De heilige martelaar Basiliskos, een neef van de grootmartelaar Theodoros Tyron. Hij was eerst gemarteld, samen met Eutropios en Kleonimos. Deze werden gekruisigd en stierven, maar omdat Basiliskos nog zo jong was, werd hij opnieuw in de gevangenis geworpen. Door wisseling van bestuursambtenaren bleef hij daar lange tijd, want intussen was zijn zaak uitgesteld. Hij smeekte God dat hij niet beroofd zou worden van een marteldood omwille van Christus. De Heer Jezus verscheen hem en beloofde zijn verlangen te zullen vervullen, maar zei dat hij eerst afscheid moest nemen van zijn huisgenoten. Toen werd hij vrijgelaten en hij vertrok naar zijn dorp, naar zijn moeder en zijn broers.
De nieuwe gouverneur liet hem echter direct ophalen en gebood hem te offeren. Op zijn weigering werd Basiliskos onthoofd in Komana in 308.

De heilige rechtvaardige Melchisedech, koning van Salem (wat betekent “Vrede”, en dat de voorganger was van het latere Jeruzalem), en priester van God de Allerhoogste. Abraham gaf hem tienden van de buit die hij op de invallers teruggewonnen had, en Melchisedech zegende hem. Hij wordt vereerd als voorafbeelding van Christus die, zoals de Psalm zegt: “Priester is in eeuwigheid naar de wijze van Melchisedech”.

De heilige martelaar Joannes-Wladimir, koning van Servië. Zijn ouders waren vrome christenen en onder Joannes begon een geestelijke hergeboorte van Servië. Hij volgde een breed opgezet programma van bouw van nieuwe en grotere kerken, herstel van kloosters, inrichting van ziekenhuizen en gastverblijven, en verbetering en uitbreiding van scholen en seminaries.
Over het einde van zijn leven lopen de berichten sterk uiteen. In elk geval werd hij in 1015 lafhartig vermoord, maar de omstandigheden zijn duister.

Gedachtenis van de vaders van het Tweede oecumenisch Concilie, Konstantinopel 381, tegen de ketterij van Makedonios, die over de Heilige Geest zei dat deze slechts een schepsel was van God. Ook in onze tijd wordt de Heilige Geest door velen niet gezien als een goddelijke Persoon, maar als een kracht van God.

De heilige Aigulf (Aoust)‚ aartsbisschop van Bourges, 811-840. Hij was een geleerde maar had zich teruggetrokken in de eenzaamheid tot hij, min of meer onder dwang, tot bisschop was gewijd. Hij wordt door zijn tijdgenoten geprezen, doch in zulke algemene termen dat daarin geen bijzonderheden over zijn leven te vinden zijn.

De heilige martelares Julia was de slavin van een Syrische handelaar in Carthago. Zij vergezelde hem op een handelsreis waarbij zij ook op Corsica kwamen. De mooie Julia werd uitgenodigd deel te nemen aan een heidens offerfeest, maar zij weigerde verontwaardigd mee te doen aan een afgodische handeling. Zij moest haar verzet bekopen met de kruisdood, 6e tot 7e eeuw.

De heilige martelaren Castus en Emilius in Afrika, tijdens de vervolging van Decius in 250. Zij waren eerst tijdens de vervolging afvallig geworden, maar spoedig verhieven zij zich weer na hun val. De heilige Kyprianos schreef over hen:
“Zij werden overwonnen in het eerste gevecht maar behaalden de overwinning in het tweede. Nadat zij gevlucht waren voor de vlammen, dwongen zij nu de vlammen om voor hen te wijken. Om die overwinning te bewerkstelligen bedienden zij zich van dezelfde wapens als waarmee de vijand hen ter aarde had geworpen. Zij vroegen vergeving voor hun zwakheid, niet zozeer door hun tranen als wel door het laten zien van de wonden die hun waren toegebracht. De stem van de kwetsuren waarmee zij waren overdekt was welsprekender om vergeving te verkrijgen dan de klachten die zij lieten horen toen hun dat ongeluk overkwam.”
En de heilige Augustinus zegt in zijn preek op hun feest dat zij gevallen waren zoals Petros, doordat ze hun kracht hadden overschat.
“God liet hun zowel zien wat zij waren als wat Hij zelf is. Hij liet hen in verwarring komen toen zij zich overschatten, maar Hij riep hen weer tot Zicht toen hu geloof weer tot leven was gewekt. Hij ondersteunde hen nadat zij hun zwakheid hadden erkend; Hij kwam hun te hulp in de strijd. Hij kroonde hen nadat zij de overwinning hadden behaald.”

De heilige Romanus, die de zorg voor de heilige Benedictus op zich genomen had toen deze als kluizenaar leefde in de berggrot. Later trok hij naar Frankrijk, waar hij in de buurt van Auxerre een monnikengemeenschap stichtte, en waar hij ook ontslapen is, 6e eeuw

De heilige Beuvon, een ridder uit de Provence. Hij was een militair en gebruikte zijn kracht bij het verdedigen van de armen. Ook was hij aanvoerder van een legerkorps dat streed tegen de invallende Saracenen. Daabij maakte hij vele gevangenen, van wie een aantal zich bekeerden tot het christendom. Daarna verliet hij de wereld en leefde jarenlang als kluizenaar een leven van harde askese. Tijdens een pelgrimstocht naar Rome is hij gestorven in 985, in de buurt van Pavia.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Zacharias, priester uit Brussa in Azië, door de Turken gedood in 1802; Markellos en Kodratos; Sofia en haar arts; Paulos en Demetrios, nieuwe martelaren van Tripoli; de maagd Quiteria in Spanje; en Faustinus, Timotheus en Venustus te Rome.

Eveneens op deze dag de heilige Jakobos van Borovitsji (Novgorod); Ausonus‚ bisschop van Angoulème, 4e eeuw; Lupus, bisschop van Limoges, 637, Marcianus, bisschop van Ravenna; de maagd Helena te Auxerre, 5e eeuw; en Fulcus te Aquino.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.