De heilige Theodoros, de Gewijde, de opvolger van de heilige Pachomios. Hij had zijn heidense ouders verlaten toen hij het geloof had gevonden. Toen hij had horen spreken over de heilige Pachomios, ging hij naar Tabenna om monnik te worden. Maar na lang zoeken vond zijn moeder uit waar hij was heengegaan en zij kwam hem smeken met haar mee naar huis te gaan‚ want zij kon niet leven zonder hem te zien. Theodoros haalde haar echter over in te treden in het door de zuster van Pachomios gestichte vrouwen-klooster.
Pachomios belastte Theodoros met het bouwen van een klooster waar de bisschop van Panopolis om had gevraagd, omdat er zovelen verlangden naar een monastiek leven. Theodoros bestuurde dit klooster met zulk een goed gevolg, dat hij na de dood van Pachomios als toeziend hoofd over al diens kloosters werd aangesteld. Zo leidde hij een menigte monniken op de weg van het heil, en stierf in hoge ouderdom in 368.

De heilige nieuw-martelaar Nikolaas, in Trikkala, Hij leefde in een christelijk gezin in Metsowo, maar toen hij een bakkersleerling werd in Trikkala, ging hij over tot de Islam. Later kwam hij tot bezinning en keerde terug naar Metsowo en naar een leven als christen. Hij was blijkbaar nogal een onbekommerd type, want na enige tijd bracht hij een lading brandhout naar Trikkala, zonder over de mogelijke gevolgen na te denken. Toen hij zich daar liet scheren, werd hij herkend door de barbier. Deze verried hem echter niet, maar maakte van de gelegenheid gebruik om Nikolaas te te chanteren. Nikolaas moest hem elk jaar gratis een lading brandhout leveren in ruil voor zijn zwijgen. Na een aantal jaren begon het geweten van Nikolaas steeds luider te protesteren, en in overleg met zijn geestelijke vader maakte hij zich in Trikkala bekend, om de smet van zijn afvalligheid uit te wissen. Hij werd toen door de Turken verbrand, in 1617.

Het meisje Mousa was 9 jaar oud toen zij tweemaal een visioen aanschouwde van de heilige Moeder Gods‚ omringd door meisjes, in stralend licht. Mousa brandde van verlangen om zich aan te sluiten bij dat gezelschap, en de Koningin van de Hemel zei dat ze haar over een maand zou komen halen, en dat zij zich moest voorbereiden. Na ruim drie weken werd Mousa ziek en kon niet meer opstaan. Op de dertigste dag hoorden haar ouders haar zeggen: “O lieve Vrouwe, ik wacht al zolang op u, ik ben klaar”. Zo blies zij haar laatste adem uit. Haar geschiedenis wordt verhaald in het Boek der Dialogen van de heilige paus Gregorios Dialogos.

De heilige Nikolaas Mystikos was familie van de heilige Fotios. Hij groeide op met de latere keizer Leo Vl, van wie hij de particuliere secretaris (Mystikos) werd. ln 895 werd hij Patriarch, maar toen hij keizer Leo Vl excommuniceerde wegens diens vierde huwelijk, werd hij uit zijn ambt ontzet en verbannen. Na Leo’s dood in 912 riep diens opvolger hem weer op de troon. Hij is gestorven op deze dag in 925.

De heilige Fructuosus, aartsbisschop van Braga, heeft veel kloosters en toevluchtsoorden gesticht voor de romaans-spaanse bevolking tijdens de overheersing van Spanje door de Visigothen. Hij is gestorven in 665.

De heilige Efraïm, de graver, wonderdoener van Novgorod. Hij was monnik in het klooster van de heilige Sabbas, maar kreeg zegen om zich terug te trekken bij het Ilmen-meer. Andere monniken kwamen naar hem toe, en Efraïm bouwde voor hen een klooster. Om voor drinkwater te zorgen, groef hij zelf een kanaal vanaf het meer. Hij stierf, 80 jaar oud, in 1492.

De heilige Germier, bisschop van Toulouse. Hij was geboren in Angouleme in de tijd van de Visigothen, en deed zijn studies in Toulouse, waar hij uitblonk in kennis van de Heilige Schrift. Nadat de stad bevrijd was door Clovis l, vestigde hij er zich voorgoed. Met twee vrienden leidde hij een monastiek leven. Nadat hij in Saintes diaken was geweest, werd hij in 511 tot bisschop gekozen voor Toulouse. Koning Clovis hield Germier hoog in aanzien en gaf aanzienlijke geschenken aan zijn kerk.
Germier wijdde zich geheel aan de heiliging van de hem toevertrouwde gelovigen, en leidde een leven van gebed en strenge askese. Vol geduld verdroeg hij de beproevingen die hem overkwamen, en zo is hij in heiligheid gestorven, waarschijnlijk op deze dag, kort na het jaar 560.

De heilige Anobertus (Aunobertus), bisschop van Séez, nam in 689 deel aan het concilie van Rouen. Tijdens een algemene hongersnood bleek op stralende wijze zijn liefde voor de armen.

De heilige Honorius (Honoratus), bisschop van Amiens in de 6e eeuw. Hij genoot een grote populariteit en de naam van een aan hem gewijde kerk leeft voort in een van de grote wijken van Parijs, Faubourg Saint Honoré.

De heilige martelaar Peregrinus, eerste bisschop van Auxerre. Hij was door paus Sixtus II naar Gallië gezonden, samen met de priester Marsius, de diaken Corcodemus, de hypodiaken Joviënus en de lektor Jovinianus. Vooral te Auxerre maakten zij veel bekeerlingen. Tijdens de vervolging van Diokletiaan onderging Peregrinus het martelaarschap, in 304.

De heilige Renobertus, bisschop van Bayeux, was een der deelnemers aan het concilie van Reims in 625. Hij begunstigde uit eigen middelen verschillende benedictijner abdijen met rijke geschenken, en bouwde voor Bayeux meerdere kerken.

De heilige Fidolus (Fale), abt van Celles, was krijgsgevangen gemaakt door de franse koning Diederik van Austrasië. Hij werd vrijgekocht door de heilige Aventinus, abt van Celles, toen de slavenkaravaan langs Troyes trok. Hij was een modelmonnik en werd daarom gekozen als opvolger van de heilige Aventinus. Fidolus is gestorven in 549.

De heilige abt Carantog, 6e eeuw. Hij was een monnik, afkomstig uit Wales, en predikte met veel succes het geloof in Ierland. Hij werd vergezeld door een witte duif, die men voor zijn bewaarengel aanzag, ln Wales teruggekeerd, trok hij zich terug in een grot en leidde een kluizenaarsleven. Hij trok echter onweerstaanbaar mensen aan, en na verloop van tijd vestigden zich daar een menigte leerlingen. Tenslotte is hij echter weer naar lerland gegaan en daar is hij gestorven.

De heilige Brendaan de Oude, leerling van de heilige Finian, en stichter en abt van Clonfert. Hij is een van de beroemdste ierse monniken en leefde van 484 tot 578. Om boete te doen voor de dood van iemand die verdronken was, en waaraan hij misschien onvrijwillig een aandeel had gehad, ging hij als vreemdeling naar Bretagne. Na een bezoek te hebben gebracht aan de heilige Gildas, stichtte hij een abdij met school te Aleth, in de buurt van het tegenwoordige Saint-Malo.
De bijzonderheden van zijn leven zijn grotendeels legendarisch: dat is de prijs voor een grote populariteit. De wonderlijke reis van Sinte Brendaan is een bekend stuk literatuur uit de 10e eeuw. Er ligt waarschijnlijk wel een werkelijk avontuur aan ten grondslag, want de leren waren stoutmoedige ontdekkingsreizigers. Toen IJsland in 870 gekoloniseerd werd vanuit Noorwegen, trof men er ierse monniken aan.
Ook nog veel verder weg naar het Westen, in een bepaald deel van Amerika, zouden zich ierse monniken hebben gevestigd in een gebied waaraan zij de naam Groot-lerland hadden gegeven, zoals blijkt uit IJslandse kronieken. Het verhaal van Brendaans reis heeft ook Columbus geïnspireerd tot zijn reis die leidde tot de ontdekking van Amerika.
Na die reis, welke zeven jaar zou hebben geduurd, kwam Brendaan terug in Ierland en stichtte in Galway de zo beroemde abdij van Clonfert, die heeft voortbestaan tot in de zestiende eeuw, van waaruit weer verschillende andere stichtingen voortkwamen. Zo kon er gezegd worden dat Brendaan aan het hoofd stond van drieduizend monniken. En al deze over Ierland verspreide kloosters waren geen door de vorst onderhouden stichtingen, maar de monniken leefden van het werk van hun handen. Hij schreef voor hen zulk een evenwichtige Regel, dat de monniken zeiden dat die hem door een engel gedicteerd was.
Er waren ook betrekkingen met het monnikeneiland Iona, maar daar zijn geen stellige bijzonderheden over bekend. Op het einde van zijn leven trok Brendaan zich als kluizenaar uit Clonfert terug, en op de leeftijd van 94 jaar is hij in 578 gestorven in de abdij van zijn zuster Briga.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Abdiësos (Hebediësus) en Abdas, bisschoppen van Kaskar in Perzië, samen met 16 priesters, 9 diakens, 6 monniken en 7 maagden, die geleden hebben onder de koningen lsdegerd en Sapor, in 418; Petros te Blacherna, om de verering van de heilige ikonen, onder keizer Konstantijn V Kopronymos, 8e eeuw; Vitus (Guido), Modestus en Crescentia te Lucania, 303; Alexander, aartsbisschop van Jeruzalem, 213-251; Eman, priester te Chartres, tegen 560; Felix en Gennadius te Uzálum in Noord-Afrika; Aquilinus en Victorianus in lsaurië; en 44 monniken uit de gemeenschap van de heilige Sabbas de Gewijde, onder zware folteringen ter dood gebracht

Eveneens op deze dag de heilige Georgios, bisschop van Mitylene, 9e eeuw; Kassianos, 1537, en Laurentios, 1548, van het Komelski- klooster; Eufemia, bij Neaorion; Domnolus, bisschop van Le Mans, 581; Carnech, abt en bisschop in Ierland, waar hij hoog wordt vereerd. Hij is gestorven rond 530; Ubaldus, bisschop van Gubbio; en de maagd Maxima te Fréjus in Frankrijk, na een deugdzaam leven in vrede ontslapen.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

teksten samengesteld door archimandriet Adriaan – eeuwige gedachtenis !
illustraties door matj. Johanna – eeuwige gedachtenis !
overgenomen met toestemming van het klooster St. Jan de Voorloper in Den Haag.