiger heen om er het ikonenverbod in te scherpen. Omdat zij volhardde in het vereren van de ikonen werd zij gestraft en uit het land verbannen. Niet lang daarna is zij in ballingschap gestorven, in de tweede helft van de 8e eeuw.

De heilige Aurelius met zijn vrouw Sabagotha (of Natalia), Felix en zijn vrouw Liliosa. Zij leefden in Spanje tijdens de islamitische overheersing en waren van moorse afstamming. Wanneer dergelijke mensen christen werden dan konden zij met zekerheid rekenen op de doodstraf. Sommige fanatieke christenen riepen dit lot over zichzelf af door de Islam openlijk te beledigen.
Aurelius was de zoon van een christen-Goth en een moorse moeder en, al jong wees, opgevoed door een tante die christen was. Hij was getrouwd met de moorse Sabagotha, die door haar stiefvader in warme liefde tot Christus was opgevoed. Zij waren beiden in het geheim gedoopt maar islamitisch getrouwd en alleen persoonlijk voor een priester. Hun vrienden Felix en Liliosa verkeerden in dezelfde omstandigheden. Uit angst gedroegen zij zich als moslims terwijl zij in hun hart christen waren: het was een voortdurende gewetenskwelling.
Op een dag zag hij hoe een martelaar tot spot door de stad geleid werd, achterstevoren op een ezel, met zware kettingen geboeid en de naakte rug overstroomd met bloed door de geseling. Hij schaamde zich nog meer en nu begon hij met zijn vrouw de gevangen christenen te bezoeken. Hun vastberadenheid tot in de dood maakte een diepe indruk op hen. Sabagotha droomde erover hoe zij uitgenodigd werden tot het martelaarschap. Er zou een monnik tot hen gezonden worden om hen te begeleiden.
Zij troffen voorzieningen voor hun twee dochtertjes, die ze hadden ondergebracht bij christen-pleegouders, zodat hun toekomst financieel veilig gesteld was en ze gingen biechten in het klooster buiten de stad. Daar ontmoette Sabagotha een monnik die op bedelreis was uit Jeruzalem (een goede, nederige man, staat er in de akten, maar erg vies, daar hij zich sinds een kwart eeuw niet had gewassen) en ze herkende hem van haar droom. Nu vond zij de moed om haar plan ten uitvoer te brengen.
Sabagotha en Liliosa gingen met ongesluierd gelaat naar de kerk, zoals de andere christenvrouwen. Dit kwam de Kadi ter ore en hij liet hen voor zich brengen. Zij beleden christen te zijn. Toen werden hun echtgenoten erbij gehaald, die dezelfde belijdenis aflegden. Dezelfde monnik, Georgios, was erbij tegenwoordig en begon te schelden op Mohammed, zodat hij ook gevangen genomen werd. De twee echtparen werden ter dood veroordeeld als renegaten. De monnik zou smadelijk worden weggejaagd, maar omdat hij opnieuw heftig begon te schimpen onderging hij hetzelfde lot als de anderen, in 852.

De heilige Zeven Jongelingen van Efese: Maximilianos‚ Malchos, Martinianos, Dionissios, Joannes‚ Serapion en Constantinos (of Exakoustodianos), ook wel genoemd de Zeven Slapers. Zij beleden hun geloof voor de rechter te Efese, in 250. Zij werden ingemetseld in een grot en ontsliepen in de Heer. In 479 vond men hun en later werd er verhaald dat zij slapend gevonden werden en weer ontwaakten voor enkele dagen, als getuige van de mogelijkheid der opstanding.

De heilige Klemens Slovensky was een mede-missionaris van de heilige Methodios in Moravië. Na diens dood werd hij, met vier anderen, door het duits-gezinde bestuur uit het land gezet. Zij wendden zich nu tot de Bulgaren waar ze goed ontvangen werden. Klemens werd bisschop gewijd en had zijn zetel in de buurt van Ochrid. Er bestaan nog enkele van zijn preken, die duidelijk gericht zijn op pasbekeerden. Hij is in Ochrid gestorven in 916

De heilige Panteleimon onderging de marteldood te Nikomedië‚ tijdens de vervolging van Diokletiaan. Al heel vroeg was er in Konstantinopel een kerk gebouwd tot zijn eer, die in 532 in zulk een vervallen staat verkeerde dat die moest worden herbouwd. De akten van zijn dood stammen uit veel later tijd. De vermelde feiten zijn dat hij een arts was, zoon van een christen-moeder en een heidense vader. Zijn eigenlijke naam was Pantaleon‚ helemaal leeuw, maar om zijn goedhartigheid werd hij Panteleimon, de albarmhartige, genoemd. Hij stond bekend om zijn bijzondere kundigheid en daardoor was hij lijfarts van keizer Maximiaan, maar toen hij door de priester Hermolaos tot het christendom was bekeerd, vatte de keizer, daarin gesterkt door jaloerse collega’s een heftig wantrouwen tegen hem op en liet hem ter dood brengen, in 305, toen hij ongeveer dertig jaar oud was. Ook een blinde, die door Panteleimon genezen was en daardoor tot het geloof was gekomen, werd ter dood gebracht.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Felix, bisschop van Nimes; Maurus‚ bisschop van Bisceglié, met Panteleimon en Sergius onder Trajanus; Felix, Julia en Jucunda in Nola; en Celestinus I, bisschop van Rome ten tijde van het Concilie van Efese.

Eveneens op deze dag de heilige Joasaf‚ metropoliet van Moskou, naar een klooster aan de grens verbannen en daar gestorven, 1555; Nikolaos Katsianov, Dwaas om Christus in Novgorod, 1392; Herman van Alaska‚ 1837; Etherius, bisschop van Auxerre; Ursus, bisschop van Troyes, 426; Desiderius, bisschop van Besancon, 5e eeuw; Ursus, abt te Loches, 5e eeuw; Leubaïs, abt, einde 5e eeuw; Fronimus, bisschop van Metz, tegen 500; Galacterius, bisschop van Lescar, 6e eeuw; Gorazdos, bisschop in Moravië; de priesters Angeliaros, Nahum en Sabbas, die met hem gewerkt hebben aan de verbreiding van het geloof onder de Slavenvolkeren; en Manuel, een monnik.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.